Internationale reserves
Wat zijn internationale reserves?
Internationale reserves zijn alle soorten reservefondsen die centrale banken internationaal onderling kunnen doorgeven. Internationale reserves blijven onder deze banken een aanvaardbare vorm van betaling. De reserves zelf kunnen goud zijn of een specifieke valuta, zoals de dollar of euro.
Veel landen gebruiken ook internationale reserves om verplichtingen, waaronder lokale valuta, en bankdeposito’s te dekken.
Belangrijkste leerpunten
- Internationale reserves zijn fondsen die centrale banken op internationaal niveau met elkaar uitwisselen.
- De reserves kunnen in goud zijn of in een internationaal aanvaarde grondstof, zoals de dollar of de euro.
- Bijzondere trekkingsrechten (SDR’s) of manden met nationale valuta kunnen ook als reserves worden aanvaard.
- De reserves zijn een geaccepteerde vorm van betaling tussen de banken en stroomlijnen het proces van het overboeken van geld tussen veel verschillende centrale banken.
- Deviezenreserves zijn ook activa die een bank in vreemde valuta kan aanhouden, en ze omvatten bankbiljetten, bankdeposito’s, obligaties, schatkistpapier en andere staatsobligaties.
Voorbeelden van internationale reserves
Bijzondere trekkingsrechten (SDR) zijn een andere vorm van internationale reserves. Het Internationaal Monetair Fonds (IMF) creëerde in 1969 SDR’s als reactie op bezorgdheid over de beperkingen van goud en dollars als de enige manier om internationale rekeningen te vereffenen. SDR’s kunnen de internationale liquiditeit vergrotendoor standaard reservevaluta’s aan te vullen. De regeringen van de lidstaten steunen SDR’s met hun volledige vertrouwen en krediet.
Een SDR is in wezen een kunstmatige valuta. Sommigen beschrijven SDR’s als manden met nationale valuta. IMF-lidstaten die SDR’s aanhouden, kunnen deze inwisselen voor vrij te gebruiken valuta’s (zoals USD of Japanse yen), hetzij door onderling overeenstemming te bereiken, hetzij via vrijwillige swaps. Bovendien kan het IMF landen met sterkere economieën of grotere deviezenreserves instrueren om SDR’s te kopen van zijn minder bedeelde leden. IMF-lidstaten zijn in staat om tegen goede rentetarieven SDR’s uit de IMF-reserves te lenen. (Ze gebruiken deze over het algemeen om hun betalingsbalans aan te passen om gunstiger te worden.)
Het IMF gebruikt SDR’s ook voor interne boekhoudkundige doeleinden, aangezien de SDR de rekeneenheid van het IMF is en niet alleen als hulpreserve fungeert. De waarde van SDR’s, die het IMF opsomt in Amerikaanse dollars, wordt berekend op basis van een gewogen mandje van belangrijke valuta’s: Japanse yen, Amerikaanse dollars, Britse ponden en de euro.
Internationale reserves versus deviezenreserves
Net als internationale reserves zijn deviezenreserves ook reserves die een centrale bank in vreemde valuta aanhoudt. Dit kunnen buitenlandse bankbiljetten, bankdeposito’s, obligaties, schatkistpapier en andere staatsobligaties zijn. In de volksmond kan de term deviezenreserves ook goudreserves of IMF-fondsen betekenen.
Centrale banken kunnen deviezenreserves gebruiken om verplichtingen in hun eigen valuta te dekken. Bovendien kunnen deviezenreserves nuttig zijn om het monetair beleid te beïnvloeden. Over het algemeen bieden deviezenreserves een centrale overheid meer flexibiliteit en veerkracht in volatiele marktomstandigheden.
Als een of meer valuta’s bijvoorbeeld crashen en / of snel worden gedevalueerd, kan een centrale bank dit tijdelijke verlies compenseren met andere, hoger gewaardeerde en / of stabiele valuta’s om hen te helpen marktschokken op te vangen.