Gemiddelde totale kosten op lange termijn (LRATC)

Wat zijn de gemiddelde totale kosten op lange termijn (LRATC)?

Gemiddelde totale kosten op lange termijn (LRATC) is een bedrijfsstatistiek die de gemiddelde kosten per eenheid output op de lange termijn weergeeft, waarbij alle inputs als variabel worden beschouwd en de productieschaal veranderlijk is. De gemiddelde kostencurve op lange termijn toont de laagste totale kosten om op de lange termijn een bepaald outputniveau te produceren.

De eenheidskosten op de lange termijn zijn bijna altijd lager dan de eenheidskosten op de korte termijn, omdat bedrijven op lange termijn de flexibiliteit hebben om grote componenten van hun activiteiten, zoals fabrieken, te veranderen om een ​​optimale efficiëntie te bereiken. Een doel van zowel bedrijfsmanagement als investeerders is om de ondergrenzen van LRATC te bepalen.

Inzicht in de gemiddelde totale kosten op lange termijn

Als een productiebedrijf bijvoorbeeld een nieuwe, grotere fabriek bouwt voor productie, wordt aangenomen dat de LRATC per eenheid uiteindelijk lager zal worden dan bij de oude fabriek, aangezien het bedrijf profiteert van bepaalde schaalvoordelen of de kostenvoordelen die voortvloeien uit uitbreiding van de productieschaal. Wanneer de productieschaal wordt uitgebreid, worden de gemiddelde kosten verlaagd, wordt de productie efficiënter en kan een bedrijf concurrerender worden op de markt. Dit kan leiden tot zowel lagere prijzen als grotere winsten, wat gunstig kan zijn voor zowel consumenten als producenten – dit staat bekend als een spel met positieve som.

Hoe u de gemiddelde totale kosten op lange termijn kunt visualiseren

De berekening van de LRATC kan worden weergegeven als een curve die de laagste kosten weergeeft die een bedrijf in de loop van de tijd voor elke mate van output kan bereiken. De vorm van die curve kan sterk lijken op de curve die is berekend voor de gemiddelde totale kosten op korte termijn. De LRATC kan worden gezien als opgebouwd uit een reeks kortetermijncurves naarmate een bedrijf zijn efficiëntie verbetert. De curve zelf kan worden onderverdeeld in drie segmenten of fasen. Tijdens de schaalvoordelen aan het begin van de curve worden de kosten verlaagd naarmate het bedrijf efficiënter groeit en de productiekosten dalen.

De eerste iteraties van productontwikkeling en assemblage brengen kosten met zich mee die in het begin grotendeels hoger zullen zijn. Naarmate er meer fabrieken en productielijnen worden geïntroduceerd, verschuift de aard van de kosten meer naar de voortdurende productie van het product. De last van die uitgaven neemt af naarmate het voor het bedrijf gemakkelijker wordt om zijn activiteiten te herhalen en te repliceren.

Uiteindelijk zal het bedrijf een constante schaalvergroting ervaren naarmate het dichter bij de piekefficiëntie komt. De aanschafkosten voor grondstoffen kunnen worden verlaagd door dergelijke aankopen in steeds grotere hoeveelheden te doen. Bovendien kunnen de processen die het bedrijf gebruikt om zijn product te maken, stabieler en gestroomlijnder worden naarmate het een ritme en tempo ontwikkelt voor zijn productiestroom.

Als het bedrijf de productie blijft opschalen, bereikt het het deel van de curve waar schaalnadelen een factor worden en de kosten stijgen. Hoewel een bedrijf de activiteiten zou kunnen stroomlijnen, kunnen er nieuwe lagen van bureaucratie en management worden geïntroduceerd, die de algehele productie en besluitvorming kunnen vertragen. Hoe meer de operatie in dit stadium groeit, de kosten zullen stijgen naarmate de operatie aan efficiëntie verliest.

Voorbeeld van gemiddelde totale kosten op lange termijn

In de videogame-industrie zijn de kosten om een ​​game te produceren bijvoorbeeld hoog. De kosten voor het maken van kopieën van een spel zijn echter marginaal. Dus als een bedrijf zich eenmaal kan vestigen, het klantenbestand voor een specifiek spel kan uitbreiden en de vraag naar dat spel kan verhogen, verlaagt de extra output die nodig is om aan die vraag te voldoen, de totale kosten op de lange termijn.