Uitvlucht
Wat is een maas in de wet?
Een maas in de wet is een technisch gegeven waardoor een persoon of bedrijf de reikwijdte van een wet of beperking kan omzeilen zonder de wet rechtstreeks te overtreden. Vaak gebruikt in discussies over belastingen en het ontwijken ervan, bieden mazen in de wet manieren voor individuen en bedrijven om inkomsten of activa uit belastbare situaties te halen naar situaties met lagere of helemaal geen belastingen.
Mazen in de wet komen het meest voor in complexe zakelijke deals met belastingkwesties, politieke kwesties en wettelijke statuten. Ze zijn onder meer te vinden in contractdetails, bouwcodes en belastingcodes.
Belangrijkste leerpunten
- Een maas in de wet is in feite een technisch aspect waardoor iemand door een of andere activiteit kan ontsnappen aan het overtreden van de wet.
- Gemeenschappelijke mazen in de wet zijn te vinden in belastingen en belastingontwijking, maar ook in politieke kwesties zoals politieke donaties.
- De meeste mazen in de wet worden in de loop van de tijd gesloten, maar sommige blijven open omdat machtige actoren lobbyen om ze in stand te houden.
Hoe een maas in de wet werkt
Een persoon of bedrijf die een maas in de wet gebruikt, wordt niet beschouwd als het overtreden van de wet, maar het omzeilen ervan op een manier die niet was bedoeld door de toezichthouders of wetgevers die de wet of beperking hebben ingevoerd. Het vermogen om de wet te omzeilen is te wijten aan een fout of tekortkoming in de wetgeving, vaak een die niet duidelijk was voor degenen die de wet oorspronkelijk opstelden.
De meeste mazen in de wet zullen na verloop van tijd worden gesloten, aangezien degenen die de macht hebben de regels herschrijven om de kans op mazen in de wet te verkleinen. Sommige mazen in de belastingwetgeving bestaan eeuwig, vooral in landen als de Verenigde Staten, waar de ingewikkelde belastingwetgeving tienduizenden pagina’s beslaat, wat kan leiden tot veel kansen voor degenen die er misbruik van willen maken.
Voorbeelden van mazen in de wet
In de Verenigde Staten vereist de federale wetgeving bijvoorbeeld dat de verkoop van commerciële wapens wordt onderworpen aan een antecedentenonderzoek. Wanneer een consument een vuurwapen bij een commerciële detailhandelaar wil kopen, moet hij zijn informatie indienen bij het National Instant Criminal Background Check System, dat de naam en geboortedatum van de koper vergelijkt met een database van personen die geen vuurwapen mogen kopen.
Er wordt echter een uitzondering gemaakt voor particuliere verkopen;Volgens de federale wetgeving kan elke natuurlijke persoon een wapen verkopen aan elke andere natuurlijke persoon zonder dat er een antecedentenonderzoek nodig is. Deze uitzondering voor privéverkoop heeft geleid tot wat bekend staat als de schietgat in de wapenbeurs, waardoor individuen in veel staten wapens kunnen kopen via vuurwapenshows of via andere privéverkopen, zonder dat er een antecedentenonderzoek nodig is. Zolang de staatswet geen antecedentenonderzoek vereist voor de verkoop van privéwapens (wat in sommige staten wel het geval is), heeft koper noch koper de wet overtreden.
Wall Street Voorbeeld van een schietgat
Als er een maas in de wet is waar grote sommen geld mee gemoeid zijn in de bank- en financiële wereld, reken dan op Wall Street – met al die scherpe advocaten en accountants – om er maximaal gebruik van te maken en het jaar na jaar gaande te houden. Een goed voorbeeld is de carry-rentevoorziening waarmee private-equitymanagers, durfkapitaalinvesteerders, hedgefondsbeheerders en vastgoedinvesteerders een vermogenswinstbelastingtarief (momenteel 20%) kunnen betalen in plaats van het hogere gewone inkomstenbelastingtarief op het verdiende inkomen. van hun dagelijkse werkzaamheden.
Deze maas in de wet heeft honderden miljoenen aan belastingen bespaard voor financiers zoals Stephen Schwarzman, een publiek gezicht van de private equity-sector, en anderen zoals hij die hun klanten in Washington genereus steunen, vooral als belangrijke leiders daar toevallig uit de vastgoedsector komen.. Voor Wall Street kan een lucratieve maas in de wet worden gezien als een “jij krabt mijn rug, en ik zal de jouwe” soort overeenkomst.