Overeenkomende bestellingen

Wat zijn overeenkomende bestellingen?

Bijpassende orders is het proces waarbij een effectenbeurs een of meer ongevraagde kooporders koppelt aan een of meer verkooporders om transacties uit te voeren. Dit staat in contrast met verzoeken om een ​​offerte (RFQ) in een waardepapier om door te gaan met een transactie.

Als de ene belegger een hoeveelheid aandelen wil kopen en een andere dezelfde hoeveelheid tegen dezelfde prijs wil verkopen, komen hun orders overeen en vindt er een transactie plaats. Het koppelen van deze orders is het proces van ordermatching waarbij beurzen kooporders of biedingen identificeren met bijbehorende verkooporders, of vragen, om ze uit te voeren. Tegenwoordig matchen de meeste beurzen bestellingen met behulp van computeralgoritmen; maar historisch gezien matchen makelaars orders via face-to-face interacties op een handelsvloer in een open-outcry-veiling.

Hoe overeenkomende bestellingen werken

Het matchen van de bestellingen van kopers en verkopers is het primaire werk van specialisten en marktmakers in de beurzen. De overeenkomsten vinden plaats wanneer compatibele kooporders en verkooporders voor hetzelfde effect in prijs en tijd dicht bij elkaar worden ingediend. Over het algemeen zijn een kooporder en een verkooporder compatibel als de maximumprijs van de kooporder overeenkomt met of hoger is dan de minimumprijs van de verkooporder. Van daaruit gebruiken de geautomatiseerde systemen voor het matchen van orders van verschillende beurzen een verscheidenheid aan methoden om prioriteit te geven aan orders voor het matchen.

Snelle, nauwkeurige orderafstemming is het cruciale onderdeel van een uitwisseling. Beleggers, met name actieve beleggers en daghandelaren, zullen zoeken naar manieren om inefficiënties bij het handelen uit elke mogelijke bron te minimaliseren. Een traag systeem voor het matchen van orders kan ertoe leiden dat kopers of verkopers transacties uitvoeren tegen minder dan ideale prijzen, waardoor de winsten van investeerders worden aangetast. Als sommige protocollen voor het afstemmen van orders de neiging hebben kopers te bevoordelen, en andere de voorkeur geven aan verkopers, worden deze methoden exploiteerbaar. Dit is een van de gebieden waarop High Frequency Trading (HFT) de efficiëntie heeft kunnen verbeteren. Beurzen hebben tot doel transacties zo te prioriteren dat kopers en verkopers er evenveel baat bij hebben om het ordervolume te maximaliseren – de levensader van de beurs.

Populaire algoritmen voor overeenkomende bestellingen

Sinds 2010 zijn alle grote markten overgeschakeld op elektronische matching. Elke effectenbeurs gebruikt zijn eigen specifieke algoritme om orders te matchen. In grote lijnen vallen ze onder twee categorieën: first-in-first-out (FIFO) en pro-rata.

Volgens een basis-FIFO-algoritme, of prijs-tijd-prioriteit algoritme, heeft de vroegste actieve kooporder tegen de hoogste prijs voorrang op elke volgende order tegen die prijs, die op zijn beurt voorrang heeft op elke actieve kooporder tegen een lagere prijs. Als bijvoorbeeld een kooporder voor 200 aandelen van $ 90 per aandeel voorafgaat aan een order voor 50 aandelen van hetzelfde aandeel tegen dezelfde prijs, moet het systeem de volledige order van 200 aandelen afstemmen op een of meer verkooporders alvorens te beginnen met overeenkomen met een deel van de 50-aandelenbestelling.

Volgens een pro-rata-basisalgoritme geeft het systeem prioriteit aan actieve orders tegen een bepaalde prijs die evenredig is aan de relatieve grootte van elke order. Als bijvoorbeeld zowel een kooporder voor 200 aandelen als een kooporder van 50 aandelen tegen dezelfde prijs actief is wanneer een compatibele verkooporder van 200 aandelen binnenkomt, zal het systeem 160 aandelen matchen met de kooporder van 200 aandelen en 40 aandelen. op de kooporder voor 50 aandelen. Aangezien de verkooporder niet groot genoeg is om beide kooporders uit te voeren, zal het systeem beide gedeeltelijk vullen. In dit geval vult het pro-rata-matching-algoritme 80 procent van elke bestelling.