16e amendement
Wat is het 16e amendement?
Het 16e amendement op de Amerikaanse grondwet werd in 1913 geratificeerd en stelt het Congres in staat belasting te heffen op inkomsten uit welke bron dan ook zonder deze over de staten te verdelen en zonder rekening te houden met de volkstelling.
Belangrijkste leerpunten
- Het 16e amendement op de Amerikaanse grondwet werd in 1913 geratificeerd en stelt het Congres in staat belasting te heffen op inkomsten uit welke bron dan ook.
- De verandering werd over het algemeen gesteund door staten in het zuiden en westen.
Inzicht in het 16e amendement
De tekst van het 16e amendement is als volgt:
Het congres zal de bevoegdheid hebben om belastingen te heffen en te innen op inkomens, uit welke bron dan ook, zonder verdeling over de verschillende staten en zonder rekening te houden met enige telling of opsomming.
Het congres nam in juli 1909 een gezamenlijke resolutie aan waarin werd opgeroepen tot wijziging, en Alabama ratificeerde het een maand later. De wijziging in werking getreden toen de staten Delaware, Wyoming en New Mexico het op 3 februari 1913. geratificeerd
De eerste permanente federale inkomstenbelasting werd geheven in 1913: het schema bestond uit zeven schijven, met tarieven variërend van 1% op de eerste $ 20.000 aan inkomen tot 6% op inkomen boven $ 500.000. De regering heeft in totaal $ 28,3 miljoen opgehaald. (Deze cijfers zijn niet gecorrigeerd voor inflatie.)
1913
Het jaar waarin de eerste permanente federale inkomstenbelasting werd geheven.
Federale inkomstenbelasting vóór de zestiende wijziging
Het Congres had inkomstenbelastingen opgelegd voorafgaand aan de ratificatie van het 16e amendement. De Revenue Act van 1862 bracht burgers die meer dan $ 600 per jaar verdienden 3% van hun inkomen in rekening, terwijl degenen die meer dan $ 10.000 verdienden 5% betaalden. De belasting werd geïnd om de burgeroorlog te financieren;de tarieven werden in 1864 verhoogd, maar de wet mocht in 1872 aflopen. Voor het grootste deel haalde de federale overheid echter het grootste deel van haar inkomsten uit accijnzen en tarieven vóór 1913.
Het congres probeerde in 1894 nog een nationale inkomstenbelasting van 2% op te leggen over inkomsten van meer dan $ 4.000. De belasting werd voor de rechtbank aangevochten door een inwoner van Massachusetts genaamd Charles Pollock, en het Hooggerechtshof oordeelde in zijn voordeel inPollock v. Farmers ‘ Loan & Trust Co. in 1895, waarbij de belasting werd verlaagd.
De reden voor de uitspraak komt uit artikel I, sectie 2, clausule 3 van de grondwet:
Vertegenwoordigers en directe belastingen worden verdeeld over de verschillende staten die in deze Unie kunnen zijn opgenomen, overeenkomstig hun respectieve nummers…
In de grondwet van de VS is een “directe belasting” een belasting op eigendom “vanwege zijn eigendom”.
In Pollock oordeelde het Hooggerechtshof dat deze beschrijving van toepassing was op inkomsten uit de 10 aandelen van de eiser in de Farmers ‘Loan & Trust Co., en bij uitbreiding op alle rente, dividenden en huren die uit het onroerend goed voortkwamen.(Het Hof oordeelde niet dat inkomen uit arbeid een directe belasting was, dus dat zou in theorie onderhevig kunnen zijn aan federale, niet-toegewezen inkomstenbelastingen.) Om een directe belasting te heffen, zou het Congres het hebben moeten verdelen over de staten, die elk een in te zamelen bedrag toewijzen, bijvoorbeeld op basis van de vertegenwoordiging in de Tweede Kamer.
Het 16e amendement heeft die vereiste verwijderd. De verandering werd voornamelijk ondersteund door staten in het Zuiden en Westen, waar de tarieven die op dat moment de belangrijkste bron van inkomsten waren voor de federale overheid de toch al forse stijging van de kosten van levensonderhoud verergerden.