Super-hedging
Wat is super-hedging?
Super-hedging is een strategie die posities afdekt met een zelffinancierend handelsplan. Het gebruikt de laagste prijs die kan worden betaald voor een afgedekte portefeuille, zodat de waarde ervan op een bepaald tijdstip in de toekomst groter of gelijk zal zijn aan de oorspronkelijke portefeuille.
Super-hedging vereist dat de belegger een compenserende replicerende portefeuille creëert voor een bepaald actief of een reeks kasstromen. Super-hedging is een risicobeheerstrategie die beleggers in theorie zal helpen een portefeuille samen te stellen die winstgevend blijft, ongeacht de ups en downs van de markt.
Belangrijkste leerpunten
- Super-hedging is een strategie voor risicobeheer die handelaren gebruiken om hun posities af te dekken.
- Super-hedging vereist dat de handelaar een compenserende replicatieportefeuille opbouwt voor het actief of de reeks kasstromen die ze proberen af te dekken.
- Super-hedgingstrategieën zijn zelffinancierend, wat betekent dat de handelaar de aankoop van een nieuw actief financiert met de verkoop van een oud actief.
- Het opzetten van een optimale superhedge kan een uitdaging zijn, omdat replicerende portfolio’s zelden een exacte replicatie van het origineel zijn.
- Transactiekosten voor het bouwen en onderhouden van de afdekking kunnen ook oplopen, waardoor het totale winstpotentieel afneemt.
Hoe Super-Hedging werkt
Handelaren kunnen een afdekkingstransactie gebruiken om het beleggingsrisico van een onderliggend actief te beperken. Om dit te bereiken, kunnen ze opties of futures kopen. Deze worden gekocht in tegenovergestelde posities ten opzichte van de onderliggende waarde om een bepaald bedrag aan winst vast te houden. De super-hedgingprijs van Portefeuille A is gelijk aan het kleinste bedrag dat momenteel voor een toelaatbare Portefeuille B moet worden betaald, zodat op een bepaald punt in de toekomst de waarde van Portefeuille B minstens even groot is als die van Portefeuille A.
In een volledige markt is de prijs voor superindekking gelijk aan de prijs voor het afdekken van de oorspronkelijke portefeuille. In een onvolledige markt, zoals opties, kunnen de kosten van een dergelijke strategie te hoog uitvallen. Het idee van superhedging is bestudeerd door academici. Het is echter een theoretisch ideaal en moeilijk te implementeren in de echte wereld.
Super-hedging versus sub-hedging
De prijs voor sub-hedging is de hoogste waarde die kan worden betaald, zodat u in elke mogelijke situatie op een bepaald punt in de toekomst een tweede portefeuille heeft die minder dan of gelijk is aan de oorspronkelijke. De boven- en ondergrenzen die worden gecreëerd door de sub-hedging en super-hedging-prijzen zijn de no-arbitrage-grenzen, die de limieten van de prijs van de portefeuille specificeren.
De prijsgrenzen zonder arbitrage zijn een voorbeeld van wat handelaren goede dealgrenzen noemen, die de prijsklasse vertegenwoordigen waarvan een handelaar denkt dat ze een goede deal zullen krijgen op basis van hun individuele voorkeuren.
Sommige handelaren proberen optimale superhedging en subhedging-grenzen vast te stellen als onderdeel van een strategie voor het verhandelen van exotische opties, zoals quanto-opties, basket-opties en knock-out-opties.
Super-hedging en zelffinancieringsportefeuilles
Een portefeuille met zelffinanciering is een belangrijk concept in de financiële wiskunde. Een portefeuille is zelffinancierend als er geen externe infusie of opname van geld plaatsvindt. Met andere woorden, de aankoop van een nieuw actief moet worden gefinancierd door de verkoop van een oud actief.
Een zelffinancieringsportefeuille is een replicerende portefeuille. In wiskundige financiën is een replicerende portefeuille voor een bepaald activum of een reeks kasstromen een portefeuille van activa met dezelfde eigenschappen.
Hedging en replicatie van portfolio’s
Gegeven een actief of verplichting, wordt een compenserende replicerende portefeuille een afdekking genoemd. Het kan statisch of dynamisch zijn. Voor het grootste deel vereist een statische afdekking niet dat de handelaar de portefeuille opnieuw in evenwicht moet brengen, aangezien de prijs of de volatiliteit van de effecten die hij afdekt, fluctueert. Dit komt omdat de statische afdekking bestaat uit activa die de kasstromen van de onderliggende waarde weerspiegelen en waarvoor de handelaar geen aanpassingen hoeft te doen om de afdekking te behouden.
Dit staat in contrast met een dynamische afdekking, waarbij de handelaar de afdekking regelmatig moet aanpassen naarmate de prijs van de onderliggende waarde beweegt. Dynamische afdekkingen worden gevormd door opties te kopen met ” Grieken ” die vergelijkbaar zijn met die van de onderliggende waarde.
Om de optimale replicerende portefeuille te creëren, moet de handelaar mogelijk een actievere benadering van het portefeuillebeheer volgen. In sommige gevallen kan dit een tijdrovende en complexe activiteit worden die het meest geschikt is voor meer gevorderde handelaren.
In de praktijk zijn replicerende portefeuilles zelden of nooit exacte replicaties. Dynamische replicatie is niet perfect, aangezien de werkelijke prijsbewegingen niet oneindig klein zijn. Omdat de transactiekosten om de afdekking te wijzigen niet nul zijn, moet de handelaar rekening houden met deze potentiële kosten wanneer hij besluit om een super-afdekkingsstrategie te volgen.