Secundaire begunstigde

Wat is een secundaire begunstigde?

Een secundaire begunstigde, ook wel een contingente begunstigde genoemd, is een persoon of entiteit die activa erft onder een testament, trust of rekening (bijv. Verzekeringspolis of lijfrente) wanneer de primaire begunstigde overlijdt vóór de concessieverlener.

Een secundaire of voorwaardelijke begunstigde erft alleen activa als hij aan bepaalde voorwaarden voldoet, zoals het overlijden van de primaire begunstigde of de beslissing van de primaire begunstigde om zijn erfenis af te wijzen. Als er geen primaire begunstigde kan worden gevonden op het moment dat de concessieverlener overlijdt, kunnen de activa worden overgedragen aan de secundaire begunstigde. De vereisten en tijd om de primaire begunstigde te lokaliseren, variëren afhankelijk van de rekening of het juridische document dat de activa beheert.

Inzicht in secundaire begunstigden

Partijen kunnen ook secundaire begunstigden noemen voor pensioenrekeningen of andere beleggings- en pensioenvehikels; Door dit te doen, kan erfrecht worden voorkomen als de primaire begunstigde de activa niet kan erven. Bijvoorbeeld, bij de uitgifte van een verzekeringspolis, lijfrente, 401 (k), 529 college spaarplan, gezondheidsspaarrekening ( HSA ) of trust, noemt de rekeninghouder wie of wat (bijv. Trust of liefdadigheid) hij wil ontvang het vermogen bij overlijden. Soms kunnen de genoemde partijen de tegoeden ontvangen als de rekeninghouder arbeidsongeschikt is. In deze scenario’s is het vaak mogelijk om meer dan één primaire of voorwaardelijke begunstigde te noemen en percentages toe te wijzen aan de geselecteerde. Veel beleidsregels verbieden het toewijzen van bedragen omdat de waarden tijdens de looptijd van de rekening kunnen veranderen en daarom problemen kunnen veroorzaken bij overlijden.

Het aanwijzen van begunstigden kan een geavanceerd proces zijn. Sommige rekeningen staan ​​bijvoorbeeld per-stirpes-aanduidingen toe, waarbij de erfgenamen van een begunstigde de verdeelde activa ontvangen als de begunstigde de rekeninghouder eerder overleed.

Speciale overwegingen

Een testament is een wettelijk afdwingbare verklaring waarin wordt beschreven hoe een persoon zijn vermogen bij overlijden wil verdelen. Hoewel het formaat varieert, volgen de meeste een redelijk uniforme lay-out, te beginnen met de verklaring dat de erflater, die ten minste 18 jaar oud moet zijn of getrouwd moet zijn, de wettelijke leeftijd heeft bereikt en de wil heeft uit eigen vrije wil. Het testament noemt ook een executeur (de persoon die het testament uitvoert of uitvoert), een voogd voor minderjarige kinderen en de begunstigde (n). Een testament zou bijvoorbeeld bankrekeningen kunnen specificeren en eigendommen onder verschillende individuen kunnen verdelen. Ook activa die gezamenlijk eigendom zijn, worden dienovereenkomstig opgesplitst. In een testament is het van cruciaal belang om zo duidelijk en specifiek mogelijk te zijn om juridische uitdagingen en gerelateerde kosten te vermijden.

De meeste staten eisen de aanwezigheid van getuigen bij de uitvoering van het testament. In Iowa, bijvoorbeeld, moet een geldig testament twee bekwame getuigen hebben, minstens 16 jaar oud. Deze personen moeten het testament ondertekenen in aanwezigheid van zowel de erflater als elkaar. Ook moet de erflater voor de getuigen mondeling getuigen dat het zijn of haar testament is.

In sommige gevallen kan een testament zichzelf bewijzen. Dit kan gebeuren als, op het moment van de oprichting, zowel de erflater als de getuigen beëdigde verklaringen ondertekenen die beschrijven hoe het testament werd uitgevoerd. In alle gevallen wordt aanbevolen om de hulp van een advocaat in te schakelen om er zeker van te zijn dat het testament geldig is en dat de instructies worden uitgevoerd zoals gewenst.