Investeringsmultiplicator
Wat is een investeringsmultiplier?
De term investeringsmultiplicator verwijst naar het concept dat elke stijging van de publieke of private investeringsuitgaven een meer dan evenredige positieve impact heeft op het totale inkomen en de algemene economie. Het is geworteld in de economische theorieën van John Maynard Keynes.
Met de multiplicator is getracht de extra effecten van economie.
Belangrijkste leerpunten
- De investeringsmultiplicator verwijst naar de stimulerende effecten van publieke of private investeringen.
- Het is geworteld in de economische theorieën van John Maynard Keynes.
- De omvang van de investeringsmultiplicator hangt af van twee factoren: de marginale neiging tot consumeren (MPC) en de marginale neiging tot sparen (MPS).
- Een hogere investeringsmultiplicator suggereert dat de investering een groter stimulerend effect op de economie zal hebben.
Inzicht in de investeringsmultiplier
De investeringsmultiplicator probeert de economische impact van publieke of private investeringen te bepalen. Extra overheidsuitgaven aan wegen kunnen bijvoorbeeld de inkomsten van bouwwerken verhogen, maar ook de inkomsten van leveranciers van materialen. Deze mensen kunnen het extra inkomen uitgeven in de detailhandel, consumptiegoederen of dienstensector, waardoor het inkomen van de werknemers in die sectoren toeneemt.
Zoals u kunt zien, kan deze cyclus zichzelf herhalen door verschillende iteraties; wat begon als een investering in wegen, vermenigvuldigde zich snel tot een economische stimulans die ten goede kwam aan werknemers in een breed scala van industrieën.
Wiskundig gezien is de investeringsvermenigvuldiger een functie van twee hoofdfactoren: de marginale neiging tot consumeren (MPC) en de marginale neiging tot sparen (MPS).
Voorbeeld uit de praktijk van de investeringsmultiplier
Beschouw de wegenbouwers in ons vorige voorbeeld eens. Als de gemiddelde werknemer een MPC van 70% heeft, betekent dit dat hij gemiddeld $ 0,70 van elke dollar die hij verdient, verbruikt. In de praktijk zouden ze die $ 0,70 kunnen uitgeven aan zaken als huur, benzine, boodschappen en entertainment. Als diezelfde werknemer een MPS van 30% heeft, betekent dat dat ze gemiddeld $ 0,30 besparen op elke verdiende dollar.
Deze begrippen zijn ook van toepassing op bedrijven. Net als individuen moeten bedrijven een aanzienlijk deel van hun inkomen “consumeren” door te betalen voor uitgaven zoals het loon van de werknemers, de huur van faciliteiten en de leases en reparaties van apparatuur. Een typisch bedrijf zou 90% van hun inkomen aan dergelijke betalingen kunnen verbruiken, wat betekent dat de MPS – de winst die de aandeelhouders verdienen – slechts 10% zou zijn.
De formule voor het berekenen van de investeringsmultiplicator van een project is simpelweg:
Daarom zouden in onze bovenstaande voorbeelden de investeringsmultiplicatoren 3,33 en 10 zijn voor respectievelijk de werknemers en de bedrijven. De reden dat de bedrijven worden geassocieerd met een hoger investeringsvermenigvuldiging, is dat hun MPC hoger is dan die van de werknemers. Met andere woorden, ze geven een groter percentage van hun inkomen uit aan andere delen van de economie, waardoor de economische stimulans die door de initiële investering wordt veroorzaakt, breder wordt gespreid.