Offshore Portfolio Investment Strategie (OPIS)

Wat was de Offshore Portfolio Investment Strategy (OPIS)?

De Offshore Portfolio Investment Strategy (OPIS) was een belastingontwijkingsplan dat door KPMG, een van de Big Four accountantskantoren, tussen 1997 en 2001 werd verkocht. Dit was een tijd waarin frauduleuze belastingopvangcentra waren verspreid over de wereldwijde financiële dienstensector. OPIS was een van de vele belastingontwijkingsproducten die door accountantskantoren werden aangeboden.

Inzicht in de Offshore Portfolio Investment Strategy (OPIS)

Offshore Portfolio Investment Strategy (OPIS) gebruikte investering swaps en lege vennootschappen op de Kaaimaneilanden om nep boekhoudkundige verliezen die werden gebruikt om de belastingen te compenseren op legitieme belastbaar inkomen en bedriegen het creëren Internal Revenue Service (IRS). Sommige van deze valse boekhoudkundige verliezen waren aanzienlijk meer dan het echte financiële verlies.

Veel belastingopvangcentra waren gebaseerd op wettelijke technieken voor belastingplanning. Maar ze werden zo’n grote onderneming dat de IRS hardhandig begon te optreden tegen misbruik van belastingopvangplaatsen en hun steeds complexere structuren, die de Amerikaanse regering tussen 1989 en 2003 85 miljard dollar hadden beroofd, volgens het Government Accountability Office.

Het ontwerp van de Offshore Portfolio Investment Strategy (OPIS)

Accountantskantoren die bedrijven auditeren, hebben financiële verliezen geleden door middel van verschillende boekhoudpraktijken. Deze verliezen werden vervolgens gebruikt om feitelijke bedrijfswinsten of vermogenswinsten te compenseren, wat resulteerde in een lagere gerapporteerde winst en dus een lager belast bedrag.

Als een bedrijf bijvoorbeeld $ 20.000 winst vóór belastingen zou rapporteren en 10% belasting over die winst zou moeten betalen, zou het $ 2.000 ($ 20.000 x 10%) verschuldigd zijn en zou hun winst na belastingen $ 18.000 ($ 20.000 – $ 2.000) zijn. Als een boekhoudbedrijf nu extra verliezen zou kunnen genereren door valse boekhoudpraktijken, bijvoorbeeld voor een bedrag van $ 5.000, zou de winst vóór belastingen van het bedrijf $ 15.000 zijn in plaats van $ 20.000.

De belasting die het bedrijf nu zou betalen, zou $ 1.500 ($ 15.000 x 10%) bedragen, wat $ 500 ($ 2.000 – $ 1.500) minder is dan wat het legaal zou moeten betalen. Dit was $ 500 die van de overheid werd beroofd en in zijn zakken werd gestort, of in de zakken van het accountantskantoor als het bedrijf niet op de hoogte was van de frauduleuze praktijk, wat in veel gevallen niet het geval was, wat resulteerde in de betaling van achterstallige belastingen. verschuldigd.

De manier waarop een accountantskantoor deze belastingontwijkingsregeling zou uitvoeren, was door de oprichting van een lege vennootschap. Het lege bedrijf zou een verscheidenheid aan transacties en investeringen boeken, wat allemaal tot verliezen zou leiden. Deze verliezen waren natuurlijk niet reëel aangezien de transacties en investeringen niet echt waren. Deze nepverliezen werden vervolgens gebruikt om de werkelijke winsten van een bedrijf te compenseren.

Het Tax Shelter Scandal van KPMG-Deutsche Bank

De IRS heeft OPIS en soortgelijke belastingopvangcentra in 2001-2002 formeel onwettig verklaard, omdat ze geen ander legitiem economisch doel hadden dan het verlagen van de belastingen. Uit e-mailberichten bleek echter dat KPMG vervolgens had gesproken over de verkoop van nieuwe onderkomens die vergelijkbaar waren met de verboden versie en dat ze niet samenwerkten met onderzoekers.

De Permanente Subcommissie voor Onderzoeken van de Amerikaanse Senaat begon in 2002 met een onderzoek. Uit haar rapport, in november 2003, bleek dat tal van wereldwijde banken en accountantskantoren misbruik en illegale belastingopvangcentra hadden gepromoot.  Samen met de OPIS-producten van KPMG koos het de producten van Deutsche Bank voor Custom Adjustable Rate Debt Structure (CARDS) en van het Foreign Leveraged Investment Program (FLIP) van Wachovia Bank. Banken als Deutsche Bank, HVB, UBS en NatWest hadden leningen verstrekt om de transacties te helpen orkestreren.

PricewaterhouseCoopers en Ernst & Young bereikt nederzettingen met de IRS in 2003, terwijl KPMG belandde toelaten onrechtmatig gedrag en het betalen van een boete $ 456 miljoen in 2005. Uit angst dat een aanklacht KPMG uit zaken zou zetten, kort na hetEnron-schandaal had vernietigd accountantskantoor Arthur Andersen, die slechts drie internationale firma’s zou hebben overgelaten om grote bedrijven te controleren, nam procureur-generaal Alberto Gonzales genoegen met de belofte van KPMG om uit de tax shelter te blijven. Maar negen personen, waaronder zes partners, werden aangeklaagd voor het creëren van $ 1 miljard aan valse belastingverliezen en het ontnemen van de Amerikaanse regering van $ 2,5 miljard aan belastinginkomsten.

Vervolgens werden veel van de bedrijven die hadden geholpen bij de verkoop van deze belastingschuilplaatsen aangeklaagd door klanten die de IRS achterstallige belastingen en boetes moesten betalen. Beleggers die Deutsche Bank in 2004 aanklaagden, brachten aan het licht dat het 2100 klanten had geholpen belasting te ontduiken en rapporteerde meer dan $ 29 miljard aan frauduleuze belastingverliezen tussen 1996 en 2002. Het gaf in 2010 toe dat er sprake was van crimineel wangedrag en schikte het voor $ 553,6 miljoen.