Janet Yellen: achtergrond en filosofie

Janet Louise Yellen werd de eerste vrouw die het Amerikaanse ministerie van Financiën leidde nadat ze in 2020 was voorgedragen door president Joe Biden en op 26 januari 2021 door de senaat was beëdigd.  Voormalig president Barack Obama noemde Yellen: ” een van de belangrijkste economen en beleidsmakers van het land ”die in 2013“ bekend staat om haar goede oordeel ”.

Over de Federal Reserve Board

Obama nomineerde Yellen op 9 oktober 2013 om de eerste vrouwelijke voorzitter van de Federal Reserve Board te worden.  Yellen kreeg de opdracht om het geleidelijke herstel van de economie op koers te houden. Ze volgde Ben Bernanke op en zou tot 2024 bestuurslid blijven.

In november 2017 besloot voormalig president Donald Trump haar geen tweede termijn aan te bieden en nomineerde Jerome Powell om haar te vervangen. Trump noemde haar “een geweldige vrouw die geweldig werk heeft geleverd”, maar haar steun voor financiële regelgeving heeft haar kansen op een tweede ambtstermijn mogelijk geschaad. 

Op 20 november 2017 kondigde Yellen haar ontslag aan bij de Federal Reserve Board zodra Jerome Powell werd beëdigd.  Ze was de eerste voorzitter in bijna 40 jaar die geen tweede termijn ontving.

Voordat ze voorzitter werd, was ze vice-voorzitter van de Fed. Ze werd op 4 oktober 2010 door voormalig president Obama in deze functie benoemd voor een termijn van vier jaar. Yellen gebruikte haar positie om de Fed te overtuigen om een ​​jaarlijkse doelstelling van 2% voorinflatoire groei te hanteren. De Democraten drongen er bij Obama op aan om Yellen te benoemen als voorzitter van voormalig minister van Financiën Larry Summers vanwege haar “onberispelijke cv, focus op werkloosheid en solide staat van dienst als bankregulator”.

Achtergrond en geschiedenis

Janet Yellen werd geboren in een Joods gezin uit de middenklasse in Brooklyn, New York, op 13 augustus 1946. Haar moeder was een leraar en haar vader was een dokter, en ze werd uiteindelijk redacteur van de Fort Hamilton High School-krant, van die ze afstudeerde als afscheids. Ze studeerde summa cum laude af met een diploma economie aan de Brown University in 1967 en behaalde daarna haar Ph. D.van Yale University in 1971.

Daarna werkte ze als professor aan verschillende prestigieuze universiteiten, waaronder Harvard en The London School of Economics. In 2004 werd ze president envoorzag dan haar collega’s.

Yellen was ook lid van een aantal economische commissies en raden, waaronder de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO), de Amerikaanse Raad van Economische Adviseurs en de American Economic Association. Ze was gouverneur van de Federal Reserve Board tussen 1994 en 1997 en was ook adviseur voor het Amerikaanse Congressional Budget Office.  Ze was onderzoeksmedewerker bij het National Institute of Economic Research en zat in de raad van bestuur van de Pacific Council on International Policy. Ze bekleedde ook fellowships voor de National Association of Business Economics, MIT en Guggenheim.

Yellen is de Eugene E. en Catherine M. Trefethen emeritus hoogleraar Business Administration aan de Haas School of Business  van de University of California, Berkeley.

Janet Yellen’s economische filosofie

Yellen was een fervent  duif net als haar voorganger. Veel van het onderzoek dat ze deed als academisch econoom was gericht op werkgelegenheid. Zij en haar man, George Akerlof, zijn allebei keynesiaanse economen die geloven dat economische markten fundamenteel gebrekkig zijn en overheidsregulering nodig hebben om correct te functioneren.  Ze creëerden allebei economische modellen die aantonen dat bedrijven die hun winsten willen maximaliseren, meer zouden betalen dan minimumlonen. Dit model was een weerlegging van conservatieven zoals Robert Lucas, die oplegden dat flexibele lonen en prijzen de economie in staat zouden stellen om zich gemakkelijker te vormen na marktstoringen. Deze modellen hielpen bij het vormen van de basis van de New Keynesiaanse filosofie.

Ze was de eerste democraat die voorzitter was van de Fed in bijna 30 jaar, maar benadrukte hoe belangrijk het is dat de Fed onafhankelijk is van politieke processen en onpartijdig blijft. Als voorzitter probeerde ze de filosofie van James Tobin na te bootsen , een econoom die geloofde dat een economie door overheidsingrijpen uit een recessie kan worden gered. Ze steunde het terugkoopprogramma van Bernanke en zette zijn stimuleringsactie voort. Tijdens haar ambtsperiode heeft ze ook de financiële en bancaire regelgeving aangescherpt om te voorkomen dat het verleden zich herhaalt.

Tijdens het laatste deel van haar ambtsperiode pleitte Yellen voor “geleidelijke renteverhogingen” in de overtuiging dat een scherpe rentestijging de economie zou kunnen treffen met een “ongunstige schok”. Hoewel de Federal Reserve zich niet direct richt op het rendement op de aandelenmarkt, kende de S&P 500 46% terug sinds ze in 2014 Fed Chair werd, een gemiddelde van meer dan 10% per jaar.

Terwijl hij in de openbaarheid was, volgde Yellen de voorzichtige aanpak van Bernanke, waarbij hij zorgvuldig onderzochte gegevens en een technocratische manier gebruikte om verrassingsaankondigingen of andere releases die de markten zouden kunnen overspoelen, te minimaliseren.

Ze ontving de Paul H. Douglas Award for Ethics in Government in 2017. Tijdens haar dankwoord zei ze dat het publiek moet geloven dat de Fed alleen handelt in haar belang.