Persoonlijk identificatienummer (pincode)
Wat is een persoonlijk identificatienummer (pincode)?
Een persoonlijk identificatienummer (PIN) is een numerieke code die in veel elektronische financiële transacties wordt gebruikt. Persoonlijke identificatienummers worden meestal uitgegeven in combinatie met betaalkaarten en kunnen vereist zijn om een transactie te voltooien. Het doel van een persoonlijk identificatienummer (pincode) is om extra beveiliging toe te voegen aan het elektronische transactieproces.
Belangrijkste leerpunten
- Een persoonlijk identificatienummer (PIN) is een numerieke code die wordt uitgegeven bij een betaalkaart die moet worden ingevoerd om verschillende financiële transacties te voltooien.
- Het belangrijkste doel van een persoonlijk identificatienummer (PIN) is om een extra beveiligingslaag te bieden aan het elektronische transactieproces.
- Betaalpassen zijn de meest voorkomende gevallen waarin personen een persoonlijk identificatienummer (PIN) moeten gebruiken, voornamelijk wanneer ze geld opnemen van hun bankrekening.
- Omdat pincodes worden gebruikt om de identiteit van een persoon te verifiëren, worden ze ook in veel andere gevallen gebruikt, zoals thuisbeveiliging en mobiele telefoons.
- Het wordt aanbevolen om een persoonlijk identificatienummer (PIN) te kiezen dat langer is dan korter, moeilijk te raden is en geen verband houdt met persoonlijke informatie, zoals een geboortedatum of burgerservicenummer.
- Aangezien transacties van handelaars eenvoudig met een kaart kunnen worden afgerond, beschermt het gebruik van een persoonlijk identificatienummer (PIN) tegen frauduleus gedrag.
Een persoonlijk identificatienummer (pincode) begrijpen
Persoonlijke identificatienummers bieden extra beveiliging op een rekening en worden meestal gebruikt met betaalpassen die aan de bankrekening van een persoon zijn gekoppeld. Wanneer een persoon een debetkaart krijgt, moet hij een uniek persoonlijk identificatienummer (PIN) kiezen dat hij moet invoeren elke keer dat hij geld wil opnemen bij een geldautomaat en vaak wanneer hij betalingen doet bij verschillende handelaars.
Omdat pincodes als wachtwoorden worden gebruikt, worden ze ook in veel andere gevallen gebruikt, zoals thuisbeveiliging en mobiele telefoons. Een pincode is in feite elke numerieke methode die wordt gebruikt om de identiteit van een persoon te verifiëren.
Kaartbeveiliging en persoonlijke identificatienummers (pincodes)
Persoonlijke identificatienummers (pincodes) variëren meestal van vier tot zes cijfers en worden gegenereerd door de uitgevende bank via een coderingssysteem dat elke pincode uniek maakt, of worden gekozen door de rekeninghouder zelf. Een pincode wordt doorgaans per post aan een kaarthouder verstrekt, los van de bijbehorende kaart, of wordt bij een lokaal filiaal ingevoerd bij het persoonlijk openen van een rekening.
Bij het kiezen van een pincode is het raadzaam om er een te kiezen die moeilijk te raden is, maar ook gemakkelijk te onthouden voor de accounthouder. Korte, eenvoudige pincodes worden afgeraden, zoals het gebruik van “123” of cijfers die gemakkelijk te raden zijn in geval van fraude; algemene informatie, zoals de verjaardag, huwelijksverjaardag of burgerservicenummer van een rekeninghouder. Het is van cruciaal belang dat rekeninghouders voorzichtig zijn met het delen of vrijgeven van hun persoonlijk identificatienummer om ongewenste toegang tot hun bankrekeningen te voorkomen.
Elektronische transactieverwerking en persoonlijke identificatienummers (pincodes)
Elektronische transacties met handelaars zijn iets complexer dan een standaard transactie via een geldautomaat. Bij transacties van de handelaar zijn de handelaar, de bank die de handelaar verkrijgt, het verwerkingsnetwerk en de uitgevende bank betrokken. Daarom kan het gebruik van een pincode helpen om transacties veiliger te maken door een extra identificatielaag van de koper te eisen.
Pincodes zijn gewoonlijk vereist als laatste stap bij een betaling, waardoor een handelaar de goedkeuring krijgt om een kaart voor betaling te verwerken. Een pincode is meestal alleen vereist door de handelaar op het verkooppunt en is niet vereist voor online aankopen. Zodra de goedkeuring is gegeven om een kaart te verwerken, wordt de communicatie naar de merchant acquiring bank gestuurd, wat de afwikkeling van de betaling vergemakkelijkt.
Zodra de betalingscommunicatie is toegewezen aan het gespecificeerde verwerkingsnetwerk, kan het verwerkingsnetwerk contact opnemen met de uitgevende bank van de kaarthouder. De uitgevende bank voert aanvullende veiligheidscontroles uit op de transactie om ervoor te zorgen dat deze niet frauduleus is. Ze bevestigen ook dat het geld beschikbaar is op de rekening van een kaarthouder om de betaling te dekken.
De uitgevende bank neemt aanvullende veiligheidsmaatregelen bij het ontvangen van een transactiecommunicatie van een handelaar om de veiligheid van de transactie te waarborgen. Eenmaal bevestigd door de uitgevende bank, wordt de communicatie via de processor verzonden naar de merchant acquiring bank die de merchant op de hoogte stelt en begint met de afwikkeling van de transactie.