Keiretsu

Wat is Keiretsu?

Keiretsu is een Japanse term die verwijst naar een zakelijk netwerk dat bestaat uit verschillende bedrijven, waaronder fabrikanten, toeleveringsketenpartners, distributeurs en af ​​en toe financiers. Ze werken samen, hebben nauwe relaties en nemen soms kleine aandelenbelangen in elkaar, terwijl ze tegelijkertijd operationeel onafhankelijk blijven. Letterlijk vertaald betekent keiretsu “combineren zonder hoofd”.

Keiretsu begrijpen

Machtige families, bekend als zaibatsus, bestuurden ooit de meerderheid van de belangrijkste industrieën van Japan. Dat veranderde allemaal na de Tweede Wereldoorlog toen de Verenigde Staten binnenkwamen en deze structuren vernielden. Zaibatsus werd gezien als monopolistisch en ondemocratisch, kocht naar verluidt politici in ruil voor contracten en gebruikte prijsmechanismen die de armen uitbuitten. Geconfronteerd met economische ontberingen na de oorlog, reageerden Japanse bedrijven door zichzelf te reorganiseren als keiretsus.

Japanse bedrijven hechten waarde aan nauwe banden met elkaar. Samenwerken, in plaats van anderen op afstand te houden, wordt geacht voor alle partijen wederzijds voordelig te zijn. In feite vertegenwoordigen keiretsus decennia na zijn oprichting nog steeds een groot deel van de economie van het land.

Keiretsu heeft zelfs de zakelijke praktijken in andere landen beïnvloed, zij het in een lossere vorm. In Japan, waar bedrijven naar verwachting zullen samenwerken, wordt keiretsus gereguleerd door specifieke wetten. Buiten het land verwijst de term doorgaans naar informele allianties tussen meer dan twee organisaties.

In 1996 schreef academicus Jeffrey Dyer in  Harvard Business Review  dat Chrysler’s samenwerking met leveranciers om de productiekosten van auto’s te verlagen, betekende dat er een Amerikaanse keiretsu was ontstaan. Veel andere bedrijven in de Verenigde Staten en Europa zouden ook iets van keiretsus hebben geleend.

Soorten Keiretsu

Het keiretsu-systeem is traditioneel gestructureerd volgens een horizontaal  of  verticaal integratiemodel  .

Een horizontale keiretsu kenmerkt zich door een alliantie van verschillende bedrijven uit verschillende sectoren, waaronder een bank. De bank is het middelpunt van het netwerk en is verantwoordelijk voor de financiële dienstverlening aan de anderen.

Een verticale keiretsu daarentegen verwijst naar een samenwerking tussen fabrikanten, leveranciers en distributeurs. Met een gemeenschappelijk doel werken ze samen om kosten te besparen en efficiënter te worden.

Voorbeeld van Keiretsu

Mitsubishi is de drijvende kracht achter misschien wel de grootste en bekendste Japanse horizontale keiretsu. De Bank of Tokyo-Mitsubishi bevindt zich bovenaan de keiretsu. Mitsubishi Motors en Mitsubishi Trust and Banking maken ook deel uit van de kerngroep, gevolgd door Meiji Mutual Life Insurance Company, die verzekeringen biedt aan alle leden.

Samen willen ze elkaar helpen bij het distribueren van goederen over de hele wereld. Ze kunnen nieuwe markten zoeken voor keiretsu-bedrijven, helpen bij het opnemen van keiretsu-bedrijven in andere landen en contracten ondertekenen met andere bedrijven over de hele wereld om grondstoffen te leveren die worden   gebruikt voor de Japanse industrie. Zoals je misschien al hebt opgemerkt, hebben veel bedrijven binnen deze keiretsu “Mitsubishi” als onderdeel van hun naam.

Voordelen en nadelen van Keiretsu

Nauw samenwerken kan veel voordelen opleveren. Bedrijven in de keiretsu kunnen elkaars expertise gebruiken om sterker en beter te worden. Het vormen van een alliantie beperkt ook de dreiging van concurrentie en maakt het voor haar leden moeilijker om overnamepogingen van buitenstaanders te krijgen.

Er zijn echter ook verschillende nadelen. Critici wijzen erop dat hun grote omvang het moeilijk maakt voor keiretsus om zich snel aan te passen aan marktveranderingen en dat beperkte concurrentie leidt tot inefficiënte praktijken.

Een ander potentieel probleem is de gemakkelijke toegang tot kapitaal. Nauwe relaties met een bank kunnen een bedrijf aanmoedigen om risicovolle, door schulden aangedreven strategieën te beginnen die een externe instelling waarschijnlijk nooit zou helpen financieren.