Nominale effectieve wisselkoers (NEER) definitie
Wat is de nominale effectieve wisselkoers (NEER)?
De nominale effectieve wisselkoers (NEER) is een niet-gecorrigeerde gewogen gemiddelde koers waartegen de valuta van een land omwisselt voor een mandje met meerdere vreemde valuta. De nominale wisselkoers is het bedrag aan binnenlandse valuta dat nodig is om vreemde valuta te kopen.
In de economie is de NEER een indicator van het internationale concurrentievermogen van een land in termen van de valutamarkt (forex). Forextraders verwijzen soms naar de NEER als de handelsgewogen valuta-index.
De NEER kan worden aangepast om het inflatiepercentage van het thuisland ten opzichte van het inflatiepercentage van zijn handelspartners te compenseren. Het resulterende cijfer is de reële effectieve wisselkoers (REER). In tegenstelling tot de relaties in een nominale wisselkoers, wordt NEER niet voor elke valuta afzonderlijk bepaald. In plaats daarvan geeft één individueel getal, meestal een index, aan hoe de waarde van een binnenlandse valuta zich verhoudt tot meerdere vreemde valuta tegelijk.
Als een binnenlandse valuta stijgt ten opzichte van een mand met andere valuta’s binnen een regime van zwevende wisselkoersen, zou NEER waarderen. Als de binnenlandse valuta ten opzichte van de basket daalt, wordt de NEER-waarde gedeprecieerd.
Wat zegt de nominale effectieve wisselkoers (NEER) u?
De NEER beschrijft alleen relatieve waarde; het kan niet definitief aantonen of een munt in reële termen sterk is of aan kracht wint. Het beschrijft alleen of een valuta zwak of sterk is, of verzwakt of sterker wordt in vergelijking met vreemde valuta. Zoals met alle wisselkoersen, kan de NEER helpen bepalen welke valuta’s meer of minder effectief waarde opslaan. Wisselkoersen zijn van invloed op waar internationale actoren goederen kopen of verkopen.
NEER wordt gebruikt in economische studies en voor beleidsanalyse over internationale handel. Het wordt ook gebruikt door forextraders die zich bezighouden met valuta-arbitrage. De Federal Reserve berekent drie verschillende NEER-indices voor de Verenigde Staten: de brede index, de belangrijkste valuta-index en de andere belangrijke handelspartners (OITP) -index.
De mand met vreemde valuta
Elke NEER vergelijkt een individuele valuta met een mandje vreemde valuta. Dit mandje is gekozen op basis van de belangrijkste handelspartners van het land en andere belangrijke valuta. De belangrijkste valuta ter wereld zijn de Amerikaanse dollar, de euro, het Britse pond, de Japanse yen, de Australische dollar, de Zwitserse frank, de Zuid-Afrikaanse rand en de Canadese dollar.
De waarde van vreemde valuta in een mandje wordt gewogen op basis van de waarde van de handel met het binnenlandse land. Dit kan de export- of importwaarde zijn, de totale waarde van export en import gecombineerd of een andere maatstaf. De gewichten hebben vaak betrekking op de activa en passiva van verschillende landen.
Een hogere NEER-coëfficiënt (boven 1) betekent dat de valuta van het thuisland meestal meer waard is dan een geïmporteerde valuta, en een lagere coëfficiënt (onder 1) betekent dat de eigen valuta meestal minder waard is dan de geïmporteerde valuta.
Er is geen internationale standaard voor het selecteren van een mandje met valuta’s. Het mandje van de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (OESO) is anders dan het mandje voor het Internationaal Monetair Fonds (IMF) of de Federal Reserve of Bank of Japan. Veel verschillende instellingen vertrouwen echter op de International Financial Statistics (IFS) van het IMF.