Internationale bankfaciliteit (IBF)
Wat is een International Banking Facility (IBF)?
Met een International Banking Facility kunnen bewaarinstellingen in de VS deposito’s, leningen en andere bankdiensten aanbieden aan buitenlandse ingezetenen en instellingen, terwijl ze zijn vrijgesteld van de reserveverplichtingen van de Federal Reserve en van enkele staats- en lokale inkomstenbelastingen.
Belangrijkste leerpunten
- Internationale bankfaciliteiten (IBF’s) stellen bewaarinstellingen in de VS in staat diensten aan te bieden aan buitenlandse ingezetenen en instellingen zonder enige vereisten van de Federal Reserve en enkele staats- en lokale inkomstenbelastingen.
- IBF’s stellen Amerikaanse instellingen in staat om effectiever te concurreren om deposito’s en leningen van buitenlandse oorsprong.
- Banken mogen hun IBF-activiteiten uitvoeren in hun bestaande Amerikaanse kantoren, maar ze moeten een afzonderlijke IBF-boekhouding bijhouden.
Inzicht in internationale bankfaciliteiten
Het is banken toegestaan om International Banking Facility (IBF) -activiteiten uit te voeren vanuit hun bestaande kantoren, maar moeten een aparte boekhouding voeren voor IBF-activiteiten. De Federal Reserve keurde de oprichting van IBF’s goed en stelde ze in 1981 vrij van de reserveverplichtingen. IBF-operaties blijven onder de jurisdictie van de Federal Reserve en andere staats- en federale toezichthouders. Ze zijn niet verzekerd door de Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC).
De concurrentie om IBF-bedrijven aan te trekken heeft ertoe geleid dat sommige staten, waaronder New York en Florida, extra belastingvoordelen hebben geboden. In Florida zijn IBF’s bijvoorbeeld vrijgesteld van inkomstenbelasting en mogen ze hun verliezen aftrekken.
Vanwege de vrijstellingen die ze genieten, stellen IBF’s Amerikaanse banken en in de VS gevestigde financiële instellingen in staat om effectiever te concurreren voor buitenlandse deposito’s en leningen op de Eurocurrency markten.
Verordening internationale bankfaciliteit
IBF’s staan Amerikaanse banken toe hun binnenlandse Amerikaanse kantoren te gebruiken om buitenlandse klanten deposito- en leendiensten aan te bieden die voorheen alleen concurrerend konden worden geleverd door buitenlandse kantoren.
Tot de deposito-instellingen die een IBF kunnen oprichten, behoren Amerikaanse commerciële banken, Edge Act-bedrijven, buitenlandse commerciële banken via filialen en agentschappen in de VS, spaar- en leningverenigingen en onderlinge spaarbanken. Een Edge Act Corporation (EAC) is een dochteronderneming van een Amerikaanse of buitenlandse bank die zich bezighoudt met buitenlandse bankactiviteiten; deze dochterondernemingen zijn vernoemd naar de Edge Act van 1919, die hen machtigde. De Edge Act, genoemd naar de Amerikaanse senator die het sponsorde, was een wijziging van de Federal Reserve Act van 1913 die werd ingevoerd om het concurrentievermogen van Amerikaanse financiële bedrijven op mondiaal niveau te vergroten.
Een soortgelijk voertuig, een overeenkomstbedrijf, is in wezen een door de staat gecharterd Edge Act-bedrijf. In de VS kunnen banken nationaal opereren als onderdeel van de National Association (NA) of als door de staat gecharterde banken binnen haar grenzen. Een overeenkomstvennootschap is een toestemming die door een staat aan een bank wordt gegeven en deze toestaat om internationaal bankieren en transacties uit te voeren. Het congres keurde in 1916 de Agreement Corporation Act goed. Deze nieuwe wet machtigde Amerikaanse banken om 10% van hun kapitaal te investeren in door de staat gecharterde banken en bedrijven die internationaal projecten mogen financieren. De door de staat gecharterde bank zou een overeenkomst moeten aangaan met de Federal Reserve en ermee instemmen gebonden te zijn aan de regels en voorschriften die in de wet zijn uiteengezet. Het was uit deze overeenkomsten dat de term “overeenkomstvennootschap” is ontstaan.