Portefeuilleverlener

Wat is een portefeuilleverlener?

Een portefeuilleverlener is een bank of andere financiële instelling die hypotheekleningen verstrekt en vervolgens de schuld in een portefeuille met leningen houdt. De leningen worden niet doorverkocht op de secundaire markt. Conventionele leningen worden verstrekt door een geldschieter, maar vervolgens verkocht aan een andere geldschieter die de lening afhandelt.

Een kredietverstrekker van een portefeuille genereert vergoedingen voor hypotheken en profiteert ook van het netto renteverschil (verschil) tussen rentedragende activa en de betaalde rente op deposito’s in hun hypotheekportefeuille.

Hoe Portfolio Lenders werken

Traditionele hypotheekverstrekkers vermijden de risico’s van het aanhouden van hypotheken; zij profiteren van de opstartvergoedingen en verkopen de hypotheken vervolgens aan andere financiële instellingen. Beide methoden hebben voor- en nadelen. Bedrijven die profiteren van het verstrekken van hypotheekleningen, lopen minder risico en hebben een meer consistente winststroom. Portefeuilleverstrekkers daarentegen ervaren meer opwaarts potentieel van hun portefeuille, maar ook meer risico.

Dienovereenkomstig is dit type kredietverstrekker niet verplicht om de eisen en belangen van externe investeerders of andere derden te respecteren. Portefeuilleverstrekkers stellen hun eigen richtlijnen en voorwaarden voor lenen op, die bepaalde leners kunnen aanspreken. Iemand die bijvoorbeeld een jumbo-lening nodig heeft of een vastgoedbelegging koopt, kan meer flexibiliteit vinden bij het werken met een portefeuille-kredietverstrekker. 

Voordelen van Portefeuillleningen

• Leninggoedkeuringen: Toekomstige huizenkopers kunnen het gemakkelijker vinden om in aanmerking te komen voor een hypotheeklening van een portfoliokredietverstrekker dan een traditionele kredietverstrekker. Dit komt doordat portfoliokredietverstrekkers niet hoeven te voldoen aan de acceptatierichtlijnen die zijn gespecificeerd door kopers op de secundaire markt, zoals Fannie Mae of andere agentschappen. Een traditionele kredietverstrekker kan bijvoorbeeld worden beperkt tot het verstrekken van leningen die voldoen aan de minimuminkomensvereisten die zijn vastgesteld door de secundaire koper. Aangezien een kredietverstrekker in een portefeuille leningen op zijn balans houdt in plaats van ze te verkopen, hebben ze meer flexibiliteit bij het bepalen van hun goedkeuringscriteria.
• Grotere flexibiliteit: Portefeuilleverstrekkers zijn vaak kleine, particuliere gemeenschapsbanken die meer flexibiliteit hebben dan grotere financiële instellingen. Wanneer een portfoliofinancier bijvoorbeeld een hypotheek verstrekt, kunnen verschillende voorwaarden van de lening worden aangepast aan de financiële omstandigheden van de klant. Ze kunnen de klant toestaan ​​om twee maandelijkse terugbetalingen te doen in plaats van één maandelijkse betaling of een kleinere aanbetaling vereisen.
• Beleggersvriendelijk: hypotheken die worden aangeboden door kredietverstrekkers in de portefeuille zijn doorgaans gunstiger voor vastgoedbeleggers. Meestal beperken ze het aantal eigendommen dat een investeerder kan kopen niet. Ze vereisen ook niet dat een onroerend goed in een bepaalde staat verkeert om financiering te bieden. Dit is voordelig voor investeerders die een oud huis willen kopen om te renoveren. Een traditionele kredietverstrekker daarentegen mag niet meer dan vijf vastgoedbeleggingen financieren of mag alleen hypotheken goedkeuren op woningen die structureel gezond zijn.