Secondary Mortgage Market Enhancement Act (SMMEA)
Wat is de Secondary Mortgage Market Enhancement Act?
De Secondary Mortgage Market Enhancement Act (SMMEA) is een wet die in 1984 in de Verenigde Staten is aangenomen om te voldoen aan een groeiende vraag naar hypothecair krediet waaraan anders niet zou kunnen worden voldaan door bestaande federale agentschappen. De SMMEA stond federaal gecharterde en gereguleerde financiële instellingen toe om te investeren in door hypotheek gedekte effecten. Het overschreef ook staatsinvesteringswetten om door de staat gecharterde en gereguleerde instellingen in staat te stellen in deze effecten te investeren. De wet droeg in belangrijke mate bij aan de uitzonderlijke groei van de woninghypotheekmarkt in de daaropvolgende decennia. Het droeg ook bij aan de crisis op de huizenmarkt die in 2007 begon.
Inzicht in de Secondary Mortgage Market Enhancement Act (SMMEA)
De Secondary Mortgage Market Enhancement Act is in het leven geroepen als reactie op zorgen over de toekomst van de woningsector. Een van de principes erachter is dat particuliere, door hypotheek gedekte effecten niet mogen concurreren met door hypotheek gedekte effecten. In plaats daarvan moeten ze concurreren met andere particuliere investeringen, zoals onderlinge fondsen.
De SMMEA is erin geslaagd de secundaire hypotheekmarkt te versterken. Toen door hypotheek gedekte effecten algemeen beschikbaar kwamen, trokken ze steeds meer investeerders aan. Omdat de wet de staatswetten overschreed, stond het investeringen toe, zelfs in staten die wettelijke beperkingen hadden op door hypotheek gedekte effecten. Deze groei van de investeringen resulteerde in een grotere geldpool voor huizenkopers. Het gaf huizenkopers ook een grotere verscheidenheid aan leenmogelijkheden. Als gevolg van de SMMEA konden meer Amerikanen huizen kopen.
De Wet op de versterking van de secundaire hypotheekmarkt en de crisis op de woningmarkt van 2007
De investerings- en leenmogelijkheden die door de Secondary Mortgage Market Enhancement Act werden gecreëerd, hebben uiteindelijk bijgedragen aan de ineenstorting van de Amerikaanse huizenmarkt vanaf 2007. Deze ineenstorting werd versneld door een samenvloeiing van factoren, waaronder door hypotheek gedekte effecten die hogere kredietratings kregen agentschappen dan gerechtvaardigd was door hun bezit.
Door hypotheek gedekte effecten worden gecreëerd wanneer een hypotheekverstrekker hypotheken verkoopt aan een poolsponsor, die ze vervolgens toewijst aan een trustee. Beleggers kopen certificaten en ontvangen betalingen die worden gegenereerd door de hypotheekpool. De initiële kredietverstrekker blijft de onderliggende hypotheken van de pool onderhouden en int maandelijkse betalingen. In ruil voor de opbrengst betaalt de curator een servicevergoeding aan de geldverstrekker, die vervolgens wordt uitgekeerd aan investeerders.
Vóór de ineenstorting van 2007 werden veel door hypotheken gedekte effecten samengevoegd met subprime-hypotheken van lagere kwaliteit. Ratinginstellingen gaven deze relatief risicovolle pools vaak hoge ratings, wat hoge investeringen aanmoedigde. Tegelijkertijd boden geldschieters leningen aan aan ongekwalificeerde leners. Veel leners bleven uiteindelijk in gebreke. De wanbetalingen leidden uiteindelijk tot de ineenstorting van de secundaire hypotheekmarkt, wat een rimpeleffect had op de economie als geheel.