Tweede overschot
Wat is een tweede overschot?
Een tweede overschot betreft een herverzekeringsverdrag dat dekking biedt boven die van een eerste overschotherverzekeringsverdrag. Verzekeraars sluiten overtollige herverzekeringsovereenkomsten om een deel van hun eigen risico of aansprakelijkheid over te dragen aan een andere partij.
Belangrijkste leerpunten
- Een tweede overschot is een herverzekeringsverdrag dat dekking biedt die verder gaat dan een eerste overschotverdrag.
- Dit type verzekering, ook wel vervolgverzekering genoemd, is vaak vereist door de cederende verzekeraar als hij geen herverzekeringsverdrag kan afsluiten dat voldoende risico dekt om zijn eigen solvabiliteit te waarborgen.
- Door een deel van haar eigen risico af te staan aan een herverzekeraar, kan de verzekeringsmaatschappij minder risico lopen om grote uitbetalingen aan polishouders te moeten doen.
- Herverzekeringsovereenkomsten hebben een herverzekeraar die alleen het risico neemt boven wat de verzekeraar behoudt, waardoor ze anders zijn dan herverzekering van quota-aandelen.
Hoe een tweede overschot werkt
Tweede surplusherverzekering, ook wel vervolgherverzekering genoemd, is van toepassing op risico’s die de cederende verzekeraar niet voor eigen rekening houdt en die de capaciteit van het eerste overschotverdrag te boven gaan. De cederende verzekeraar heeft vaak een tweede overschotverdrag nodig als hij geen herverzekeringsverdrag kan krijgen dat voldoende risico dekt om zijn eigen solvabiliteit te waarborgen.
Wanneer een verzekeraar een herverzekeringsovereenkomst aangaat, behoudt hij verplichtingen tot een bepaald bedrag, dat een regel wordt genoemd. Eventuele resterende aansprakelijkheid gaat naar de herverzekeraar, die alleen deelneemt aan risico’s boven wat de verzekeraar behoudt. Het totale risico dat het herverzekeringsverdrag dekt, de capaciteit genoemd, wordt doorgaans uitgedrukt in termen van een veelvoud van de lijnen van de verzekeraar.
De herverzekeraar neemt niet deel aan alle risico’s die de cederende onderneming neemt. In plaats daarvan neemt het alleen de risico’s over die de verzekeraar behoudt, waardoor dit type herverzekering anders is dan herverzekering met quota-aandelen.
Door een deel van haar eigen risico aan een herverzekeraar af te staan, helpt de verzekeringsmaatschappij haar eigen solvabiliteit te waarborgen, omdat zij minder risico loopt grote uitbetalingen aan polishouders te moeten doen. Deze overtollige verdragen hebben doorgaans voldoende capaciteit om meerdere lijnen te bestrijken, maar in sommige gevallen kunnen ze niet het volledige bedrag dekken dat de cederende onderneming nodig heeft. In dat geval moet de cederende verzekeraar ofwel het resterende bedrag zelf dekken, ofwel een tweede herverzekeringsverdrag sluiten. Dit tweede herverzekeringsverdrag wordt het tweede overschotverdrag genoemd.
Voorbeeld van een tweede overschot
Stel dat een levensverzekeringsmaatschappij zijn aansprakelijkheid wil verminderen door middel van een herverzekeringsverdrag. Het heeft $ 20 miljoen aan verplichtingen uit de meerdere polissen die het heeft onderschreven, maar wil slechts $ 2 miljoen van dat risico behouden. Het overschot is het verschil tussen de totale verplichting en het ingehouden risico, of $ 18 miljoen.
Elke retentielijn is vastgesteld op $ 1 miljoen. De levensverzekeraar sluit een eerste herverzekeringsverdrag voor overschotten af met een herverzekeraar. De herverzekeraar neemt het risico van acht lijnen ter dekking van $ 8 miljoen. Met deze $ 8 miljoen aan herverzekering en de $ 2 miljoen behouden, moet het cederende bedrijf echter nog steeds een herverzekeraar vinden voor zijn resterende $ 10 miljoen aan risico.
Het cederende bedrijf zoekt vervolgens een andere herverzekeraar voor een tweede herverzekeringsverdrag voor overschotten om het resterende risico van $ 10 miljoen te dekken. Als alternatief zou het een herverzekeraar kunnen vinden om slechts een deel van die $ 10 miljoen te dekken, en nog een derde verdrag om het resterende te dekken bedrag te dekken.