Stelling van Modigliani-Miller (M&M)
Wat is de stelling van Modigliani-Miller (M&M)?
De stelling van Modigliani-Miller (M&M) stelt dat de marktwaarde van een bedrijf correct wordt berekend als de contante waarde van zijn toekomstige inkomsten en zijn onderliggende activa, en onafhankelijk is van zijn kapitaalstructuur.
Op het meest basale niveau stelt de stelling dat het, met bepaalde veronderstellingen in stand, irrelevant is of een bedrijf zijn groei financiert door te lenen, door aandelen uit te geven of door zijn winsten te herinvesteren.
De theorie, ontwikkeld in de jaren vijftig, heeft een aanzienlijke invloed gehad op de bedrijfsfinanciering.
Inzicht in de stelling van Modigliani-Miller
Bedrijven hebben maar drie manieren om geld in te zamelen om hun activiteiten te financieren en hun groei en expansie te stimuleren. Ze kunnen geld lenen door obligaties uit te geven of leningen te krijgen; ze kunnen hun winsten herinvesteren in hun activiteiten, of ze kunnen nieuwe aandelen aan investeerders uitgeven.
1:32
De stelling van Modigliani-Miller stelt dat de optie of combinatie van opties die een bedrijf kiest, geen effect heeft op de reële marktwaarde.
Merton Miller, een van de twee bedenkers van de stelling, legt het concept achter de theorie uit met een analogie in zijn boek, Financial Innovations and Market Volatility :
“Beschouw het bedrijf als een gigantische kuip met volle melk. De boer kan de volle melk verkopen zoals hij is. Of hij kan de room scheiden en tegen een aanzienlijk hogere prijs verkopen dan de volle melk zou opleveren. (Dat is de analogie van een bedrijf dat schuldeffecten met een lage opbrengst en dus hoge prijzen verkoopt.) Maar wat de boer zou hebben, is natuurlijk magere melk met een laag botervetgehalte en dat zou voor veel minder dan volle melk worden verkocht. Het voorstel van M en M zegt dat als er geen kosten voor scheiding waren (en natuurlijk geen steunprogramma’s voor zuivelproducten van de overheid), de room plus de magere melk dezelfde prijs zou opleveren als de volle melk. “
Geschiedenis van de M & M-theorie
Merton Miller en Franco Modigliani bedachten en ontwikkelden deze stelling, en publiceerden het in een artikel, “The Cost of Capital, Corporation Finance and the Theory of Investment”, dat eind jaren vijftig verscheen in de American Economic Review.
Belangrijkste leerpunten
- De stelling van Modigliani-Miller stelt dat de kapitaalstructuur van een bedrijf geen factor is in de waarde ervan.
- Marktwaarde wordt bepaald door de huidige waarde van toekomstige inkomsten, stelt de stelling.
- De stelling is zeer invloedrijk geweest sinds deze in de jaren vijftig werd geïntroduceerd.
Zowel Modigliani als Miller waren destijds hoogleraar aan de Graduate School of Industrial Administration aan de Carnegie Mellon University. Beiden moesten bedrijfsfinanciering onderwijzen aan bedrijfskundestudenten, maar helaas hadden ze geen enkele ervaring in bedrijfsfinanciering. Na het lezen van het cursusmateriaal dat ze moesten gebruiken, vonden de twee professoren de informatie inconsistent en de concepten gebrekkig. Dus werkten ze samen om ze te corrigeren.
Latere toevoegingen
Het resultaat was het baanbrekende artikel in het economische tijdschrift. De informatie werd uiteindelijk verzameld en georganiseerd om de M & M-stelling te worden.
Al vroeg realiseerden de twee economen zich dat hun oorspronkelijke stelling een aantal relevante factoren wegliet. Het liet zaken als belastingen en financieringskosten buiten beschouwing en beargumenteerde effectief zijn punt in het vacuüm van een “perfect efficiënte markt”.
Latere versies van hun stelling behandelden deze kwesties, waaronder “Vennootschapsbelastingen en de kosten van kapitaal: een correctie”, gepubliceerd in de jaren zestig.