Scheidbaarheid
Wat is scheidbaarheid?
Scheidbaarheid, ook bekend onder de Latijnse term ‘ salvatorius ‘, is een bepaling in een stuk wetgeving of een contract waardoor de rest van de wetgeving of contractvoorwaarden van kracht blijven, zelfs als een of meer van de andere voorwaarden of bepalingen worden gevonden niet-afdwingbaar of illegaal zijn. Een scheidbaarheidsclausule in een contract stelt dat de voorwaarden onafhankelijk van elkaar zijn, zodat de rest van het contract van kracht blijft als een rechtbank een of meer van de bepalingen ervan nietig of niet-afdwingbaar verklaart.
In sommige gevallen zal een scheidbaarheidsclausule echter specificeren dat sommige bepalingen van een contract zo essentieel zijn voor de doeleinden ervan dat, als ze niet-afdwingbaar of ongeoorloofd blijken te zijn, het contract als geheel als illegaal of niet-afdwingbaar moet worden beschouwd. Gewoonlijk kan een scheidbaarheidsclausule niet worden gebruikt om de aard van een contract te wijzigen.
Scheidbaarheid moet niet worden verward met een ontslagvergoeding, dit is een residueel inkomen dat onder bepaalde omstandigheden aan een ontslagen werknemer wordt uitgekeerd.
Belangrijkste leerpunten
- Een scheidbaarheidsclausule in een contract zorgt ervoor dat bepaalde delen van kracht blijven, zelfs als andere onwettig of niet-afdwingbaar zijn.
- Scheidbaarheid kan verwijzen naar bepaalde essentiële bepalingen die intact moeten worden gelaten.
- Scheidbaarheidsclausules bevatten vaak spaartaal en hervormingstaal.
Scheidbaarheid begrijpen
Zonder een scheidbaarheidsclausule kan een contract als niet-afdwingbaar worden beschouwd omdat slechts een deel van het contract in gebreke blijft. Soms staat echter in scheidbaarheidsclausules dat sommige bepalingen van het contract zo essentieel zijn voor het doel ervan dat als ze onwettig of niet-afdwingbaar zijn, het contract als geheel nietig wordt verklaard.
Scheidbaarheidsclausules bestaan over het algemeen uit twee delen. De taal van de besparing bewaart de resterende overeenkomst in het geval een rechtbank een onderdeel niet-afdwingbaar acht – daarom worden scheidbaarheidsclausules ook wel spaarclausules genoemd – en de formuleringstaal beschrijft hoe de partijen van plan zijn niet-afdwingbare onderdelen te wijzigen om afdwingbaar te zijn of eenvoudigweg te verwijderen..
Als een zin, clausule of voorwaarde in een contract door een rechtbank als ongeldig wordt beschouwd, wordt het probleemgebied van het contract meestal herschreven om te voldoen aan zowel de oorspronkelijke bedoeling van het contract als aan de vereisten van de rechtbank, onder de regel van redelijkheid. Maar als de scheidbaarheidsclausule het essentiële doel van de overeenkomst behandelt, kan de hele overeenkomst onuitvoerbaar worden gemaakt.
Scheidbaarheidsclausules zijn ook te vinden in wetgeving, waar daarin staat dat als sommige bepalingen van de wet of bepaalde toepassingen van die bepalingen ongrondwettig blijken te zijn, de overige bepalingen, of de resterende toepassingen van die bepalingen, niettemin van kracht blijven. van kracht blijven.
Voorbeelden van deelbaarheidsclausules
Een voorbeeld van een scheidbaarheidsclausule in een contract zou kunnen luiden:
“Als een bepaling van deze Overeenkomst onwettig, niet-afdwingbaar of ongeldig is of wordt in een rechtsgebied, heeft dit geen invloed op (1) de afdwingbaarheid of geldigheid in dat rechtsgebied van enige andere bepaling van deze Overeenkomst, of (2) de afdwingbaarheid of geldigheid in andere rechtsgebieden van die of enige andere bepaling van deze overeenkomst. ”
In de wetgeving kan een scheidbaarheidsclausule specificeren dat als een “sectie, onderafdeling, zin, clausule, zin, woord, bepaling of toepassing” van de wet ongeldig, onwettig, ongrondwettelijk of niet-afdwingbaar wordt bevonden, die bevinding niet van invloed is op of de geldigheid ondermijnen van enige andere “sectie, subsectie, zin, clausule, zin, woord, bepaling of toepassing” die kan worden afgedwongen zonder het gebruik van het overtredende deel van de wetgeving.