Risk Management Framework (RMF): een overzicht
Wat is een risicomanagementraamwerk (RMF)?
Alle bedrijven lopen risico; zonder risico zijn beloningen minder waarschijnlijk. De keerzijde hiervan is dat te veel risico kan leiden tot bedrijfsfalen. Door risicomanagement kan een balans worden gevonden tussen het nemen van risico’s en het verminderen ervan.
Effectief risicomanagement kan waarde toevoegen aan elke organisatie. Met name bedrijven die actief zijn in de beleggingswereld zijn sterk afhankelijk van het risicobeheer als de stichting die hen in staat stelt om te weerstaan markt crashes.
Een effectief kader voor risicobeheer beoogt de kapitaalbasis en inkomsten van een organisatie te beschermen zonder de groei te belemmeren. Bovendien zijn investeerders eerder bereid om te investeren in bedrijven met goede risicobeheerpraktijken. Dit resulteert doorgaans in lagere financieringskosten, gemakkelijkere toegang tot kapitaal voor het bedrijf en betere prestaties op de lange termijn.
Belangrijkste leerpunten
- Risico’s zijn een realiteit voor ondernemers en managers, ongeacht de bedrijfstak of de grootte van het bedrijf.
- Goed geleide bedrijven zullen beschikken over een alomvattend kader voor risicobeheer om bestaande en potentiële risico’s te identificeren en te beoordelen hoe ermee om te gaan als ze zich voordoen.
- Risico-identificatie, meting, beperking, rapportage en monitoring, en governance zijn de zes belangrijkste onderdelen van een effectief raamwerk.
Inzicht in Risk Management Framework (RMF)
Effectief risicobeheer speelt een cruciale rol in het streven van elk bedrijf naar financiële stabiliteit en superieure prestaties. De toepassing van een risicomanagementraamwerk dat best practices in de risicocultuur van het bedrijf integreert, kan de hoeksteen zijn van de financiële toekomst van een organisatie.
De 5 componenten
Er zijn ten minste vijf cruciale componenten waarmee rekening moet worden gehouden bij het opstellen van een risicomanagementraamwerk. Ze omvatten risico-identificatie; risicometing en -beoordeling; risicobeperking; risicorapportage en monitoring; en risicobeheer.
Risico-identificatie
De eerste stap bij het identificeren van de risico’s waarmee een bedrijf wordt geconfronteerd, is het definiëren van het risicouniversum. Het risicouniversum is gewoon een lijst van alle mogelijke risico’s. Voorbeelden zijn onder meer IT-risico, operationeel risico, regelgevingsrisico, juridisch risico, politiek risico, strategisch risico en kredietrisico.
Nadat alle mogelijke risico’s zijn opgesomd, kan het bedrijf de risico’s waaraan het wordt blootgesteld selecteren en deze indelen in kern- en niet-kernrisico’s. De belangrijkste risico’s zijn de risico’s die het bedrijf moet nemen om de prestaties en groei op lange termijn te stimuleren. Niet-kernrisico’s zijn vaak niet essentieel en kunnen worden geminimaliseerd of volledig geëlimineerd.
Risicometing
Risicometing geeft informatie over de hoeveelheid van een specifieke risicoblootstelling of een geaggregeerde risicoblootstelling en de waarschijnlijkheid dat een verlies optreedt als gevolg van die blootstellingen. Bij het meten van specifieke risicoblootstelling is het belangrijk om rekening te houden met het effect van dat risico op het algehele risicoprofiel van de organisatie.
Sommige risico’s kunnen diversificatievoordelen opleveren, andere niet. Een andere belangrijke overweging is de mogelijkheid om een blootstelling te meten. Sommige risico’s zijn wellicht gemakkelijker te meten dan andere. Marktrisico kan bijvoorbeeld worden gemeten aan de hand van geobserveerde marktprijzen, maar het meten van operationeel risico wordt zowel als een kunst als een wetenschap beschouwd.
Specifieke risicomaatstaven geven vaak de winst- en verliesimpact (“P / L”) die kan worden verwacht als er een kleine verandering in dat risico is. Ze kunnen ook informatie geven over hoe vluchtig de P / L kan zijn. Het aandelenrisico van een aandeleninvestering kan bijvoorbeeld worden gemeten als de P / L-impact van het aandeel als gevolg van een verandering van 1 eenheid in bijvoorbeeld de S & P500-index of als de standaarddeviatie van het betreffende aandeel.
Gemeenschappelijke geaggregeerde risicomaatstaven zijn onder meer Value-at-Risk (VaR), earnings-at-risk (EaR) en economisch kapitaal. Technieken als scenarioanalyse en stresstesten kunnen worden gebruikt om deze maatregelen aan te vullen.
Risicobeperking
Nadat een bedrijf zijn risico’s heeft gecategoriseerd en gemeten, kan het beslissen welke risico’s het wil elimineren of minimaliseren, en hoeveel van zijn kernrisico’s het wil behouden. Risicobeperking kan worden bereikt door een rechtstreekse verkoop van activa of passiva, het kopen van verzekeringen, het afdekken met derivaten of diversificatie.
Risicorapportage en monitoring
Het is belangrijk om regelmatig te rapporteren over specifieke en geaggregeerde risicomaatstaven om ervoor te zorgen dat de risiconiveaus op een optimaal niveau blijven. Financiële instellingen die dagelijks handelen, zullen dagelijks risicorapporten opstellen. Andere instellingen vereisen mogelijk minder frequente rapportage. Risicorapportages moeten worden verzonden naar risicopersoneel dat de bevoegdheid heeft om risicoblootstellingen aan te passen (of anderen opdracht te geven deze aan te passen).
Risicobeheer
Risicobeheer is het proces dat ervoor zorgt dat alle werknemers van het bedrijf hun taken uitvoeren in overeenstemming met het kader voor risicobeheer. Risicobeheer omvat het definiëren van de rollen van alle werknemers, het scheiden van taken en het toewijzen van bevoegdheden aan personen, commissies en de raad van bestuur voor goedkeuring van kernrisico’s, risicogrenzen, uitzonderingen op limieten en risicorapporten, en ook voor algemeen toezicht.