Beleggingsbeheerder

Wat is een beleggingsbeheerder?

Een beleggingsbeheerder is een persoon of organisatie die namens klanten beleggingsbeslissingen neemt over effectenportefeuilles op basis van de beleggingsdoelstellingen en -parameters die de klant heeft gedefinieerd. Een beleggingsbeheerder kan alle activiteiten uitvoeren die verband houden met het beheer van de portefeuilles van klanten, van de dagelijkse aan- en verkoop van effecten tot het bewaken van de portefeuille, het afwikkelen van transacties, het meten van prestaties, en regelgevende en klantrapportage.

Inzicht in beleggingsbeheerders

Beleggingsbeheerders kunnen in omvang variëren van een- of tweepersoonskantoren tot grote multidisciplinaire firma’s met vestigingen in verschillende landen. Beleggingsbeheerders baseren de vergoedingen die zij aan klanten in rekening brengen doorgaans op een percentage van het beheerd vermogen van de klant.

Een persoon met een portefeuille van $ 5 miljoen die wordt beheerd door een beleggingsbeheerder die jaarlijks 1,5 procent in rekening brengt, zou bijvoorbeeld $ 75.000 aan vergoedingen per jaar betalen. Volgens Willis Towers Watson waren vanaf 2016 de vier grootste vermogensbeheermaatschappijen ter wereld op basis van AUM: BlackRock Inc. voor $ 6,2 biljoen, The Vanguard Group voor $ 4,9 biljoen, State Street Global Advisers voor $ 2,7 biljoen en Fidelity Investments voor $ 2,4 biljoen..

Soorten beleggingsbeheerders

Beleggers moeten de verschillende soorten vermogensbeheerders begrijpen. Gecertificeerde financiële planners ontwikkelen doorgaans een holistisch financieel plan voor beleggers dat bij het plannen van een portefeuille rekening houdt met informatie zoals inkomsten, uitgaven en toekomstige kasbehoeften. Een financieel adviseur is echter vaak een effectenmakelaar. Portefeuillemanagers investeren het kapitaal van investeerders rechtstreeks om positieve investeringsrendementen te behalen.

Momenteel verandert de sector en financiële adviseurs kunnen nu persoonlijke financiële adviseurs zijn die met effectenmakelaars werken. Roboadvisors zijn bovendien fintech-platforms die technologie en investeringskennis gebruiken om individuen te adviseren over hun geld en investeringen en om namens gewone investeerders geautomatiseerd investeringsbeheer aan te bieden.

Factoren waarmee u rekening moet houden bij het selecteren van een beleggingsbeheerder

Beleggers moeten bepalen welk type beleggingsbeheerder ze nodig hebben. Dit hangt waarschijnlijk af van het stadium dat ze in het financiële planningsproces hebben bereikt. Een belegger die net aan haar spaartraject begint, heeft bijvoorbeeld de diensten van een portefeuillebeheerder niet nodig. In plaats daarvan zou ze beter af zijn met een Certified Financial Planner (CFP), die haar de basisprincipes van pensioenplanning kan bijbrengen. Een belegger daarentegen die na het sparen inkomen over heeft en dit in effecten wil beleggen, is beter af bij een portefeuillebeheerder.

Een antecedentenonderzoek van de professionele wettelijke kwalificaties van de vermogensbeheerders zal eventuele eerdere klachten aan het licht brengen en ervoor zorgen dat de beheerder over de vereiste vaardigheden en ervaring beschikt. De meeste vermogensbeheerders en fondsen schetsen hun beleggingsfilosofie op hun site of in brochures. Beleggers dienen te bepalen of die filosofie (en risiconiveau) past bij hun doelstellingen.

Een beleggingsbeheerder moet gemakkelijk bereikbaar zijn en rekening houden met de specifieke behoeften van de cliënt. Aangezien financiële behoeften voortdurend veranderen, moeten beleggers zich op hun gemak voelen om op korte termijn contact op te nemen met hun beleggingsbeheerder om de dienstverlening op maat te maken.

Prestaties en vergoedingen

Een belegger moet de prestaties van een beleggingsbeheerder beoordelen en evalueren. Het is verstandig voor beleggers om ten minste vijf jaar beleggingsrendementen te beoordelen om de prestaties van de vermogensbeheerders in verschillende marktomgevingen te bepalen. Het is ook nuttig om hun prestaties ten opzichte van peers in overweging te nemen om hun afwijking van de standaard te bepalen. Sommige sites, zoals de ranglijsten van US News- beleggingsfondsen, bieden deze informatie op hun sites. Sommige experts zijn van mening dat een vermogensbeheerder het spel moet hebben, wat inhoudt dat haar salaris moet worden gekoppeld aan haar prestaties en rendement. Maar dat is misschien niet altijd de optimale oplossing, omdat het de hoeveelheid risico die een manager neemt om rendementen te behalen die in overeenstemming zijn met benchmarks, kan vergroten.

Beleggers dienen vergoedingsstructuren in overweging te nemen bij het vergelijken van beleggingsbeheerders. De vergoedingen voor de beleggingsbeheerder zijn een functie van de beleggingscategorie. Beleggingsbeheerders met hogere vergoedingen presteren vaak beter dan die met een lagere vergoedingsstructuur, en beleggers moeten voorzichtig zijn als een beleggingsbeheerder een te lage vergoedingsstructuur heeft. De vergoedingen en kosten van vermogensbeheerders omvatten doorgaans beheervergoedingen, prestatievergoedingen, bewaarvergoedingen en commissies.

Voorbeeld van een beleggingsbeheerder

Sheena en Greg zijn allebei 30 jaar oud en verwachten hun eerste kind. Ze hebben wat spaargeld opgestapeld, maar hebben ook andere verplichtingen, zoals hypotheekbetalingen op hun nieuwe woning. Ze weten niet zeker of het beschikbare geld voldoende is om hen te helpen bij het plannen van de nieuwe aankomst. Ze raadplegen een Certified Financial Professional (CFP) om hun financiën te plannen. Het GVB stelt verschillende opties voor, zoals wat geld in een onderwijsfonds stoppen om hen te helpen bij het plannen van het kind.