Ontslagbelasting

Wat is ontslagbelasting?

Ontslagbelasting is een staatsbelasting die wordt geheven op de winning van niet-hernieuwbare natuurlijke hulpbronnen die bedoeld zijn voor consumptie in andere staten. Deze natuurlijke hulpbronnen omvatten zoals ruwe olie, condensaat en aardgas, methaan uit steenkool, hout, uranium en kooldioxide.

Inzicht in ontslagbelasting

Ontslagbelasting wordt geheven aan producenten van hulpbronnen of aan iedereen met een werk- of royaltybelang in olie, gas- of minerale activiteiten in de imposante staten. De belasting wordt berekend op basis van de waarde of het volume van de productie, hoewel staten soms een combinatie van beide gebruiken.  De vertrekbelasting wordt geheven om de staten te compenseren voor het verlies of de “ontslag” van de niet-hernieuwbare bron en ook om de kosten te dekken die gepaard gaan met het winnen van deze hulpbronnen. Het wordt echter alleen opgelegd wanneer een boorput meer dan een bepaald niveau aan natuurlijke hulpbronnen kan produceren, zoals bepaald door de individuele deelstaatregering.

Verschillende fiscale prikkels in de vorm van kortingen of lagere belastingtarieven zijn vaak toegestaan ​​in situaties waarin het belastingtarief zo ​​belastend kan zijn dat extractoren de putten kunnen dichten en verlaten.  Deze belastingvoordelen zijn dus bedoeld om de productie en uitbreiding van olie- en gasactiviteiten aan te moedigen.

Royalty-eigenaren moeten hun evenredige deel van de olieontslagbelasting betalen. Deze aftrek wordt vastgelegd op hun maandelijkse inkomstenoverzicht voor royalty-eigenaren. Deze eigenaren kunnen ontslagbelasting in rekening worden gebracht, zelfs als ze geen nettowinst op hun investering realiseren.  De ontslagvergoedingen van de staat zijn echter aftrekbaar van de verplichtingen van de federale vennootschapsbelasting.  Het is belangrijk op te merken dat de ontslagbelasting verschilt van de inkomstenbelasting en dat eigenaren en producenten van royalty’s nog steeds alle federale en nationale inkomstenbelastingen op olie- en gasinkomsten moeten betalen, naast de ontslagbelasting.

Bepaalde putten kunnen worden vrijgesteld van ontslagbelasting op basis van de hoeveelheid die ze produceren. Verschillende staten hebben verschillende regels. In Colorado is bijvoorbeeld een oliebron die minder dan gemiddeld 15 vaten per productiedag produceert of een gasbron die minder dan gemiddeld 90.000 kubieke voet per productiedag produceert, vrijgesteld van deze belasting.

De Senaat van Pennsylvania heeft een begroting aangenomen die voor het eerst een ontslagbelasting op in de staat geproduceerd aardgas omvat. De staat is nog steeds de enige grote gasproducerende staat in het land die de productie vanaf 2020 niet belast.  In plaats daarvan heft het een impactvergoeding per put, die een jaarlijkse vergoeding in rekening brengt voor alle onconventionele (dwz schalie) putten. Gasbedrijven betalen de impactvergoeding voor elke put die ze boren, in tegenstelling tot de ontslagbelasting, die gasbedrijven betalen op basis van hoeveel gas er wordt geproduceerd.

Ontslagbelastingen vormen een zeer klein percentage van de totale overheidsinkomsten – met uitzondering van een paar hulpbronnenrijke staten, zoals North Dakota en Wyoming.