Locus Sigilli
Wat betekent Locus Sigilli?
Locus Sigilli, letterlijk de plaats van het zegel, is een Latijnse term die het gebied op een contract aangeeft waar het zegel moet worden aangebracht. De Locus Sigilli komt vaak voor op kopieën van documenten tussen haakjes. Deze betekenis werd gebruikt om feitelijke zegels op documenten te vervangen.
Belangrijkste leerpunten
- Locus Sigilli, Latijn voor de plaats van het zegel, duidt het gebied op een contract aan waar het zegel moet worden aangebracht.
- Tegen de 19e eeuw vervingen in de meeste jurisdicties lakzegels met zegels met reliëf of indruk en het gebruik van de initialen LS.
- De afkorting LS kan op notariële certificaten voorkomen om aan te geven waar het officiële zegel moet worden aangebracht – of om een ondertekenaar te laten weten waar hij zijn handtekening moet zetten.
Inzicht in Locus Sigilli
Een zegel is een officieel merkteken op een contract of document om aan te tonen dat het is gecertificeerd, officieel goedgekeurd en juridisch sterk is. Een verzegeld contract geeft de intentie van de partijen aan om wettelijk gebonden te zijn aan de voorwaarden die erin staan. In theorie zijn ze beter afdwingbaar dan contracten zonder zegel, hoewel wetten van staat tot staat verschillen.
Er waren eens rechtbanken die alleen een in was geperste zegel accepteerden. Tegen de 19e eeuw was deze vereiste geleidelijk verdwenen. In plaats daarvan werd het acceptabel om andere methoden te gebruiken om een document te verzegelen, waaronder het afdrukken van de woorden Locus Sigilli, vaak afgekort als LS, alleen of in een cirkel.
In de moderne wetgeving is er een verminderd onderscheid tussen documenten met deze aanduiding en originele kopieën die een officieel zegel dragen. De Uniform Commercial Code (UCC) heeft bepaald dat dit onderscheid niet relevant is voor de verkoop van goederen. Voor veel documenten, zoals geboorteakten en huwelijksakten, is echter een officieel zegel nodig om het document te certificeren en het wettelijk gewicht te geven.
Bedrijfszegels vermelden meestal de naam, datum en staat van oprichting.
Voorbeelden van Locus Sigilli
De afkorting LS kan op notariële certificaten voorkomen om de notaris of een andere ambtenaar te laten weten waar het officiële zegel moet worden aangebracht. Het kan ook worden gebruikt om een ondertekenaar te laten weten waar hij zijn handtekening moet zetten .
Als een reliëfzegel wordt gebruikt, moet de verzegeling over de letters worden aangebracht. Aan de andere kant, als een rubberen stempelzegel wordt gebruikt, moet deze worden aangebracht naast, niet over, de afkorting – notarissen gebruiken steeds vaker rubberen stempels omdat hun afdruk gemakkelijker op microfilm kan worden gemaakt voor officiële opnames.
Geschiedenis van Locus Sigilli
De term Locus Sigilli, of de afkorting LS, is gebruikt ter vervanging van de nog oudere praktijk van het aanbrengen van een lakzegel op contracten of andere documenten door middel van authenticatie. Historisch gezien bood het gebruik van een lakzegel het bewijs dat de eigenaar van het zegel partij was bij het contract, aangezien de zegelring of een ander gegraveerd voorwerp dat werd gebruikt om de was te bedrukken algemeen bekend was om de eigenaar te identificeren.
De lakzegel nam de noodzaak van overweging in een contract verder weg, totdat moderne hervormingen in het contractenrecht dit principe overbodig maakten. Het zegel fungeerde verder als verdediging tegen fraude, wijzigingen in een contract achteraf of het opnemen van een niet-bekendgemaakte opdrachtgever in het contract.
In de 19e eeuw hadden zegels met reliëf of indruk de waszegels in de meeste rechtsgebieden vervangen, inclusief het gebruik van de initialen LS in plaats van een zegel. In modern gebruik heeft een papieren schijf met reliëf, een afdruk in het papier zelf of een zegel met gestempelde inkt de lakzegel vervangen, waarbij de initialen LS gewoonlijk aangeven waar de verzegeling moet worden geplaatst.