Musharakah
Wat is Musharakah?
Musharakah is een gezamenlijke onderneming of partnerschapsstructuur in islamitische financiën waarin partners delen in de winsten en verliezen van een onderneming. Aangezien de islamitische wet ( sharia ) het niet toestaat om te profiteren van rente in leningen, staat musharakah de financier van een project of bedrijf toe om een rendement te behalen in de vorm van een deel van de werkelijke winst volgens een vooraf bepaalde ratio. In tegenstelling tot een traditionele schuldeiser deelt de financier echter ook in eventuele verliezen, ook op pro rata basis. Musharakah is een soort shirkah al-amwal (of partnerschap), wat in het Arabisch “delen” betekent.
Belangrijkste leerpunten
- Musharakah is een gezamenlijke partnerschapsovereenkomst in islamitische financiën waarin winsten en verliezen worden gedeeld.
- Winsten uit rente zijn niet toegestaan in de islamitische praktijk, waardoor de noodzaak van musharakah noodzakelijk is.
- Een permanente musharakah wordt vaak gebruikt voor financieringsbehoeften op de lange termijn, aangezien deze geen specifieke einddatum heeft en doorgaat totdat de partners besluiten om deze te ontbinden.
Musharakah begrijpen
Musharakah speelt een cruciale rol bij het financieren van bedrijfsactiviteiten op basis van islamitische principes. Stel dat individu A een bedrijf wil starten maar over beperkte middelen beschikt. Individu B heeft overtollige fondsen en wil de financier zijn in musharakah met A. De twee mensen zouden tot overeenstemming komen over de voorwaarden en een bedrijf beginnen waarin beiden een deel van de winsten en verliezen delen. Dit ontkent de noodzaak voor A om een lening van B te ontvangen.
Musharakah wordt vaak gebruikt bij de aankoop van onroerend goed en onroerend goed, bij het verstrekken van krediet, voor investeringsprojecten en om grote aankopen te financieren. Bij vastgoedtransacties vragen de partners een bank om een schatting van de waarde van het onroerend goed via toegerekende huur (het bedrag dat een partner zou kunnen betalen om in het betreffende onroerend goed te wonen). Winsten worden tussen partners verdeeld in vooraf bepaalde verhoudingen op basis van de waarde die werd toegekend en de som van hun verschillende inzetten. Elke partij die kapitaal inbrengt, heeft zeggenschap over het beheer van het onroerend goed. Wanneer musharakah wordt gebruikt om grote aankopen te financieren, hebben banken de neiging om leningen te verstrekken door leningen met variabele rente te gebruiken die zijn gekoppeld aan het rendement van een bedrijf. Die koppeling dient als winst voor een uitlenende partner.
Musharakah zijn geen bindende contracten; beide partijen kunnen de overeenkomst eenzijdig beëindigen.
Soorten Musharakah
Binnen musharakah zijn er verschillende partnerschapsregelingen. In een shirkah al-‘inan-partnerschap zijn de partners gewoon de agent en staan ze niet garant voor andere partners. Shirkah al-mufawadah is een gelijk, onbeperkt en onbeperkt partnerschap waarin alle partners hetzelfde bedrag inzetten, dezelfde winst delen en dezelfde rechten hebben.
Een permanente musharakah heeft geen specifieke einddatum en gaat door totdat de partners besluiten deze te ontbinden. Als zodanig wordt het vaak gebruikt voor financieringsbehoeften op de lange termijn. Een afnemende musharakah kan een paar verschillende structuren hebben. De eerste is een opeenvolgend partnerschap, waarbij het aandeel van elke partner gelijk blijft tot het einde van de joint venture. Het wordt vaak gebruikt bij projectfinanciering en vooral bij het kopen van huizen.
In een afnemend partnerschap (ook bekend als een afnemend partnerschap of afnemende musharakah), wordt het deel van een partner opgenomen terwijl het wordt overgedragen aan een andere partner totdat het volledige bedrag is gepasseerd. Een dergelijke structuur is gebruikelijk bij het kopen van een huis, waarbij de geldschieter (meestal een bank) een woning koopt en van een koper wordt betaald (via maandelijkse huurbetalingen) totdat het hele saldo is afbetaald.
In geval van wanbetaling krijgen zowel de koper als de geldschieter een deel van de opbrengst van de verkoop van het onroerend goed op pro rata basis. Dit verschilt van meer traditionele leningsstructuren, waarbij alleen de geldschieter profiteert van de verkoop van onroerend goed na een executoriale titel.