Definitie van uitbetalingsratio
Wat is de uitbetalingsratio?
De uitbetalingsratio is een financiële maatstaf die het aandeel van de winst weergeeft dat een bedrijf aan zijn aandeelhouders betaalt in de vorm van dividenden, uitgedrukt als een percentage van de totale inkomsten van het bedrijf. In sommige gevallen verwijst de uitbetalingsratio naar de dividenden die worden uitgekeerd als een percentage van de cashflow van een bedrijf. De uitbetalingsratio wordt ook wel de uitbetalingsratio van het dividend genoemd.
Belangrijkste leerpunten
- De uitbetalingsratio, ook wel bekend als de dividenduitkeringsratio, toont het percentage van de winst van een bedrijf dat als dividend aan aandeelhouders wordt uitgekeerd.
- Een lage uitbetalingsratio kan erop duiden dat een bedrijf het grootste deel van zijn inkomsten herinvesteert in groeiende activiteiten.
- Een uitbetalingsratio van meer dan 100% geeft aan dat het bedrijf meer aan dividenden uitkeert dan de inkomsten kunnen ondersteunen, wat sommigen als een onhoudbare praktijk beschouwen.
Inzicht in uitbetalingsratio
De uitbetalingsratio is een belangrijke financiële maatstaf die wordt gebruikt om de duurzaamheid van het dividendbetalingsprogramma van een bedrijf te bepalen. Het is het bedrag aan dividenden dat aan aandeelhouders wordt uitgekeerd in verhouding tot het totale nettoresultaat van een bedrijf. Laten we bijvoorbeeld aannemen dat bedrijf ABC een winst per aandeel van $ 1 heeft en dividenden per aandeel van $ 0,60 uitkeert. In dit scenario zou de uitbetalingsratio 60% (0,6 / 1) zijn. Laten we verder aannemen dat bedrijf XYZ een winst per aandeel van $ 2 en dividenden per aandeel van $ 1,50 heeft. In dit scenario is de uitbetalingsratio 75% (1,5 / 2). Relatief gezien keert bedrijf ABC een kleiner percentage van zijn winst uit aan aandeelhouders als dividend, waardoor het een duurzamere uitbetalingsratio heeft dan bedrijf XYZ.
Hoewel de uitbetalingsratio een belangrijke maatstaf is voor het bepalen van de duurzaamheid van het dividendbetalingsprogramma van een bedrijf, moeten ook andere overwegingen in acht worden genomen. Voorbeeld: in de bovengenoemde analyse, als bedrijf ABC een grondstoffenproducent is en bedrijf XYZ een gereguleerd nutsbedrijf, kan laatstgenoemde bogen op een grotere dividendbestendigheid, ook al vertoont de eerste een lagere absolute uitbetalingsratio.
In wezen is er geen enkel getal dat een ideale uitbetalingsratio definieert, omdat de toereikendheid grotendeels afhangt van de sector waarin een bepaald bedrijf actief is. Bedrijven in defensieve industrieën, zoals nutsbedrijven, pijpleidingen en telecommunicatie, hebben de neiging om te bogen op stabiele inkomsten en cashflows die hoge uitbetalingen op de lange termijn kunnen ondersteunen.
Aan de andere kant doen bedrijven in cyclische bedrijfstakken doorgaans minder betrouwbare uitbetalingen, omdat hun winsten kwetsbaar zijn voor macro-economische schommelingen. In tijden van economische tegenspoed geven mensen minder van hun inkomen uit aan nieuwe auto’s, amusement en luxegoederen. Bijgevolg hebben bedrijven in deze sectoren de neiging om winstpieken en dalen te ervaren die in lijn met de economische cycli vallen.
De uitbetalingsratio-formule is:
1:27
Sommige bedrijven betalen al hun inkomsten uit aan aandeelhouders, terwijl anderen slechts een deel uitkeren en de resterende activa terugstromen naar hun bedrijven. De maatstaf voor ingehouden winsten staat bekend als de retentieratio. Hoe hoger de retentieratio, hoe lager de uitbetalingsratio. Als een bedrijf bijvoorbeeld een netto-inkomen van $ 100.000 rapporteert en $ 25.000 aan dividenden uitgeeft, zou de uitbetalingsratio $ 25.000 / $ 100.000 = 25% zijn. Dit houdt in dat het bedrijf beschikt over een retentieratio van 75%, wat betekent dat het de resterende $ 75.000 van zijn inkomsten voor de periode in zijn jaarrekening opneemt als ingehouden winsten, die het volgende jaar in het eigen vermogen van de balans van het bedrijf verschijnen.
Over het algemeen hebben bedrijven met de beste resultaten op het gebied van dividendbetalingen op de lange termijn stabiele uitbetalingsratio’s gedurende vele jaren. Maar een uitbetalingsratio van meer dan 100% suggereert dat een bedrijf meer aan dividenden uitkeert dan de inkomsten kunnen ondersteunen en kan reden tot bezorgdheid zijn over duurzaamheid.
Veel Gestelde Vragen
Wat zegt de uitbetalingsratio u?
De uitbetalingsratio is een belangrijke financiële maatstaf die wordt gebruikt om de duurzaamheid van het dividendbetalingsprogramma van een bedrijf te bepalen. Het is het bedrag aan dividenden dat aan aandeelhouders wordt uitgekeerd in verhouding tot het totale nettoresultaat van een bedrijf. Over het algemeen geldt: hoe hoger de uitbetalingsratio, vooral als deze hoger is dan 100%, hoe meer de duurzaamheid in het geding is. Omgekeerd kan een lage uitbetalingsratio erop wijzen dat een bedrijf het grootste deel van zijn inkomsten herinvesteert in groeiende activiteiten. Historisch gezien hebben bedrijven met de beste resultaten op het gebied van dividendbetalingen op de lange termijn stabiele uitbetalingsratio’s gedurende vele jaren.
Hoe wordt de uitbetalingsratio berekend?
De uitbetalingsratio toont het aandeel van de winst dat een bedrijf aan zijn aandeelhouders betaalt in de vorm van dividenden, uitgedrukt als een percentage van de totale winst van het bedrijf. De berekening wordt berekend door de totale uitbetaalde dividenden te delen door het gegenereerde nettoresultaat. Een andere manier om het uit te drukken, is door de dividenden die per aandeel ( DPS ) worden uitgekeerd, te berekenen en dat te delen door het cijfer van de winst per aandeel ( EPS ).
Is er een ideale uitbetalingsratio?
Er is geen eenduidig getal dat een ideale uitbetalingsratio definieert, omdat de toereikendheid grotendeels afhangt van de sector waarin een bepaald bedrijf actief is. Bedrijven in defensieve bedrijfstakken hebben de neiging om te bogen op stabiele inkomsten en kasstromen die hoge uitbetalingen op lange termijn kunnen ondersteunen, terwijl bedrijven in cyclische bedrijfstakken doorgaans minder betrouwbare uitbetalingen doen, omdat hun winsten kwetsbaar zijn voor macro-economische schommelingen.