Wederzijdse versus aandelenverzekeringsmaatschappijen: wat is het verschil?

Lees hoe aandelenverzekeraars en onderlinge verzekeringsmaatschappijen verschillen en met welk type u rekening moet houden bij het kopen van een polis.

Stock verzekeringsmaatschappijen

Een aandelenverzekeringsmaatschappij is een bedrijf dat eigendom is van zijn aandeelhouders of aandeelhouders, en het doel is om voor hen winst te maken. Polishouders delen niet rechtstreeks in de winsten of verliezen van het bedrijf. Om als een naamloze vennootschap te opereren, moet een verzekeraar een minimum aan kapitaal en een overschot bij de hand hebben voordat hij goedkeuring krijgt van de nationale toezichthouders. Er moet ook aan andere vereisten worden voldaan als de aandelen van de onderneming openbaar worden verhandeld.

Enkele bekende Amerikaanse aandelenverzekeraars zijn onder meer Allstate, MetLife en Prudential.

Onderlinge verzekeringsmaatschappijen

Het idee van onderlinge verzekering dateert uit de jaren 1600 in Engeland. De eerste succesvolle onderlinge verzekeringsmaatschappij in de VS – het Philadelphia Contributionship for the Insurance of Houses from Loss by Fire – werd in 1752 opgericht door Benjamin Franklin en is nog steeds actief.

Onderlinge maatschappijen worden vaak gevormd om in een onvervulde of unieke verzekeringsbehoefte te voorzien. Ze variëren in grootte van kleine lokale aanbieders tot nationale en internationale verzekeraars. Sommige bedrijven bieden meerdere dekkingslijnen, waaronder eigendommen en ongevallen, levens en gezondheid, terwijl andere zich richten op gespecialiseerde markten. Onderlinge maatschappijen omvatten vijf van de grootste eigendoms- en ongevallenverzekeraars die ongeveer 25% van de Amerikaanse markt uitmaken.

Een onderlinge verzekeringsmaatschappij is een vennootschap die uitsluitend eigendom is van de polishouders die “contractuele crediteuren” zijn met stemrecht in de raad van bestuur. Over het algemeen worden bedrijven beheerd en worden activa (verzekeringsreserves, overschotten, onvoorziene fondsen, dividenden) aangehouden voor het voordeel en de bescherming van de polishouders en hun begunstigden.

Het management en de raad van bestuur bepalen welk bedrag aan bedrijfsinkomsten elk jaar als dividend aan de polishouders wordt uitgekeerd. Hoewel dit niet gegarandeerd is, zijn er bedrijven die elk jaar een dividend hebben uitgekeerd, zelfs in moeilijke economische tijden. Grote onderlinge verzekeraars in de VS zijn onder meer Northwestern Mutual, Guardian Life, Penn Mutual en Mutual of Omaha.

Belangrijkste verschillen

Net als aandelenvennootschappen moeten onderlinge maatschappijen zich houden aan de verzekeringsregels van de staat en worden ze gedekt door staatsgarantiefondsen in geval van insolventie. Veel mensen zijn echter van mening dat onderlinge verzekeraars een betere keuze zijn, aangezien de prioriteit van het bedrijf ligt bij het dienen van de polishouders die het bedrijf bezitten. Bij een gemeenschappelijk bedrijf zijn ze van mening dat er geen conflict is tussen de financiële eisen van beleggers op de korte termijn en de belangen van polishouders op de lange termijn. 

Terwijl polishouders van onderlinge verzekeringen het recht hebben om over het management van het bedrijf te stemmen, doen veel mensen dat niet, en de gemiddelde polishouder weet echt niet wat logisch is voor het bedrijf. Polishouders hebben ook minder invloed dan institutionele beleggers, die een aanzienlijk aandeelhouderschap in een bedrijf kunnen opbouwen.

Soms kan druk van investeerders een goede zaak zijn, waardoor het management wordt gedwongen om uitgaven te rechtvaardigen, wijzigingen aan te brengen en een concurrentiepositie op de markt te behouden. De krant Boston Globe heeft verhelderende onderzoeken uitgevoerd waarin de beloning en bestedingspraktijken van bestuurders bij Mass Mutual en Liberty Mutual in twijfel worden getrokken, en toont aan dat excessen voorkomen bij onderlinge bedrijven.

Eenmaal opgericht, haalt een onderlinge verzekeringsmaatschappij kapitaal op door schuld uit te geven of te lenen van polishouders. De schuld moet worden terugbetaald uit de bedrijfswinst. Bedrijfswinsten zijn ook nodig om toekomstige groei te helpen financieren, een reserve voor toekomstige verplichtingen aan te houden, tarieven of premies te verrekenen en de ratings van de industrie te behouden, naast andere behoeften. Aandelenmaatschappijen hebben meer flexibiliteit en betere toegang tot kapitaal. Ze kunnen geld inzamelen door schulden te verkopen en extra aandelen uit te geven.

Demutualisatie

Veel onderlinge verzekeraars zijn in de loop der jaren gedemutualiseerd, waaronder twee grote verzekeraars: MetLife en Prudential. Demutualisatie is het proces waarbij polishouders aandeelhouder worden en de aandelen van het bedrijf worden verhandeld op een openbare effectenbeurs. Door een aandelenbedrijf te worden, kunnen verzekeraars waarde ontsluiten en toegang krijgen tot kapitaal, waardoor ze sneller kunnen groeien door hun binnenlandse en internationale markten uit te breiden.

Het komt neer op

Beleggers zijn bezorgd over winsten en dividenden. Klanten maken zich zorgen over kosten, service en dekking. Het perfecte model zou een verzekeringsmaatschappij zijn die aan beide behoeften zou kunnen voldoen. Helaas bestaat dat bedrijf niet.

Sommige bedrijven promoten de voordelen van het hebben van een polis bij een onderlinge verzekeraar, en andere richten zich op de kosten van dekking en hoe u geld kunt besparen. Een mogelijke manier om met dit dilemma om te gaan, is gebaseerd op het soort verzekering dat u koopt. Polissen die jaarlijks worden verlengd, zoals een auto- of huiseigenaarverzekering, zijn gemakkelijk om te schakelen tussen bedrijven als u ongelukkig wordt, dus een aandelenverzekeringsmaatschappij kan zinvol zijn voor dit soort dekking. Voor dekking op langere termijn, zoals levens, arbeidsongeschiktheids- of langdurige zorgverzekeringen, wilt u misschien een meer servicegericht bedrijf selecteren, dat hoogstwaarschijnlijk een onderlinge verzekeringsmaatschappij is.