Misery Index

Wat is de ellende-index?

Gelijk aan de som van het inflatiecijfer en het werkloosheidspercentage, werd de oorspronkelijke ellende-index in de jaren zeventig gepopulariseerd als een maatstaf voor de economische gezondheid van Amerika tijdens de ambtsperiode van een president.

Inzicht in de ellende-index

De eerste ellende-index werd opgesteld door econoom Arthur Okun, die als tweede voorzitter diende van de Raad van Economische Adviseurs van president Lyndon B. Johnson en als professor aan Yale. Okun’s ellende-index gebruikte de simpele som van de jaarlijkse inflatie en de werkloosheid van het land om president Johnson een gemakkelijk te begrijpen momentopname te geven van de relatieve gezondheid van de economie. Hoe hoger de index, hoe groter de ellende die de gemiddelde kiezer ervaart. Tijdens de campagne van 1976 voor de Amerikaanse president maakte kandidaat Jimmy Carter de ellende-index van Okun populair als een middel om zijn tegenstander, de zittende Gerald Ford, te bekritiseren. Tegen het einde van de regering van Ford was de ellende-index een relatief hoge 12,7%, wat een verleidelijk doelwit voor Carter opleverde. Tijdens de presidentiële campagne van 1980 wees Ronald Reagan erop dat de misère-index onder Carter was gestegen.

De Okun-ellende-index wordt beschouwd als een gebrekkige graadmeter van de economische omstandigheden die de gemiddelde Amerikaan ervaart, omdat deze geen gegevens over economische groei bevat. In de afgelopen tijd betekent de prevalentie van lage werkloosheid en lage inflatiecijfers in een groot deel van de wereld ook dat het nut van de Okun-index beperkt is.

Bovendien is het werkloosheidspercentage een achterblijvende indicator die de ellende in het begin van een recessie waarschijnlijk onderschat en overdrijft, zelfs nadat de recessie voorbij is. Sommige critici zijn ook van mening dat de ellende-index onderweegt tegen het ongeluk dat te wijten is aan het werkloosheidspercentage, aangezien inflatie waarschijnlijk een kleinere invloed heeft op het ongeluk omdat het beleid van de Federal Reserve de afgelopen decennia veel effectiever is geweest met betrekking tot het beheer van de inflatie. Hoe dan ook, het is slim voor investeerders om een noodfonds op te bouwen in geval van een economische neergang of banenverlies.

Nieuwere versies van de Misery Index

De ellende-index is verschillende keren gewijzigd, voor het eerst in 1999 door Harvard-econoom Robert Barro, die de Barro-ellende-index creëerde, die gegevens over rentetarieven en economische groei bevat om presidenten van na de Tweede Wereldoorlog te evalueren.

In 2011 bouwde de Johns Hopkins-econoom Steve Hanke voort op Barro’s ellende-index en begon deze toe te passen op landen buiten de Verenigde Staten. Hanke’s gewijzigde jaarlijkse miserie-index is de som van werkloosheid, inflatie en bancaire krediettarieven, minus de verandering in het reële bbp per hoofd van de bevolking.

Hanke publiceert jaarlijks zijn wereldwijde lijst van miseryindex-rankings voor de 95 landen die tijdig relevante gegevens rapporteren. Zijn lijst van ’s werelds meest ellendige en gelukkige landen rangschikte Venezuela, Syrië, Brazilië, Argentinië en Egypte tot de meest ellendige landen. China, Malta, Japan, Nederland, Hongarije en Thailand werden gerangschikt als de gelukkigste landen.

Het concept van de misery-index is ook uitgebreid naar beleggingscategorieën. Tom Lee, mede-oprichter van Fundstrat Advisors, heeft bijvoorbeeld de Bitcoin Misery Index (BML) gemaakt om de ellende van de gemiddelde bitcoinbelegger te meten. De index berekent het percentage winnende transacties ten opzichte van de totale transacties en voegt dit toe aan de algehele volatiliteit van de cryptocurrency. De index wordt als “in ellende” beschouwd als de totale waarde minder is dan 27.

Voorbeeld van Misery Index

Een variatie op de oorspronkelijke ellende-index is de Bloomberg-ellende-index, ontwikkeld door de online publicatie. Venezuela, een land dat wordt geteisterd door wijdverbreide inflatie en werkloosheid, stond bovenaan de laatste versie van de index. Argentinië en Zuid-Afrika, beide economieën met vergelijkbare problemen, maakten de top drie compleet.

Aan de andere kant werden Thailand, Singapore en Japan volgens schattingen van economen als de gelukkigste landen beschouwd. Maar lage inflatie en lage werkloosheidscijfers kunnen ook een lage vraag maskeren, zoals de publicatie zelf aangaf. Japan is een schoolvoorbeeld van aanhoudend lage vraag vanwege een economie die de afgelopen twee decennia in stagflatie is geweest.