Medische kostenratio (MCR)
Wat is de medische kostenratio (MCR)?
Medische kostenratio (MCR), ook wel medische verliesratio genoemd, is een maatstaf die wordt gebruikt in de particuliere ziekteverzekeringssector. De ratio wordt berekend door de totale medische kosten die door een verzekeraar worden betaald, te delen door de totale verzekeringspremies die hij heeft geïnd. Een lagere ratio duidt waarschijnlijk op een hogere winstgevendheid voor de verzekeraar, omdat het betekent dat er een groter bedrag aan premies overblijft na het betalen van verzekeringsclaims van klanten.
Volgens de Affordable Care Act (ACA) zijn verzekeraars verplicht om 80% of meer van hun verzekeringspremies te besteden aan medische kosten van klanten of andere diensten die de gezondheidszorg verbeteren. Verzekeraars die zich niet aan deze norm houden, moeten het teveel aan gelden teruggeven aan de consument. Deze kortingen bedroegen in 2019 bijna $ 2,46 miljard, gebaseerd op cijfers die tot en met 16 oktober 2020 zijn ingediend.
Belangrijkste leerpunten
- De medische kostenratio (MCR) is een maatstaf die wordt gebruikt om de winstgevendheid van medische verzekeringsmaatschappijen te beoordelen.
- Het bestaat uit de vorderingen die ze betalen gedeeld door de premies die ze innen.
- De ACA vereist dat verzekeraars ten minste 80% van de premies aan zorg besteden, waarbij het eventuele eigen risico moet worden terugbetaald aan de consument.
Hoe de medische kostenratio (MCR) werkt
Medische verzekeraars innen premies van klanten in ruil voor het aanvaarden van aansprakelijkheid voor de financiering van toekomstige claims op het gebied van medische verzekeringen. De verzekeraar herbelegt de premies die ze incasseren, wat een rendement op de investering oplevert. Om winstgevend te zijn, moet de verzekeraar premies innen en een hoger investeringsrendement genereren dan zowel de aanspraken op zijn polissen als de vaste kosten.
Een belangrijke maatstaf die verzekeringsmaatschappijen in de gaten houden, is de medische kostenratio (MCR). Deze statistiek bestaat uit de totale betaalde declaraties voor medische kosten, gedeeld door de totale geïnde premies. Uitgedrukt als een percentage duidt een hoger cijfer op een lagere winstgevendheid, aangezien een groot deel van de geïnde premies wordt omgeleid om claims van klanten te financieren. Omgekeerd duidt een lager cijfer op een hogere winstgevendheid, aangezien het laat zien dat er substantiële premies overblijven na het afdekken van alle claims.
De MCR wordt door alle grote zorgbedrijven gebruikt om ervoor te zorgen dat ze zich aan de regelgeving houden en aan hun fiscale vereisten voldoen.
Verzekeringsmaatschappijen die grote plannen verkopen (meestal meer dan 50 verzekerde werknemers), moeten ten minste 85% van de premies aan gezondheidszorg besteden. Dit betekent dat hun MCR niet lager mag zijn dan 85%. Verzekeraars die zich richten op kleine werkgevers en individuele plannen moeten minimaal 80% van de premies aan gezondheidszorg besteden, wat betekent dat hun MCR niet lager is dan 80%. De overige 20% kan worden besteed aan administratieve, overhead- en marketingkosten. Deze opsplitsing tussen uitgaven voor gezondheidszorg en niet-zorggerelateerde uitgaven staat bekend als de 80/20-regel.
Als een verzekeraar een MCR genereert onder de drempel van 80% of 85%, moeten de overtollige premies aan de klanten worden terugbetaald. Deze regeling is in 2010 ingevoerd door de Affordable Care Act.
Voorbeeld uit de praktijk van de medische kostenratio (MCR)
Neem het geval van XYZ Insurance, een hypothetische ziektekostenverzekeraar. In het meest recente fiscale jaar verzamelde XYZ $ 100 miljoen aan premies en betaalde $ 78 miljoen aan claims aan klanten, wat resulteerde in een MCR van 78%. Met die cijfers zou XYZ als een winstgevende operatie worden beschouwd in vergelijking met de meeste andere medische verzekeraars.
Volgens de ACA-regels moeten de 2 procentpunten aan extra premies die XYZ boven de drempel van 80% heeft geïnd, echter worden teruggegeven aan klanten of worden gericht op andere gezondheidsdiensten. Deze kortingen bedroegen in 2019 bijna $ 2,46 miljard, gebaseerd op cijfers ingediend tot en met 16 oktober 2020, vergeleken met $ 706,7 miljoen twee jaar eerder.2