Risicofinanciering

Risicofinanciering is de bepaling van hoe een organisatie op de meest effectieve en minst dure manier zal betalen voor verliesgebeurtenissen. Risicofinanciering omvat het identificeren van risico’s, het bepalen hoe het risico wordt gefinancierd en het bewaken van de effectiviteit van de financieringstechniek die wordt gekozen.

Risicofinanciering afbreken

Risicofinanciering is bedoeld om een ​​bedrijf te helpen zijn wens om nieuwe risico’s te nemen om te groeien, af te stemmen op zijn vermogen om voor die risico’s te betalen. Bedrijven moeten de mogelijke kosten van hun acties afwegen en of de actie het bedrijf zal helpen zijn doelstellingen te bereiken. Het bedrijf zal zijn prioriteiten onderzoeken om te bepalen of het de juiste hoeveelheid risico neemt om zijn doelstellingen te bereiken. Ook wordt onderzocht of het de juiste soorten risico’s neemt en of de kosten van deze risico’s financieel worden verantwoord.

Bedrijven hebben verschillende opties om zichzelf tegen risico’s te beschermen. Er zijn commerciële verzekeringspolissen, captiveverzekeringen, eigen verzekeringen en andere alternatieve risico-overdrachtsschema’s beschikbaar, hoewel de effectiviteit van elk afhangt van de grootte van de organisatie, de financiële situatie van de organisatie, de risico’s waarmee de organisatie wordt geconfronteerd en de algemene doelstellingen van de organisatie. Risicofinanciering tracht de optie te kiezen die het minst kostbaar is, maar moet er ook voor zorgen dat de organisatie over de financiële middelen beschikt om haar doelstellingen voort te zetten nadat zich een verliesgebeurtenis heeft voorgedaan.

Het proces voor het bepalen van risicofinanciering houdt doorgaans in dat een onderneming de verliezen voorspelt die ze in de loop van de tijd verwachten te lijden en vervolgens de netto contante waarde van de kosten bepaalt die verband houden met de verschillende beschikbare alternatieven voor risicofinanciering. Elke optie heeft waarschijnlijk verschillende kosten, afhankelijk van de risico’s die moeten worden gedekt, de verliesontwikkelingsindex die het meest van toepassing is op het bedrijf, de kosten voor het in stand houden van personeel om het programma te monitoren en eventuele adviserende, juridische of externe experts die nodig zijn.

Risicofinanciering als indicator van financiële gezondheid

Hoe een bedrijf omgaat met situaties waarin risicofinanciering nodig is, is een goede indicator van het concurrentievermogen van die organisatie en het potentieel voor succes op lange termijn. Dat komt omdat risicofinanciering afhangt van de geschiktheid van bedrijfsleiders om belangrijke statistieken te identificeren en te bewaken die inzicht geven in de financiële gezondheid ervan. Een van de meest algemeen aanvaarde van die kerncijfers is de Cost of Risk (COR), een kwantitatieve maatstaf van de totale directe en indirecte uitgaven die zijn besteed aan het beperken van de risicoblootstellingen. Hoewel typisch geïnterpreteerd om alleen die kosten weer te geven die voortvloeien uit verzekeringsactiviteiten (dwz ingehouden verliezen, kosten voor risicobeheersing, verzekeringspremies en administratiekosten), registreert true COR uitgaven (risico-uitgaven) van externe risico-overdracht, ingehouden / zelfverzekerde verliezen, externe advieskosten, interne programmabeheer, onderpandkosten en gemiste kanskosten.