Beperkte markt

In veel gevallen ontstaan ​​er zwarte markten wanneer een valuta beperkt is. Deze zwarte markten hebben wisselkoersen die sterk verschillen van de door de overheid opgelegde niveaus.

Inzicht in beperkte markten

Beperkte markten kunnen vele vormen aannemen, afhankelijk van het niveau van controle dat de regering van een land kan nemen bij het beheer van zijn valuta. Sommige valuta’s zijn volledig geblokkeerd en kunnen niet in andere valuta ’s worden omgezet. Andere landen zullen de export van hun valuta verbieden, wetten uitvaardigen die het binnenlands gebruik van andere valuta illegaal maken, en burgers verbieden om activa aan te houden in de valuta van andere landen.

Niet-converteerbare valuta zijn vaak die in landen zonder economische stabiliteit. Op verschillende momenten zijn valuta’s zoals de Noord-Koreaanse won, de Angolese kwanza en de Chileense peso geblokkeerd. Dergelijke controles komen minder vaak voor dan enkele decennia geleden, naarmate meer landen bereid worden om flexibiliteit en vrijheid in buitenlandse handel toe te staan.

Andere overheidscontroles zijn minder streng, waardoor de handel in hun valuta mogelijk is, maar deze wordt  gekoppeld  aan de valuta van een ander land. Ook is handel mogelijk alleen toegestaan ​​binnen smalle banden. Andere beperkingen zijn onder meer de toegestane hoeveelheid geëxporteerd geld en vereisten die het verhandelen op door de overheid goedgekeurde beurzen toestaan. Voorbeelden van valuta’s waar conversies kunnen plaatsvinden, maar die onderhevig zijn aan beperkingen of gekoppeld zijn aan andere valuta’s, waaronder de Nepalese roepie, de Libische dinar en de Jordaanse dinar.

Handelen in beperkte marktvaluta’s met NDF’s

Het beperken van de handel in een valuta kan potentiële economische volatiliteit en ontwrichting voorkomen in gevallen waarin veel burgers besluiten activa buiten het land te verplaatsen. Voorbeelden van dergelijke volatiliteit zijn in landen die periodes van hyperinflatie hebben meegemaakt als gevolg van het monetaire of fiscale beleid van de overheid.

Hoewel het Internationaal Monetair Fonds  (IMF) mondiale monetaire samenwerking en wisselkoersstabiliteit aanmoedigt, staat artikel 14 ervan deviezencontroles toe voor overgangseconomieën. Deze Artikel 14-landen zijn over het algemeen armere landen met een zwakkere economie.

Maar zelfs als de controles van kracht zijn, is het mogelijk om een ​​positie in een beperkte valuta te openen met behulp van een niet-leverbaar termijncontract (NDF).

Net als futures-contracten, staan ​​NDF-contracten twee partijen toe om overeen te komen om een ​​dun verhandelde of niet-converteerbare valuta te ruilen tegen voorwaarden die een specifieke vaststellings- en afwikkelingsdatum bevatten. In tegenstelling tot standaard termijncontracten, hebben NDF’s echter geen levering nodig omdat beperkte valuta’s mogelijk niet kunnen worden geleverd. In plaats daarvan wordt de winst of het verlies op een dergelijke overeenkomst afgewikkeld in een andere vrij verhandelbare valuta.

Voorbeeld van een beperkte markt

Laten we bijvoorbeeld aannemen dat een Amerikaanse tegenpartij geïnteresseerd is om het equivalent van $ 100.000 aan Cubaanse peso’s (werd in november 2004niet meer door Cubaanse bedrijvengeaccepteerd en het land trok de Amerikaanse dollar terug als vergelding voor aanhoudende Amerikaanse sancties. De Verenigde Staten hebben een handelsembargo tegen Cuba dat sinds 1960 van kracht is en tot op heden van kracht is. 

Omdat die valuta kan worden gecontroleerd en niet kan worden geleverd, heeft elk waardeverschil de afwikkeling in Amerikaanse dollars of een andere niet-gecontroleerde valuta. Deze NDF-contracten worden vaak buiten een beperkte markt verhandeld omdat ze binnen die markten mogelijk illegaal zijn.