Pareto-analyse
Wat is een Pareto-analyse?
Pareto-analyse is een techniek die wordt gebruikt voor zakelijke besluitvorming op basis van de 80/20-regel. Het is een besluitvormingstechniek die statistisch een beperkt aantal inputfactoren scheidt die de grootste impact hebben op een uitkomst, wenselijk of ongewenst.
Pareto-analyse is gebaseerd op het idee dat 80% van het voordeel van een project kan worden behaald door 20% van het werk te doen, of omgekeerd 80% van de problemen wordt herleid tot 20% van de oorzaken.
Inzicht in Pareto-analyse
In 1906 ontdekte de Italiaanse econoom Vilfredo Pareto dat 80% van het land in Italië in handen was van slechts 20% van de mensen in het land. Hij breidde dit onderzoek uit en ontdekte dat de onevenredige welvaartsverdeling ook in heel Europa hetzelfde was. De 80/20-regel werd formeel gedefinieerd als de regel dat de top 20% van de bevolking van een land naar schatting 80% van de rijkdom of het totale inkomen van het land vertegenwoordigt.
Joseph Juran, een Roemeens-Amerikaanse bedrijfstheoreticus, stuitte veertig jaar na de publicatie op Pareto’s onderzoekswerk en noemde de 80/20-regel Pareto’s Principle of Unequal Distribution. Juran heeft het principe van Pareto in zakelijke situaties uitgebreid om te begrijpen of de regel kan worden toegepast op problemen waarmee bedrijven worden geconfronteerd. Hij merkte op dat op afdelingen voor kwaliteitscontrole de meeste productiefouten het gevolg waren van een klein percentage van de oorzaken van alle defecten, een fenomeen dat hij omschreef als “de vitale weinigen en de triviale vele”.
In navolging van het werk van Pareto en Juran, stelde het Britse NHS Institute for Innovation and Improvement dat 80% van de innovaties afkomstig was van 20% van het personeel; 80% van de beslissingen die tijdens vergaderingen worden genomen, komt uit 20% van de vergadertijd; 80% van uw succes komt van 20% van uw inspanningen; en 80% van de klachten die u indient, zijn afkomstig van 20% van uw diensten.
Tegenwoordig wordt Pareto Analysis gebruikt door bedrijfsmanagers in alle bedrijfstakken om te bepalen welke problemen de meeste problemen veroorzaken binnen hun afdelingen, organisaties of sectoren. Een goede aanpak omvat doorgaans het uitvoeren van een statistische techniek, zoals een oorzaak- en gevolganalyse, om een lijst van mogelijke problemen en de uitkomsten van deze problemen op te stellen. Op basis van de informatie uit de oorzaak- en gevolganalyse kan de 80/20-analyse worden toegepast.
Belangrijkste leerpunten
- Pareto-analyse stelt dat 80% van het voordeel of de resultaten van een project wordt behaald met 20% van het werk, of omgekeerd, 80% van de problemen wordt herleid tot 20% van de oorzaken.
- Elk probleem of voordeel krijgt een numerieke score op basis van de impact op het bedrijf. Hoe hoger de score, hoe groter de impact.
- Door middelen toe te wijzen aan de problemen met hogere scores, kunnen bedrijven problemen efficiënter oplossen door zich te richten op degenen met een grotere impact op het bedrijf.
Stappen van Pareto-analyse
Door de 80/20-regel toe te passen, kunnen problemen worden gesorteerd op basis van of ze van invloed zijn op de winst, klachten van klanten, technische problemen, productdefecten of vertragingen en achterstanden door gemiste deadlines. Elk van deze problemen krijgt een beoordeling op basis van het bedrag aan inkomsten of verkopen, en verloren tijd of het aantal ontvangen klachten. Een algemene uitsplitsing van de stappen kan betrekking hebben op:
- Identificeer het probleem of de problemen
- Maak een lijst van of identificeer de oorzaak van de problemen of problemen en merk op dat er meerdere oorzaken kunnen zijn
- Scoor de problemen door een nummer toe te kennen aan elk probleem dat prioriteit geeft aan het probleem op basis van de mate van negatieve impact op het bedrijf
- Organiseer de problemen in groepen, zoals klantenservice of systeemproblemen
- Ontwikkel en implementeer het actieplan om de problemen op te lossen door eerst te focussen op de hoger gescoorde problemen
Niet alle problemen zullen een hoge score hebben, en sommige kleinere problemen zijn in eerste instantie misschien niet de moeite waard. Door middelen toe te wijzen aan de problemen met grote impact of hogere scores, kunnen bedrijven problemen efficiënter oplossen door zich te richten op de problemen die een grote impact hebben op de winst, de verkoop of de klanten.
