IOU
Wat is een schuldbekentenis?
Een IOU, een fonetisch acroniem van de woorden ‘ik ben je schuldig’, is een document dat het bestaan van een schuld erkent.
Een IOU wordt vaak gezien als een informele schriftelijke overeenkomst in plaats van een juridisch bindende toezegging. IOU’s dateren al in de 18e eeuw en zijn nog steeds erg in gebruik. Een schuldbekentenis tussen twee zakenlieden kan worden gevolgd door een meer formele schriftelijke overeenkomst.
Belangrijkste leerpunten
- Een schuldbekentenis is een schriftelijke erkenning van schulden die de ene partij aan de andere verschuldigd is.
- Bij zakelijke transacties kan een IOU worden gevolgd door een formeler schriftelijk contract.
- De informaliteit van de IOU kan het moeilijk maken om af te dwingen, en meestal onmogelijk om te verkopen of te verhandelen.
- De term IOU wordt in de boekhouding ook gebruikt om te verwijzen naar debiteuren.
- IOU’s zijn minder formeel en juridisch bindend dan promessen.
Hoe een IOU werkt
IOU’s worden doorgaans in een opwelling geproduceerd – tegen het einde van een zakelijke bijeenkomst bijvoorbeeld – als een soort intentieverklaring. Ze worden dan vaak opgevolgd met een meer formele schriftelijke overeenkomst of contract.
Er bestaat geen standaardformaat of terminologie voor een IOU. Details zoals de datum van de overeenkomst, het bedrag van de schuld, de datum van aflossing, de betrokken partijen en de handtekening van de lener zijn (of zouden moeten) in ieder geval zijn opgenomen in de inhoud ervan. Maar vaak zijn details zoals de verschuldigde rente, het type betaling, het aflossingsplan / -schema (inclusief een specifieke eindvervaldag) of de gevolgen van niet-betaling dat niet.
Het informele karakter van de IOU betekent dat er onzekerheid kan bestaan over de vraag of het een bindend – dat wil zeggen een juridisch afdwingbaar – contract is en of het veel gewicht in de schaal legt in een gerechtelijke procedure. Als gevolg hiervan kunnen rechtsmiddelen voor niet-betaling moeilijker zijn af te dwingen met IOU’s dan met meer formele overeenkomsten die met schulden te maken hebben, zoals een promesse of een obligatiecontract.
Vanwege deze onzekerheid wordt een IOU over het algemeen niet als een verhandelbaar instrument beschouwd, wat betekent dat het niet kan worden toegewezen, overgedragen of verkocht aan iemand anders, of verhandeld op een open markt.
Er zijn nu echter downloadbare juridische sjablonen beschikbaar voor IOU’s, die een overzicht geven van het soort details dat een goedgeschreven zou moeten bevatten. Dat kan het gemakkelijker maken om IOU’s af te dwingen en voor de rechtbank op te komen.
Voorbeeld van een schuldbekentenis
Stel dat Smithco Bricks een bestelling voor grondstoffen plaatst en niet genoeg contant geld heeft om de hele bestelling te betalen wanneer deze wordt afgeleverd. In plaats daarvan betaalt het een aanbetaling en geeft het een IOU uit waarin wordt beloofd de rest van de grondstoffen binnen 30 dagen met of zonder rente te betalen. Ervan uitgaande dat Smithco een voortdurende zakelijke relatie heeft met de leverancier, kan dit voor beide partijen heel acceptabel zijn.
De term IOU is zo bekend geworden dat het in andere contexten opduikt. Een obligatie-uitgifte wordt bijvoorbeeld ook wel een schuldbekentenis genoemd. Debiteuren kunnen informeel IOU’s worden genoemd.
Speciale overwegingen
Een boekhouder kan een openstaande schuld boeken als een schuldbekentenis. De IOU is dus een debiteurenpost en wordt als actief op de balans geteld. Hoe het precies wordt opgenomen, hangt af van het tijdsbestek:
- Als het geld binnen een jaar of minder verschuldigd is, wordt de schuldbekentenis geregistreerd als een vlottend actief.
- Als de betaling meer dan een jaar later verschuldigd is, wordt deze geregistreerd als een actief op lange termijn.
IOU vs. promesse
IOU’s hebben veel gemeen met promessen. Beide zijn geschreven financiële overeenkomsten die betrekking hebben op schulden – in het bijzonder de belofte van een partij om een ander een bepaald bedrag terug te betalen, op of tegen een bepaalde datum.
Het belangrijkste verschil is dat de promesse formeler en vollediger is dan de IOU. Het geeft niet alleen een vervaldatum aan waarop de schuld moet worden afbetaald, het geeft gewoonlijk ook andere details van de terugbetaling weer: de rentevoet van de lening, het betalingsschema, de omvang van de aflossingen en vaak boetes voor te late of niet-betalingen. De term “promesse” moet in de inhoud voorkomen. De nota is ondertekend door beide partijen (geldschieter en lener), en vaak ook getuige en notarieel.
Kortom, promessen zijn specifieker en serieuzer dan schuldbewijzen. Hoewel ze nog steeds niet zo formeel (en afdwingbaar) zijn als een leningsovereenkomst of contract, hebben ze de neiging om beter op te komen voor de rechtbank. In feite vergezellen promessen vaak hypotheekovereenkomsten of studieleningovereenkomsten, het ondertekent deze nota die de lener feitelijk verplicht om terug te betalen.
Als de voorwaarden onvoorwaardelijk genoeg zijn, kunnen promessen worden gebruikt als verhandelbare instrumenten.
