Verduisteringstheorie

Wat is de verduisteringstheorie?

Verduistering theorie stelt dat een persoon die voorkennis gebruikt in de handel in effecten heeft gepleegd  fraude met effecten  ten opzichte van de bron van informatie. In de Verenigde Staten zal een persoon die volgens de verduisteringstheorie schuldig is, waarschijnlijk worden veroordeeld voor handel met voorkennis.

Hoewel niet uitdrukkelijk verboden door de Amerikaanse effectenwetten, wordt handel met voorkennis geacht te vallen onder het verbod op misleidende handelspraktijken en is het dus illegaal wanneer het wordt gepleegd met behulp van materiële niet-openbare informatie.

Inzicht in de verduisteringstheorie

Verduisteringstheorie verschilt van de klassieke theorie van  handel met voorkennis. Volgens de klassieke theorie maakt een persoon die geen insider is maar die kennis krijgt van  materiële niet-openbare informatie  en die gebruikt om te handelen, zich niet schuldig aan handel met voorkennis.

De klassieke theorie vereist dat de persoon die beschuldigd wordt van handel met voorkennis een echte insider is – een functionaris of werknemer van het bedrijf waarvan ze effecten kopen of verkopen. Volgens deze theorie is alleen de insider van het bedrijf een fiduciaire plicht jegens het bedrijf en zijn aandeelhouders verschuldigd om niet deel te nemen aan het kopen of verkopen van effecten van het bedrijf met behulp van materiële niet-openbare informatie. De buitenstaander die enige materiële niet-openbare informatie tegenkomt, is die fiduciaire plicht niet verschuldigd en kan zich niet schuldig maken aan handel met voorkennis.

Volgens de verduisteringstheorie mag de buitenstaander die materiële niet-openbare informatie van een bedrijf tegenkomt, die informatie echter niet gebruiken om te verhandelen, omdat hij een fiduciaire plicht verschuldigd is aan de bron van de informatie. De verduisteringstheorie is bedoeld om effectenmarkten te beschermen tegen buitenstaanders die toegang hebben tot vertrouwelijke bedrijfsinformatie, maar die geen fiduciaire plicht hebben jegens de onderneming of haar aandeelhouders.

Voorbeeld van de verduisteringstheorie

De verduisteringstheorie kreeg bekendheid in de veroordeling van James H. O’Hagan door het Hooggerechtshof. O’Hagan was een advocaat die handelde op basis van  voorkennis  over een  overnamebod  op Pillsbury.De Verenigde Staten versus O’Hagan waren een keerpunt voor de theorie.

Een typisch voorbeeld van hoe de verduisteringstheorie van toepassing is op handel met voorkennis is het geval van Carl Reiter, een vastgoedontwikkelaar in de jaren tachtig. Reiter speelde golf met vrienden toen een van die vrienden hem adviseerde om wat aandelen te kopen in de drogisterijketen Revco Drug Stores. De vriend suggereerde dat hij voorkennis had van een aanstaande fusie die winstgevend zou zijn voor investeerders. Reiter volgde het advies van zijn vriend op, kocht een paar duizend dollar aan aandelen en verzilverde twee maanden later (nadat hij een winst van $ 2625 had gemaakt toen de fooi van de vriend correct bleek te zijn).

Als vastgoedontwikkelaar zonder persoonlijke betrokkenheid bij het bedrijf Revco, ging Reiter verder met zijn leven, zich niet realiserend dat hij had deelgenomen aanillegale handel met voorkennis. Reiter was echter niet de enige persoon op de golfbaan die dag en ook niet de enige die de tip volgde. Twee jaar later werden Reiter en zijn vrienden beschuldigd van handel met voorkennis onder de verduisteringstheorie. Ze waren zelf geen insiders geweest, maar ze hadden informatie gekregen van iemand die het op een verkeerde manier gebruikt had. Uiteindelijk werd Reiter gevraagd om zijn winst van de illegale investering kwijt te schelden en een boete te betalen aan de Securities and Exchange Commission (SEC).