Semi-sterke vormefficiëntie

Wat is semi-sterke vormefficiëntie?

Semi-sterke vormefficiëntie is een aspect van de Efficient Market Hypothesis ( EMH ) die ervan uitgaat dat de huidige aandelenkoersen zich snel aanpassen aan de publicatie van alle nieuwe openbare informatie.

Basisprincipes van semi-sterke vormefficiëntie

Semi-sterke vormefficiëntie beweert dat veiligheidsprijzen zijn meegewogen in de openbaar beschikbare markt en dat prijsveranderingen naar nieuwe evenwichtsniveaus een weerspiegeling zijn van die informatie. Het wordt beschouwd als de meest praktische van alle EMH-hypothesen, maar kan de context voor materiële niet-openbare informatie (MNPI) niet verklaren. Het concludeert dat noch fundamentele noch  technische analyse kan worden gebruikt om superieure winsten te behalen en suggereert dat alleen MNPI ten goede zou komen aan investeerders die een bovengemiddeld rendement op investeringen willen behalen.

EMH stelt dat op elk moment en in een liquide markt, de prijzen van effecten alle beschikbare informatie volledig weerspiegelen. Deze theorie is voortgekomen uit een proefschrift uit de jaren 60 van de Amerikaanse econoom Eugene Fama. De EMH bestaat in drie vormen: zwak, semi-sterk en sterk, en evalueert de invloed van MNPI op marktprijzen. EMH stelt dat, aangezien markten efficiënt zijn en de huidige prijzen alle informatie weerspiegelen, pogingen om beter te presteren dan de markt afhankelijk zijn van toeval en niet van vaardigheid. De logica hierachter is de Random Walk Theory, waarbij alle prijsveranderingen een willekeurige afwijking van eerdere prijzen weerspiegelen. Omdat aandelenkoersen onmiddellijk alle beschikbare informatie weerspiegelen, zijn de koersen van morgen onafhankelijk van de koersen van vandaag en zullen ze alleen het nieuws van morgen weerspiegelen. Ervan uitgaande dat nieuws en prijsveranderingen onvoorspelbaar zijn, zouden beginnende en deskundige beleggers met een gediversifieerde portefeuille een vergelijkbaar rendement behalen, ongeacht hun expertise.

Efficiënte markthypothese uitgelegd

De zwakke vorm van EMH gaat ervan uit dat de huidige aandelenkoersen alle beschikbare beveiligingsmarktinformatie weerspiegelen. Het stelt dat prijs- en volumegegevens uit het verleden geen verband houden met de richting of het niveau van veiligheidsprijzen. Het concludeert dat overtollige opbrengsten niet kunnen worden behaald met behulp van technische analyse.

De sterke vorm van EMH gaat er ook van uit dat de huidige aandelenkoersen alle openbare en privé-informatie weerspiegelen. Zij stelt dat zowel niet-markt- en voorkennis als marktinformatie worden verwerkt in de prijzen van effecten en dat niemand monopolistische toegang heeft tot relevante informatie. Het gaat uit van een perfecte markt en concludeert dat overtollige opbrengsten niet consistent kunnen worden behaald.

EMH heeft invloed op financieel onderzoek, maar kan tekortschieten in de toepassing. De financiële crisis van 2008 heeft bijvoorbeeld veel theoretische marktbenaderingen in twijfel getrokken vanwege het gebrek aan praktisch perspectief. Als alle aannames van EMH hadden standgehouden, zouden de huizenbubbel en de daaropvolgende crash niet hebben plaatsgevonden. EMH geeft geen verklaring voor marktanomalieën, waaronder speculatieve zeepbellen en overmatige volatiliteit. Terwijl de huizenbubbel zijn hoogtepunt bereikte, bleven de fondsen in subprime-hypotheken stromen. In tegenstelling tot de rationele verwachtingen, handelden investeerders irrationeel ten gunste van potentiële arbitragemogelijkheden. Een efficiënte markt zou de activaprijzen hebben aangepast tot rationele niveaus.