Last In, First Out (LIFO)
Wat is Last In, First Out (LIFO)?
Last in, first out (LIFO) is een methode die wordt gebruikt om rekening te houden met de voorraad die de meest recent geproduceerde artikelen registreert als eerst verkocht. Onder LIFO zijn de kosten van de meest recent gekochte (of geproduceerde) producten de eerste die als kosten van verkochte goederen (COGS) worden geboekt, wat betekent dat de lagere kosten van oudere producten als voorraad worden gerapporteerd.
Twee alternatieve methoden voor voorraadcalculatie zijn onder meer first in, first out (FIFO), waarbij de oudste voorraaditems worden geregistreerd als eerst verkocht, en de gemiddelde kostprijsmethode, die het gewogen gemiddelde neemt van alle eenheden die tijdens de boekhoudperiode beschikbaar zijn voor verkoop en gebruikt vervolgens die gemiddelde kosten om COGS te bepalen en de voorraad te beëindigen.
Belangrijkste leerpunten
- Last in, first out (LIFO) is een methode die wordt gebruikt om rekening te houden met de voorraad.
- Onder LIFO worden de kosten van de meest recent gekochte (of geproduceerde) producten als eerste als last opgenomen.
- LIFO wordt alleen gebruikt in de Verenigde Staten en valt onder de algemeen aanvaarde boekhoudprincipes (GAAP).
- Andere methoden om de voorraad te verantwoorden zijn onder meer first in, first out (FIFO) en de gemiddelde kostenmethode.
- Het gebruik van LIFO verlaagt doorgaans het netto-inkomen, maar is fiscaal voordelig wanneer de prijzen stijgen.
Inzicht in Last In, First Out (LIFO)
Last in, first out (LIFO) wordt alleen gebruikt in de Verenigde Staten, waar alle drie de methoden voor voorraadkosten kunnen worden gebruikt volgens algemeen aanvaarde boekhoudprincipes (GAAP). De International Financial Reporting Standards (IFRS) verbiedt het gebruik van de LIFO-methode.
Bedrijven die LIFO-voorraadwaarderingen gebruiken, zijn doorgaans bedrijven met relatief grote voorraden, zoals detailhandelaren of autodealers, die kunnen profiteren van lagere belastingen (wanneer de prijzen stijgen) en hogere kasstromen.
Veel Amerikaanse bedrijven geven er echter de voorkeur aan om FIFO te gebruiken, want als een bedrijf een LIFO-waardering gebruikt bij het indienen van belastingen, moet het ook LIFO gebruiken bij het rapporteren van financiële resultaten aan aandeelhouders, wat het nettoresultaat en uiteindelijk de winst per aandeel verlaagt.
Last In, First Out (LIFO), inflatie en netto-inkomen
Als er geen inflatie is, leveren alle drie de methoden voor voorraadkosten hetzelfde resultaat op. Maar als de inflatie hoog is, kan de keuze van de boekhoudmethode de waarderingsverhoudingen dramatisch beïnvloeden. FIFO, LIFO en gemiddelde kosten hebben een andere impact:
- FIFO geeft een betere indicatie van de waarde van de eindvoorraad (op de balans), maar het verhoogt ook het nettoresultaat omdat voorraad die mogelijk meerdere jaren oud is, wordt gebruikt om COGS te waarderen. Het verhogen van het netto-inkomen klinkt goed, maar het kan de belastingen verhogen die een bedrijf moet betalen.
- LIFO is geen goede indicator voor het beëindigen van de voorraadwaarde, omdat het de waarde van de voorraad kan onderschatten. LIFO resulteert in een lager nettoresultaat (en belastingen) omdat COGS hoger is. Echter, er zijn minder voorraden afschrijvingen onder LIFO tijdens het opblazen.
- De gemiddelde kosten leveren resultaten op die ergens tussen FIFO en LIFO liggen.
Als de prijzen dalen, is het tegenovergestelde van het bovenstaande waar.
Voorbeeld van Last In, First Out (LIFO)
Stel dat bedrijf A 10 widgets heeft. De eerste vijf widgets kosten elk $ 100 en zijn twee dagen geleden aangekomen. De laatste vijf widgets kosten elk $ 200 en zijn een dag geleden aangekomen. Gebaseerd op de LIFO-methode van voorraadbeheer, zijn de laatste widgets in de eerste die worden verkocht. Er worden zeven widgets verkocht, maar hoeveel kan de accountant registreren als kosten?
Elke widget heeft dezelfde verkoopprijs, dus de inkomsten zijn hetzelfde, maar de kosten van de widgets zijn gebaseerd op de geselecteerde inventarisatiemethode. Volgens de LIFO-methode is de laatste voorraad de eerste verkochte voorraad. Dit betekent dat de widgets die $ 200 kosten, als eerste worden verkocht. Het bedrijf verkocht vervolgens nog twee van de $ 100-widgets. In totaal bedragen de kosten van de widgets volgens de LIFO-methode $ 1.200, of vijf voor $ 200 en twee voor $ 100. Als je daarentegen FIFO gebruikt, worden de widgets van $ 100 eerst verkocht, gevolgd door de widgets van $ 200. De kosten van de verkochte widgets worden dus geregistreerd als $ 900, of vijf voor $ 100 en twee voor $ 200.
Dit is de reden waarom LIFO in perioden van stijgende prijzen hogere kosten creëert en het netto-inkomen verlaagt, wat ook het belastbaar inkomen verlaagt. Evenzo creëert LIFO in periodes van dalende prijzen lagere kosten en verhoogt het het netto-inkomen, wat ook het belastbaar inkomen verhoogt.