24 juni 2021 18:14
John D. Rockefeller (8 juli 1839 – 23 mei 1937) wordt nog steeds beschouwd als een van de rijkste mannen van deze tijd. Hij blijft een van de grote figuren van Wall Street – beschimpt als een slechterik, toegejuicht als een vernieuwer, maar algemeen erkend als een van de machtigste mannen in de geschiedenis.
De beroemde uitspraak van F. Scott Fitzgerald is: “De test van een eersteklas intelligentie is het vermogen om twee tegengestelde ideeën tegelijkertijd in de geest te houden en toch te blijven functioneren.” Volgens die norm is Rockefeller misschien wel een van de intelligentste mensen die ooit hebben geleefd.
Dit artikel gaat dieper in op het leven van Rockefeller en zijn gedenkwaardige prestaties.
JD Rockefeller: zoon van een marskramer
Rockefellers vader, William Avery Rockefeller, leidde een nomadisch leven met het verkopen van goederen in het hele land, terwijl zijn moeder de kinderen opvoedde. Nadat zijn familie uiteindelijk wortel had geschoten in Cleveland, Ohio, ontving Rockefeller een buitengewoon goede opleiding voor zijn tijd en vond hij werk als huisadviseur van de commissie op 16-jarige leeftijd. Maar hij verliet die positie om een zakelijk partnerschap aan te gaan met olieboorder Maurice Clark, dat later Rockefeller, Andrews & Flagler zou worden, een bedrijf dat zich concentreerde op olieraffinaderijen in plaats van boren.
Rockefeller: The Oil Refiner
Al vroeg begreep Rockefeller goed hoe risico’s konden worden beheerd. Hoewel hij wist dat oliespeculanten potentieel enorme winsten zouden kunnen behalen als ze een aanbetaling zouden doen, wist hij ook dat ze aanzienlijke financiële verliezen zouden lijden als ze niet in die poging zouden slagen. Om deze reden vernauwde hij zijn focus strategisch tot de raffinagebusiness, waar de winsten kleiner maar stabieler waren. En door gedegen onderzoek en ontwikkeling ontdekte hij manieren om de traditioneel afgedankte oliebijproducten te exploiteren door ze te gebruiken om smeermiddelen, verf en andere nuttige items te maken.
JD’s weg naar een oliemonopolie
Rockefeller zag de moordende concurrentie in de olie-industrie als een rampzalige invloed en begon deze methodisch uit te roeien. Tegen 1890 genoot zijn bedrijf, Standard Oil of Ohio, grote winsten, die hij gebruikte om concurrenten uit te kopen. Hoewel de aanbiedingen van Rockefeller meestal snel werden geaccepteerd, had hij manieren om holdouts te overtuigen, waaronder de volgende maatregelen:
- Alle olievaten opkopen om een tekort te veroorzaken dat kleinere bedrijven verlamde.
- Het orkestreren van prijsoorlogen tussen volledige dochterondernemingen, waardoor holdouts worden gedwongen met verlies te verkopen.
- Wetgevers in het geheim omkopen.
- Beperking van het aantal treinen dat beschikbaar is voor verzending door gebruik te maken van zijn nauwe relatie met de spoorwegmaatschappijen.
- Alle apparatuur en de leveranciers van apparatuur kopen en vervolgens weigeren vervangende onderdelen aan holdouts te verkopen.
Van olie tot spoorwegen
Geërgerd door de inconsistente steun van concurrerende spoorwegmaatschappijen, steunde Rockefeller de oprichting van de South Improvement Company, in een strategische poging om de transportkosten van zijn bedrijf te verlagen. Hij stemde ook om te helpen het bedrijf te kopen al de spoorwegen in ruil voor bulk kortingen, maar concurrenten op het spoor en olie uiteindelijk gelobbyd bij de overheid om dergelijk monopolistisch gedrag te beteugelen.
Rockefeller’s Standard Oil Trust
Nadat hij de spoorwegindustrie niet had gereorganiseerd, besloot Rockefeller zijn uitgestrekte imperium te herstructureren. Hij en zijn partners hebben een eerste trust in zijn soort geïnnoveerd, waarbij ze hun individuele bezit ruilden voor aandelen in de trust. Rockefeller oefende nu gecentraliseerde controle en vetorecht uit op alle raden van bestuur binnen zijn conglomeraat. De directe voordelen waren onder meer nog lagere kosten, lagere kerosineprijzen en standaardisatie in de hele industrie. Het bedrijf van Rockefeller had nu de middelen en middelen om pijpleidingen en andere infrastructuur aan te leggen op een schaal die voorheen ondenkbaar was.
Standard Oil had ook chemici in dienst die manieren ontwikkelden om de soorten en kwaliteit van brandbare brandstoffen te verbeteren en methoden creëerden om afval om te zetten in bruikbare stoffen. De aardolie die uit de grond kwam, werd verfijnd tot verschillende producten, zoals dieselbrandstof, vernis en haargel. Naarmate de nieuwe producten goedkoper werden om te produceren, vergrootte het bedrijf zijn wereldwijde schaalvoordelen.
Standard Oil had zijn handen in vele ondersteunende industrieën, zoals ijzer, koper, staal en kolen, maar het groeide ook zijn aanwezigheid in meer onverwachte gebieden, zoals algemene winkels. Rockefeller dwong winkels wijselijk om zijn producten alleen te dragen, waar hij uit de oorlogskas van het rijk kon putten om de prijzen te verlagen, waardoor niet-conforme winkeleigenaren failliet gingen. Standard Oil kocht eveneens kranten op om zijn versie van de evenementen te promoten. Het bezat ook zijn eigen boten, treinwagons en magazijnen, terwijl het zijn eigen zwavelzuur produceerde.
Antitrustmaatregelen tegen JD
De regering had een hekel aan het bijna totale houdstermaatschappij, die functioneerde als een trust, maar buiten de wettelijke definitie viel.. De regering paste haar wetgevende aanval dienovereenkomstig aan en brak de holding in 1911 op.
Standard Oil werd onder toezicht van de regering opgedeeld in kleinere, maar nog steeds aanzienlijke brokken. Hoewel hun namen in de loop der jaren zijn veranderd, delen onder andere Chevron ( CVX ), Exxon Mobil ( XOM ) en ConocoPhillips ( COP ) allemaal een Standard Oil-stamboom. Deze bedrijven hadden het voordeel van de R&D en infrastructuur van Standard Oil, dus ze maakten gemakkelijk de overstap naar benzineproducenten toen de verkoop van kerosine daalde als gevolg van de uitvinding van Edison met elektrische gloeilampen.
Rockefeller, de filantroop
Nadat hij in 1896 met pensioen ging, richtte Rockefeller zijn energie op filantropische doelen en schonk hij honderden miljoenen dollars tijdens de laatste jaren van zijn leven. Met de hulp van zijn zoon richtte hij de Rockefeller Foundation op om zijn werk voort te zetten nadat hij stierf. En hoewel Rockefeller sommigen de schuld geven van de radicale middelen waarmee hij zijn fortuin vergaarde, hebben zijn zakelijke praktijken en liefdadigheid niettemin miljoenen mensen geprofiteerd.