Systemisch risico
Wat is systeemrisico?
Systeemrisico is de mogelijkheid dat een gebeurtenis op bedrijfsniveau kan leiden tot ernstige instabiliteit of het instorten van een hele bedrijfstak of economie. Systeemrisico leverde een belangrijke bijdrage aan de financiële crisis van 2008. Bedrijven die als een systeemrisico worden beschouwd, worden ” too big to fail ” genoemd.
Deze instellingen zijn groot in verhouding tot hun respectieve bedrijfstakken of maken een aanzienlijk deel uit van de totale economie. Een bedrijf dat sterk verweven is met anderen, is ook een bron van systeemrisico’s. Systemisch risico mag niet worden verward met systematisch risico; systematisch risico heeft betrekking op het gehele financiële systeem.
Systemisch risico begrijpen
De federale overheid gebruikt systeemrisico’s als een – vaak correcte – rechtvaardiging om in te grijpen in de economie. De basis voor deze interventie is de overtuiging dat de overheid het rimpeleffect van een evenement op bedrijfsniveau kan verminderen of minimaliseren door middel van gerichte regelgeving en acties.
Hoewel sommige bedrijven worden beschouwd als “too big to fail”, zullen ze dat doen als de overheid niet ingrijpt in turbulente economische tijden.
Soms zal de overheid er echter voor kiezen om niet in te grijpen simpelweg omdat de economie op dat moment een forse stijging heeft doorgemaakt en de algemene markt een adempauze nodig heeft. Dit is vaker de uitzondering dan de regel, omdat het een economie meer kan destabiliseren dan verwacht als gevolg van het consumentenvertrouwen.
Voorbeelden van systeemrisico
De Dodd-Frank Act van 2010, volledig bekend als Dodd-Frank Wall Street Reform and Consumer Protection Act, introduceerde een enorme reeks nieuwe wetten die verondersteld worden te voorkomen dat een nieuwe grote recessie plaatsvindt door de belangrijkste financiële instellingen streng te reguleren om systeemrisico’s te beperken. Er is veel discussie geweest over de vraag of er wijzigingen in de hervormingen moeten worden aangebracht om de groei van kleine bedrijven te vergemakkelijken.
De omvang van Lehman Brothers en de integratie in de Amerikaanse economie maakten het een bron van systeemrisico’s. Toen financiële systeem en de economie. Kapitaalmarkten bevriezen terwijl bedrijven en consumenten geen leningen konden krijgen, of alleen leningen konden krijgen als ze extreem kredietwaardig waren, met een minimaal risico voor de kredietverstrekker.
Tegelijkertijd kampte AIG ook met ernstige financiële problemen. Net als Lehman zorgde de verwevenheid van AIG met andere financiële instellingen ervoor dat het een bron van systeemrisico was tijdens de financiële crisis. AIG’s portefeuille van activa die zijn gekoppeld aan subprime-hypotheken en haar deelname aan de markt voor woninghypotheken gedekte effecten (RMBS) via haar effectenleningsprogramma leidden tot het opvragen van onderpand, een verlies aan liquiditeit en een verlaging van de kredietwaardigheid van AIG effecten gedaald.
Hoewel de Amerikaanse regering Lehman niet redde, besloot ze AIG te redden met leningen van meer dan $ 180 miljard, om te voorkomen dat het bedrijf failliet zou gaan. Analisten en toezichthouders waren van mening dat een faillissement van AIG ook tal van andere financiële instellingen zou hebben doen instorten.