Uitgevers van orderbriefjes moeten weten: als het gaat om het aanspannen van een rechtszaak wegens niet-betaling, is een orderbriefje onderworpen aan het statuut van beperkingen dat door de lokale staat voor dergelijke overeenkomsten is vastgesteld. Verjaringstermijnen kunnen variëren van drie tot vijftien jaar;de klok begint te tikken vanaf de datum van de eerste inbreuk. Sommige rechtbanken hebben echter geoordeeld dat, binnen een notitie, elke gemiste betaling zijn eigen verjaringstermijn heeft vanaf de datum waarop de specifieke betaling achterstallig werd.
IOU Veelgestelde vragen
Wat is een IOU in Finance?
Een schuldbekentenis is een schriftelijke, maar grotendeels informele, erkenning dat er een schuld bestaat tussen twee partijen en het bedrag dat de lener aan de uitlener verschuldigd is. Ondertekend door de lener, geeft het vaak een datum aan voor de terugbetaling van de schuld, maar vaak worden andere details weggelaten, zoals het betalingsschema of eventuele in rekening gebrachte rente. Het kan niet worden verkocht of overgedragen aan een andere partij en biedt de geldschieter weinig rechtsmiddel als het niet wordt gehonoreerd door de lener.
Wat is een voorbeeld van een IOU?
Amanda T.’s goede vriend Karen P. heeft $ 1500 in contanten nodig voor een borg voor een nieuw appartement. Ze moet het geld meteen neerleggen, maar heeft dat bedrag pas over een paar maanden beschikbaar. Amanda wil Karen helpen, maar wil ook schriftelijk bewijs hebben van de lening die ze aan haar vriend heeft verstrekt.
Amanda typt een document op waarin staat dat Karen haar, Amanda T., $ 1.500 schuldig is, en dat Karen dat bedrag op 1 april 2021 – drie maanden na de huidige datum – zal terugbetalen. Karen ondertekent het document. Daarbij geeft Karen officieel een schuldvordering aan Amanda voor de $ 1.500 die ze heeft geleend.
Hoe schrijf ik een IOU?
IOU’s kunnen vele vormen aannemen. Ze kunnen worden getypt of met de hand worden geschreven, door beide partijen worden opgesteld en op elk soort document voorkomen, inclusief het spreekwoordelijke cocktailservet.
Een IOU moet op zijn minst de naam van de lener, de naam van de geldschieter, het bedrag van de schuld, de huidige datum, de datum waarop de schuld moet worden betaald en de handtekening van de lener bevatten. Daarnaast wordt aanbevolen dat IOU’s het volgende bevatten:
- Hoe de schuld moet worden terugbetaald (afkoopsom of afbetalingen)
- Een aflossingsschema (omvang en frequentie van betalingen, indien in termijnen)
- Of er rente in rekening wordt gebracht, en zo ja, tegen welk tarief
- Een borgsteller voor de eventuele schuld
- De staat wiens wetten de overeenkomst beheersen
- Handtekening van de kredietverstrekker
In toenemende mate zijn er IOU-formulieren en sjablonen die online toegankelijk zijn.
Is een IOU een juridisch document?
Een IOU is een juridisch document dat kan worden ingediend bij een rechtbank, maar hoe bindend het is, staat open voor betwisting. Sommige autoriteiten vinden dat een IOU helemaal niet bindend is; het is slechts de erkenning dat er een schuld bestaat. Anderen vinden het bindend, maar of het ook daadwerkelijk kan worden afgedwongen, is een ander verhaal.
Kortom, hoe gedetailleerder de IOU, hoe groter de kans dat deze afdwingbaar is. Hoe minder details een IOU heeft, hoe moeilijker het is voor een rechtbank om de plichten en rechten van de opdrachtgevers die bij de IOU betrokken zijn te bepalen – of misschien zelfs wie ze zijn.
Moet een IOU notarieel worden verklaard?
Een IOU hoeft niet te worden notarieel. Sommige juridische autoriteiten zijn echter van mening dat het hebben van een notaris en het aanbrengen van hun zegel op een IOU het officieeler maken en dus waarschijnlijker afdwingbaar. Zeker, het formaliseert de overeenkomst en geeft aan dat een derde er getuige van was – waardoor het waarschijnlijker wordt dat de geldschieter de overhand krijgt in de rechtbank, mocht er een geschil over niet-betaling ontstaan. Het notariëren van een IOU maakt het dichter bij een promesse, een meer officieel (en bindend) document.
Het komt neer op
Een IOU is een geschreven maar relatief informeel contract tussen twee partijen die een schuld vastleggen en een overeenkomst om deze terug te betalen. Het schetst de basis van de regeling, maar vaak weinig anders, zoals de voorwaarden of het aflossingsschema van de lening. Om die reden is het niet zo bindend of afdwingbaar als meer officiële contracten met specificaties en waarvan getuige en / of notarieel is.
IOU’s zijn vaak voor kleine bedragen en tussen individuen onderling. Ze kunnen echter ook door bedrijven worden gebruikt, vaak tussen twee bedrijven met regelmatige, doorlopende relaties, zoals verkopers en leveranciers. In feite sluit het bedrijf dat een IOU uitgeeft een kortlopende lening af of koopt op krediet, en belooft het later volledig te betalen voor goederen of diensten, in plaats van meteen.
De accountants van een bedrijf kunnen elke vorm van openstaande schuld invoeren als een schuldbekentenis. Sommige boekhoudsystemen registreren zelfs vorderingen als schuldbewijzen.