Solow-residu

Wat is het Solow-residu?

Het Solow-residu is gebaseerd op het werk van Nobelprijswinnende econoom Robert Solow, wiens groeimodel productiviteitsgroei definieerde als stijgende output met constant kapitaal en arbeid. Het vertelt u of een economie groeit vanwege een toename van kapitaal of arbeid, of omdat die inputs efficiënter worden gebruikt. Solow ontdekte dat slechts een achtste van de stijging van de arbeidsproductiviteit in de Verenigde Staten tussen 1909 en 1949 kon worden toegeschreven aan een toename van het kapitaal. Met  andere woorden, Amerika werd groots dankzij Amerikaanse innovatie en knowhow.

Het Solow-residu is het deel van de productiegroei van een economie dat niet kan worden toegeschreven aan de accumulatie van kapitaal en arbeid, de productiefactoren. Het Solow-residu staat voor outputgroei die verder gaat dan de simpele groei van inputs. Als zodanig wordt het Solow-residu vaak omschreven als een maatstaf voor productiviteitsgroei als gevolg van technologische innovatie. Het Solow-residu wordt ook wel de totale factorproductiviteit (TFP) genoemd.

Inzicht in het Solow-residu

Het Solow-residu wordt beïnvloed door een grote verscheidenheid aan technologische, economische en culturele factoren. Innovatie, investeringen in productievere sectoren en economisch beleid gericht op liberalisering en concurrentie stimuleren allemaal de totale factorproductiviteit. Omgekeerd kan het Solow-residu worden verlaagd door restrictieve arbeidspraktijken, buitensporige regelgeving, onderontwikkelde financiële markten die er niet in slagen kapitaal efficiënt toe te wijzen, of iets anders dat de totale productiviteit van de economie beïnvloedt. De totale factorproductiviteit wordt echter vaak gebruikt als maatstaf voor technologische vooruitgang en innovatie. Verschillen in de TFP-niveaus van landen worden soms gebruikt om verschillen in economische ontwikkeling te verklaren.

Het is belangrijk op te merken dat Solow de term totale factorproductiviteit niet gebruikte en zijn groeimodel of het residu dat zijn naam draagt ​​niet beschouwde als een voorspellende functie. Solow wees er alleen op dat groei niet in een standaardmodel was opgenomen en dat de groei waarschijnlijk te wijten was aan innovaties die extra productiviteit stimuleerden. Het Solow-residu stimuleerde verbeteringen van economische modellen en maatregelen, wat resulteerde in een beter begrip van het belang van innovatie – en investeringen in innovatie – bij het verbeteren van de economische prestaties van een land.

Gebruik in de echte wereld voor het Solow-residu

Zoals gezegd is het Solow-residu vaak gebruikt als verklaring voor de veranderende economische fortuinen van nationale economieën. De vertragende groei in China wordt bijvoorbeeld vaak verklaard als een onderliggend productiviteitsprobleem. In deze interpretatie was China’s ‘groeiwonder’ het resultaat van snelle kapitaalaccumulatie en het verschuiven van onderbenutte arbeid naar een moderne kapitalistische economie, in plaats van een stijging van de productiviteit. De Chinese TFP is sinds 2015 consequent negatief, volgens de Conference Board, omdat het enorme hoeveelheden financiële middelen heeft verspild aan inefficiënte staatsbedrijven in industrieën zoals staal, kolen en cement, en overtollige infrastructuur.34

Gezien door de lens van de totale factorproductiviteit, is China erin geslaagd om een ​​economische supermacht te worden door zijn omvang in plaats van door productiviteitswinsten. Dit gebrek aan productiviteit wordt echter een steeds groter probleem nu China schijnbaar de grenzen van zijn honger naar markthervormingen heeft bereikt. China ziet mogelijk ook minder toegang tot potentieel belangrijke technologieën, aangezien de EU en de VS een steviger standpunt hebben ingenomen over het delen van belangrijk intellectueel eigendom – iets dat van invloed kan zijn op het Solow-residu. Nu de Chinese beroepsbevolking krimpt, lijkt de economische groei van China, als gevolg van het decennialange “één-kind” -beleid, onhoudbaar.

Gezien het belang van China voor de wereldeconomie, mogen investeerders de komende jaren veel meer over de Chinese totale factorproductiviteit verwachten.