Leningbeoordeling

Wat is een kredietbeoordeling?

Leningclassificatie is een classificatiesysteem waarbij een kwaliteitsscore aan een lening wordt toegekend op basis van de kredietgeschiedenis van een lener, de kwaliteit van het onderpand en de waarschijnlijkheid van terugbetaling van de hoofdsom en rente. Een score kan ook worden toegepast op een portefeuille met leningen. Leningclassificatie maakt deel uit van de kredietbeoordeling of het kredietrisicosysteem van een kredietinstelling en is meestal een aspect van de kredietacceptatie- en goedkeuringsprocessen.

Er zijn veel doeleinden voor een kredietbeoordelingssysteem, zoals het identificeren van leningen met kredietzwakte, zodat banken maatregelen kunnen nemen om het kredietrisico te minimaliseren, trends te identificeren die de inbaarheid van de kredietportefeuille beïnvloeden, en voor financiële en regelgevende rapportagedoeleinden.

Hoe de kredietbeoordeling werkt

Het effectief kunnen beheren van hun kredietverleningscapaciteit staat centraal in het succes van een bank. Banken moeten dus een systeem voor het beoordelen van leningen bedenken dat nauwkeurig het kredietrisico evalueert, of de kans op verlies als gevolg van het niet betalen van een kredietnemer. De processen die banken gebruiken om leningen te beoordelen, helpen examinatoren en management om goede kredietbeslissingen te nemen. Er is niet één correct systeem voor het indelen van leningen, hoewel de Federal Deposit Insurance Corporation (FDIC) vereist dat alle kredietinstellingen een kredietherzieningssysteem hebben. Grotere instellingen kunnen aparte afdelingen hebben, speciaal voor het beoordelen van leningen.

Afhankelijk van de omvang en complexiteit ontwikkelen banken verschillende benaderingen. Banken in de Gemeenschap gebruiken vaak bredere factoren om het risico van een lening te beoordelen, terwijl grotere, complexere instellingen wellicht vertrouwen op meer kwantitatieve benaderingen om het kredietrisico te meten en te bewaken. Bij het toekennen van een score aan een lening, beoordeelt de examinator de leningdocumentatie, het onderpand en de financiële overzichten van de lener. De score houdt niet alleen rekening met de kredietscore van de kredietnemer, maar ook met een combinatie van verschillende indicatoren van kredietrisico uit het kredietrapport en de kredietaanvraag. Deze factoren kunnen het niveau van de garantsteller, het terugbetalingsverleden, de cashflow, de verwachte jaarlijkse uitgaven, enz. Omvatten.

Kleinere instellingen gebruiken doorgaans een beoordelingssysteem van deskundigen. In dit systeem wordt een kredietfunctionaris belast met het toekennen van een cijfer op basis van zijn oordeel en kennis. Andere banken kunnen kwantitatieve scorekaarten of andere gemodelleerde benaderingen gebruiken die aanpassingen op basis van kwalitatieve oordelen mogelijk maken. Aangezien er geen wettelijke vereisten zijn die bepalen hoe een kredietclassificatiesysteem is gestructureerd, is het aan banken om een ​​systeem te ontwikkelen dat geschikt is voor hun omvang en complexiteit.