Specifieke identificatie inventarisatiemethode
Wat is de specifieke identificatiemethode voor voorraadwaardering?
De specifieke waarderingsmethode voor de identificatie van de voorraad is een systeem voor het volgen van elk afzonderlijk artikel in een voorraad afzonderlijk vanaf het moment dat het de voorraad binnengaat tot het moment dat het de voorraad verlaat. Dit onderscheidt de methode van LIFO of FIFO, die stukken voorraad groepeert op basis van wanneer ze zijn gekocht en hoeveel ze kosten.
Bij de specifieke voorraadmethode wordt elk artikel getagd met de aanschafkosten en eventuele extra kosten die worden gemaakt totdat het wordt verkocht.
Inzicht in de specifieke identificatiemethode voor voorraadwaardering
Specifieke inventarisatie-inventarisatie wordt vaak gebruikt voor duurdere items zoals meubels of voertuigen. Het wordt ook gebruikt wanneer de opgeslagen producten sterk verschillende kenmerken en kosten hebben.
Belangrijkste leerpunten
- De specifieke waarderingsmethode voor de identificatie van de inventaris wordt gebruikt om elke aankoop en de prijs afzonderlijk te volgen.
- Wanneer het wordt gebruikt voor voorraadbeheer, biedt het meer nuttige informatie over verkoop.
- Wanneer het wordt gebruikt voor het volgen van investeringen, kan het de verschuldigde vermogenswinstbelasting verlagen.
Af en toe wordt het gebruikt om specifieke effecten te identificeren. Met deze identificatiemethode kunnen beleggers hun vermogenswinst verminderen of compenseren door een specifieke partij effecten te kiezen die als basis voor een verkoop moeten worden gebruikt.
Het is duidelijk dat deze inventarisatiemethode vooraf meer werk vergt dan de alternatieven. Het is misschien geen redelijk gebruik van de tijd voor een verkoper van t-shirts of kaarsen. Maar het kan erg handig zijn voor een verkoper van een breed scala aan goederen die een gestage stroom informatie wil over welke producten of stijlen er gevraagd worden, wat er niet wordt verkocht en wat moet worden aangevuld.
Bovendien heeft het praktische toepassingen in de boekhouding. Het maakt het gemakkelijk om de eindvoorraadkosten te berekenen. Dat cijfer geeft het bedrijf de totale jaarlijkse kosten weer die verband houden met alle onverkochte goederen in zijn inventaris. Het geeft ook een zeer nauwkeurig cijfer voor de kosten van verkochte goederen.
Voorbeelden van specifieke identificatiemethode voor voorraadwaardering
voorbeeld 1
Stel dat een autodealer 50 auto’s op de kavel heeft staan. Elke auto heeft een andere dealerkost en een andere verkoopprijs op basis van het model en de kenmerken ervan. Elk van de auto’s wordt afzonderlijk gevolgd vanaf het moment dat ze de kavel betreden tot ze worden verkocht.
In dit geval zijn de voordelen duidelijk. De eigenaar van het dealerschap krijgt een veel bruikbaardere stroom informatie over de modellen en de functies die het populairst zijn bij zijn klanten.
Voorbeeld 2
Dit detailniveau kan ook nuttig zijn voor het innen van belastingen. Stel dat een investeerder 1.000 aandelen bezit van het bedrijf ABC, een vluchtige small-capfabrikant. Het omvat 400 aandelen gekocht voor $ 40 per aandeel, 300 aandelen voor $ 60 per aandeel en de resterende 300 aandelen voor $ 20 per aandeel.
De belegger verkoopt vervolgens 300 aandelen tegen $ 70 per aandeel. Op het moment van belasting kan de belegger met behulp van de hierboven beschreven methode gemakkelijk de aandelen die voor $ 70 worden verkocht, matchen met de duurste van de gekochte aandelen (voor $ 60 per aandeel). De verschuldigde belastbare meerwaarden worden aldus geminimaliseerd.