Wetgevingsrisico
Wat is wetgevingsrisico?
Wetgevingsrisico is het potentieel dat regelgeving of wetgeving van de overheid de zakelijke vooruitzichten van een of meer bedrijven aanzienlijk kan veranderen. Deze veranderingen kunnen een negatief effect hebben op de beleggingen in dat bedrijf. Het wetgevingsrisico kan optreden als een direct gevolg van overheidsmaatregelen of door het veranderen van de vraagpatronen van de klanten van het bedrijf.
Beleggers klagen zelden over reddingsoperaties en voorkeursbehandeling voor specifieke bedrijfstakken, misschien omdat ze allemaal de geheime hoop koesteren hiervan te profiteren. Als het echter om regelgeving en belastingen gaat, klagen ze. Wat subsidies en tarieven aan een bedrijfstak kunnen geven in de vorm van concurrentievoordelen, regulering en belastingen, kan van veel meer afnemen. Met een enkele wet, subsidie of omschakeling van de drukpers, kunnen ze schokgolven over de hele wereld sturen en bedrijven en hele industrieën vernietigen. Om deze reden beschouwen veel beleggers het wetgevingsrisico als een enorme factor bij het evalueren van aandelen.
Een aanzienlijke investering kan na afweging van de overheid waaronder zij opereert niet zo groot blijken te zijn. ( Zie voor gerelateerde literatuur: The Government And Risk: A Love-Hate Relationship.)
Wetgevingsrisico uitgelegd
Wetgevingsrisico verwijst naar de voorlopige relatie tussen overheden en het bedrijfsleven. Het is met name het risico dat overheidsmaatregelen een bedrijf of bedrijfstak in de weg staan, waardoor de belangen van een investeerder in dat bedrijf of die bedrijfstak nadelig worden beïnvloed . Het daadwerkelijke risico kan zich op verschillende manieren voordoen, waaronder een antitrustzaak, nieuwe regelgeving of normen, specifieke belastingen, subsidies enzovoort. Het wetgevingsrisico varieert afhankelijk van de bedrijfstak, maar elke bedrijfstak heeft enige blootstelling.
In theorie fungeert de overheid als bufferzone om te voorkomen dat de belangen van bedrijven en burgers elkaar in de weg staan. Het is de rol van de overheid om in te grijpen wanneer de industrie het publiek in gevaar brengt en niet bereid lijkt te zijn om zichzelf te reguleren. In de praktijk neigt de overheid ertoe overwetgeving te creëren. Deze wetgeving vergroot het publieke imago van het belang van de overheid en geeft de individuele congresleden publiciteit. Deze krachtige prikkels leiden tot een groter wetgevingsrisico dan echt nodig is.
Belangrijkste leerpunten
- Veranderingen in regelgevende wetgeving kunnen de vooruitzichten van een bedrijf veranderen als het bedrijf zijn klantenbestand niet langer kan bedienen.
- Het opleggen van belastingen en andere voorschriften aan een bedrijfstak kan investeerders afschrikken.
- Regeringen grijpen in om industrieën te reguleren als de leden van die industrie zichzelf niet beperken.
Voorbeelden uit de praktijk van wetgevingsrisico’s
Een voorbeeld van een bedrijfstak met een hoog wetgevingsrisico is de gezondheidszorg. Geneesmiddelenfabrikanten en zorgverleners hebben beide te kampen met veel lopende juridische problemen met betrekking tot Medicare, verzekeringsdekking en andere betalingskwesties van klanten.
Een ander voorbeeld komt van Wal-Mart Stores Inc. (WMT). Het bedrijf schetste bepaalde politieke risico’s waarmee het wordt geconfronteerd in zijn jaarlijkse 10-K-aanvraag bij de Securities and Exchange Commission (SEC) onder het onderdeel operationeel risico. In het hoofdstuk over regelgevings, nalevings, reputatierisico’s en andere risico’s schetst het bedrijf het risico dat samenhangt met wetgevende, gerechtelijke, regelgevende en politieke / economische risico’s. Risicofactoren zijn onder meer
- Politieke instabiliteit
- Wettelijke en regelgevende beperkingen
- Lokale productveiligheids- en milieuwetten
- Fiscale voorschriften
- Lokale arbeidswetten
- Handelsbeleid
- Valutavoorschriften.
In de risico’s verbonden aan leveranciers noemde Wal-Mart mogelijke politieke en economische instabiliteit in de landen waar buitenlandse leveranciers actief zijn. Ze stellen ook arbeidsproblemen en internationaal handelsbeleid en het opleggen van tarieven als problemen. Het bedrijf noemt specifiek Brazilië en China, en de complexiteit van hun federale, staats- en lokale wetten.