Pareto-analyse laat zien dat een onevenredige verbetering kan worden bereikt door verschillende oorzaken van een probleem te rangschikken en te concentreren op de oplossingen met de grootste impact.
Voorbeeld van Pareto-analyse
Een bedrijf kan een recente stijging van het productrendement ontdekken via zijn online kledingwebsite. Omdat het aantal aangiften boven een bepaalde drempel ligt, beginnen de analisten van het bedrijf met het onderzoeken en volgen van de oorzaken. De belangrijkste oorzaak lijkt een technische storing te zijn met de website die de kledingmaat die door online shoppers over de verschillende afdelingen is geselecteerd, onnauwkeurig weergeeft.
Het secundaire probleem is een slechte klantenservice, waardoor shoppers kiezen voor een terugbetaling in plaats van een omruiling voor kleding van de juiste maat. Aangezien de problemen zich vertalen in verloren inkomsten voor het bedrijf, beoordelen de analisten de volgende problemen op basis van het bedrag aan inkomstenverlies dat aan elk probleem wordt toegeschreven: technische storing, slechte klantenservice en verloren klanten op de lange termijn.
Een Pareto-diagram en -grafiek kunnen worden gebruikt om het probleem van het bedrijf te identificeren. De grafiek heeft mogelijk het geregistreerde probleem ‘hoog rendement van zijn online portaal’. De lijst met de oorzaken wordt op de kaart weergegeven met een beoordeling of score naast elke oorzaak.
De technische storing, op een schaal van 1 tot 10, krijgt bijvoorbeeld een 10 en wordt geïdentificeerd als de hoofdoorzaak van het probleem en de belangrijkste factor van gederfde inkomsten.
De slechte klantenservice die het winkelend publiek ervaart, kan worden toegeschreven aan het feit dat de vertegenwoordigers van de klant alleen op de hoogte waren van de verkeerde informatie die aan hen was meegedeeld vanwege de storing. Dus hoewel een klant erop stond dat een shirt in maat L werd gekocht, had de vertegenwoordiger er misschien vertrouwen in dat de klant een fout had gemaakt en dat het bestelde shirt een maat S had, wat leidde tot ontevredenheid en frustratie bij de klant.
Gezien deze analyse zou de klantenservicefactor een 5 kunnen krijgen in de hoop dat zodra de storing is opgelost, de informatie die naar de vertegenwoordigers stroomt consistent is met de feedback van de klanten. De gederfde omzet die wordt veroorzaakt door niet alleen het verlies van klanten op korte termijn, maar zelfs nadat de storing is verholpen, kan leiden tot een score van 8 voor deze categorie op de Pareto-grafiek of -grafiek. Groepen met de hoogste scores op de kaart krijgen de hoogste prioriteit, terwijl de groepen met de laagste scores de laagste prioriteit hebben.
Het is belangrijk op te merken dat Pareto-analyse geen oplossingen biedt voor problemen, maar alleen bedrijven helpt om de weinige significante oorzaken van de meeste van hun problemen te identificeren. Zodra de oorzaken zijn vastgesteld, kan het bedrijf strategieën ontwikkelen om de problemen aan te pakken. Aangenomen wordt dat met Pareto-analyse 20% van de problemen die eenmaal zijn verholpen, de resultaten van een bedrijf met 80% kunnen verbeteren.
De online winkel zou een strategie kunnen gebruiken om zijn verloren klanten terug te winnen en de verkoop te verhogen. Het bedrijf zou verkoopcampagnes kunnen voeren voor zijn kleding om nieuwe verkopen te stimuleren en kortingen of kortingen aanbieden aan ontevreden klanten door de storing om het vertrouwen van bestaande klanten te winnen.
Pareto-analyse zal doorgaans aantonen dat een onevenredige verbetering kan worden bereikt door verschillende oorzaken van een probleem te rangschikken en door u te concentreren op die oplossingen of items met de grootste impact. Het uitgangspunt is dat niet alle inputs dezelfde of zelfs evenredige impact hebben op een bepaalde output. Dit type besluitvorming kan op veel terreinen worden gebruikt, van overheidsbeleid tot individuele zakelijke beslissingen.