Open architectuur

Wat is open architectuur?

Open architectuur wordt gebruikt om het vermogen van een financiële instelling te beschrijven om klanten zowel eigen als externe producten en diensten aan te bieden. Open architectuur zorgt ervoor dat een klant aan al zijn financiële behoeften kan voldoen en dat de beleggingsonderneming in het belang van elke klant kan handelen door de financiële producten aan te bevelen die het beste bij die klant passen, zelfs als het geen eigen producten zijn. Open architectuur helpt beleggingsondernemingen het belangenconflict te vermijden dat zou bestaan ​​als het bedrijf alleen zijn eigen producten aanbeveelt.

Open architectuur uitgelegd

Financiële adviseurs die voor financiële instellingen werken met een open architectuurbenadering, kunnen mogelijk beter voorzien in de behoeften van hun klanten dan adviseurs die voor eigen instellingen werken. Adviseurs ontvangen een vergoeding voor hun aanbevelingen in een open architectuuromgeving in plaats van de commissie die ze zouden verdienen in een bedrijfseigen setting. Op hun best kan een open architectuur de activaspreiding en diversificatie van de klant verbeteren, lagere vergoedingen bieden en een beter rendement opleveren. Het bevordert ook een omgeving van meer vertrouwen tussen klanten en adviseurs.

Open architectuur komt veel vaker voor omdat investeerders slimmer zijn geworden en meer opties van financiële instellingen eisten. Een gevolg van open architectuur is dat beursvennootschappen minder afhankelijk zijn van het verdienen van vergoedingen uit hun eigen middelen en meer van het verdienen van vergoedingen voor het aanbieden van hoogwaardig financieel advies.

Redenen voor open architectuur 

Een enkele makelaardij biedt mogelijk niet alle financiële producten die een klant nodig heeft of die in het belang van de klant zijn. Sterker nog, hoe groter de rijkdom van een klant, hoe groter de behoefte aan een breder scala aan producten en diensten. Open architectuur maakt het voor investeerders en hun adviseurs mogelijk om de beste beschikbare fondsen te selecteren en de beste potentiële investeringsprestaties te behalen gezien hun behoeften en risicotolerantie. Open architectuur helpt beleggers ook om een ​​betere diversificatie te verkrijgen en mogelijk het risico te verkleinen door niet hun volledige toekomstige beleggingsrendement in handen te leggen van één enkele beleggingsonderneming en haar aanpak.

Makelaarsbedrijven en banken die de keuzes van klanten beperken door middel van een gesloten architectuurbenadering, waarbij investeerders alleen de fondsen van dat bedrijf of die bank kunnen kiezen, lopen het risico van rechtszaken van klanten over fiduciaire nalatigheid.

Vragen die u kunt stellen over open architectuur

Wie overweegt te investeren via een open architectuurplatform, moet rekening houden met het feit dat open architectuur geen wettelijke definitie en geen regelgeving heeft, zodat deze geschikt kan zijn voor misbruik.

Een nadeel van open architectuur is bijvoorbeeld dat sommige bedrijven de kosten voor investeerders verhogen om externe fondsen te kopen om investeringen in hun eigen fondsen aan te moedigen, een praktijk die ‘geleide architectuur’ wordt genoemd. Het 401 (k) -plan van een bedrijf, beheerd door een investeringsmakelaardij, kan bijvoorbeeld de laagste vergoedingen hebben voor het eigen vermogen van die makelaardij. Hoewel het investeerders in staat zou kunnen stellen om geld van andere makelaars te kopen, kan het een commissie van $ 25 op elke transactie opleggen, waardoor het ontmoedigen om buiten de architectuur te gaan om te investeren. Begeleide architectuur kan moeilijk te herkennen zijn, omdat vergoedingen vaak goed verborgen zijn en daarom moeilijk te vergelijken. Een goede vuistregel is om aan te nemen dat als een derde partij betrokken is om een ​​extern fonds op een platform te krijgen, er ten minste één extra laag van vergoedingen zal zijn.

Investeerders die naar een open architectenbureau kijken, moeten eerst vragen naar hun capaciteiten en of hun advies zal worden meegenomen in de planning van een portefeuille. Sommige bedrijven hebben investeringsbeheer en -planning in afzonderlijke gebieden waar ze geen interactie hebben. Mogelijke klanten moeten zich ook afvragen of een relatiemanager het gegeven advies kan uitvoeren. Als dit niet het geval is, is er het ongemak dat u voor implementatie ergens anders heen moet. Een belegger moet vragen met wie hij in de loop van de tijd contact zal hebben. Een team dat de levensfasen van de cliënt aankan, verdient de voorkeur.