Omgekeerde ICO

Wat is een omgekeerde ICO?

Een omgekeerde initiële muntaanbieding (ICO) is een methode die door bestaande, gevestigde real-world bedrijven wordt gebruikt om een ​​token uit te geven om het ecosysteem te decentraliseren, fondsen te werven en in cryptocurrency te komen. Deze ondernemingen hebben bestaande producten en diensten, en ze richten zich op klanten uit de echte wereld.

In wezen fungeert een omgekeerde ICO als een beursgang (IPO) waardoor een bestaande onderneming cryptocurrency-tokens kan lanceren en geld kan zoeken via crowdsourcing. In de afgelopen twee jaar heeft deze gelijkenis de Amerikaanse Securities and Exchange Commission ertoe gebracht te beweren dat token-uitgiften via omgekeerde ICO’s effecten zijn en geen valuta’s.

Inzicht in omgekeerde ICO’s

Het proces voor een omgekeerde ICO werkt op precies dezelfde manier als voor een standaard ICO. Het enige verschil is dat het bedrijf dat het token uitgeeft al goed ingeburgerd is en een crypto-token te koop aanbiedt om geld op te halen.

Het gebruik van deze tokens als geld is enigszins twijfelachtig, aangezien bedrijven met omgekeerde ICO’s konden groeien en bloeien met conventionele fiat-valuta, en de mogelijkheid dat elk bedrijf u zou vragen om uw fiat-geld om te zetten in hun eigen token – alsof u vereist om uw Starbucks-cadeaubon op te laden voordat u een kopje koffie mocht kopen – het is niet praktisch om het royaal te zeggen.

Een ander probleem met omgekeerde ICO’s is hoe ze hun tokens kunnen begrijpen. Zijn ze een ruilmiddel of zijn het effecten? Dit was het probleem dat de Kik-berichten-app had toen deze in 2017 een omgekeerde ICO lanceerde die $ 100 miljoen opbracht.

De Amerikaanse Securities and Exchange Commission heeft een rechtszaak aangespannen tegen Kik en beweerde dat het investeerders misleidde omdat hun omgekeerde ICO eigenlijk gewoon een andere vorm van zekerheid was, zoals een aandeel. Maar in tegenstelling tot een aandeel is er geen rendement op de investering in Kik’s coin de Kin, die vanaf eind 2020 95% onder zijn omgekeerde ICO-prijs verhandelt.

Reverse ICO’s: A Fad during the Crypto Bubble

Tijdens het hoogtepunt van de cryptobubbel in 2017 en 2018, namen bedrijven die zeiden dat ze blockchain aan hun bedrijf toevoegden, in waarde toe. Een berucht voorbeeld uit begin 2018 is de Long Island Ice Tea Company die zijn naam veranderde in Long Island Blockchain en een stijging van 500% zag in de waarde van zijn aandelen die genoteerd waren op de Nasdaq. (Het is sindsdien van de lijst geschrapt.)

Omdat bestaande bedrijven te maken krijgen met regelgevingshindernissen als ze kapitaal willen aantrekken door aandelen te verkopen en banken vaak strenge eisen stellen aan bedrijven om hun goede kredietwaardigheid en levensvatbaarheid te bewijzen, leek de omgekeerde ICO een gemakkelijke, ongereguleerde manier om geld in te zamelen met een paar strings en zonder toezicht. De verleiding om dit te doen was nog sterker toen parodieën op munten zoals PonziCoin die investeerders openlijk waarschuwden dat de ICO een oplichterij was, nog steeds naar schatting $ 250.000 opleverden.

De SEC ging zelfs zo ver dat ze een nep-ICO-pagina creëerde met de verkoop van een verzonnen shitcoin genaamd Howeycoin – een spel op de Howey-test die de SEC gebruikt om te bepalen wat een zekerheid is – om onoplettende investeerders te leren de kleine lettertjes te lezen voordat ze investeren. De voortdurende (vanaf eind 2020) rechtszaak van het bureau tegen Kik kan een reden zijn waarom de omgekeerde ICO-markt is opgedroogd sinds het uiteenspatten van de cryptobubbel.