Nationale Woningwet
Wat is de Nationale Woningwet?
De National Housing Act was een wet die door het Congres werd aangenomen en in 1934 door de president werd ondertekend, waarmee de Federal Housing Administration (FHA) werd opgericht. De wet werd aangenomen als onderdeel van het New Deal-programma van president Roosevelt, gericht op het stimuleren van de economie uit de Grote Depressie, daarom wordt het ook wel de FHA New Deal genoemd.
Belangrijkste leerpunten
- De National Housing Act heeft de FHA in 1934 opgericht.
- De wet hielp de huizenmarkt tijdens de Grote Depressie te stabiliseren.
- De Nationale Woningwet werd later opgenomen in het Departement Volkshuisvesting en Stedelijke Ontwikkeling.
Hoe de Nationale Woningwet werkt
De National Housing Act was een van de belangrijkste en meest duurzame stukken wetgeving die tijdens de Grote Depressie in de wet werd ondertekend toen de regering en het Congres van Franklin Roosevelt een reeks nieuwe wetten goedkeurden die de macht van de federale overheid om de Amerikaanse economie. De wet vormde de Federal Housing Administration, die gemachtigd was om een federaal gegarandeerd hypotheekverzekeringsprogramma op te zetten, dat hypotheekverstrekkers tegen een kleine vergoeding verzekerde tegen de dreiging van wanbetaling.
De huizenmarkt had tijdens de Grote Depressie dringend behoefte aan ingrijpen. In 1932 kwamen maar liefst duizend huiseigenaren elke dag in gebreke met hun hypotheek, en in 1933 had bijna de helft van alle hypotheken in Amerika een betalingsachterstand. Hypotheekfinanciering was in het algemeen niet beschikbaar voor de typische Amerikaan, omdat de leenvoorwaarden duur waren, waarbij de typische hypotheek met 50% moest worden verlaagd, die na vijf jaar moest worden terugbetaald. Toen hypotheekverstrekkers eenmaal toegang hadden tot door de federale overheid gedekte verzekeringen, konden ze genereuzere voorwaarden bieden, zoals een verlaging van slechts 20% en een terugbetalingstermijn van twintig of dertig jaar.
De Federal Housing Administration was erin geslaagd de nationale huizenmarkten te stabiliseren en huisvestingskredieten te verstrekken aan Amerikanen voor wie het eigenwoningbezit onbereikbaar was. In tegenstelling tot veel andere New Deal-programma’s zagen wetgevers in Washington een doel voor de FHA, zelfs nadat de ergste gevolgen van de Grote Depressie waren verdwenen, en in 1965 werd de Federal Housing Administration opgenomen in het nieuw gevormde Department of Housing and Urban Development. De FHA blijft een belangrijk onderdeel van het Amerikaanse huisvestingsfinancieringssysteem en biedt elk jaar hypotheekverzekeringen en subsidies aan duizenden Amerikanen met een laag en gemiddeld inkomen.
De Nationale Woningwet is primair verantwoordelijk voor het stabiliseren van de woningmarkt tijdens de Grote Depressie.
Kritiek op de Nationale Woningwet
Hoewel de oprichting van de Federal Housing Administration een zegen was voor veel Amerikanen, werden ook veel Amerikanen weggelaten, met name Afro-Amerikanen en andere gekleurde mensen. De FHA richtte haar inspanningen op het gebied van kredietcreatie op nieuwe gemeenschappen en voorsteden die werden gebouwd aan de randen van Amerikaanse stedelijke kernen, terwijl ze ook weigerde geld te lenen aan huiseigenaren die huizen wilden kopen in buurten die worden gedomineerd door mensen van kleur. Hoewel dit soms gerechtvaardigd was op grond van het feit dat investeren in huizen in deze buurten riskant is, heeft dit beleid van red-voering op oneerlijke wijze miljoenen Amerikanen buitengesloten van het eigenwoningbezit en is het een belangrijke reden voor de huidige welvaartsverschillen tussen rassen.