Nemen of betalen

Wat is nemen of betalen?

Afnemen of betalen is een bepaling, vastgelegd in een contract, waarbij een partij de verplichting heeft om goederen in ontvangst te nemen of een bepaald bedrag te betalen. Voorzieningen nemen of betalen komt zowel de koper als de verkoper ten goede door het risico te delen, en kan de samenleving ten goede komen door handel te vergemakkelijken en transactiekosten te verlagen.

Inzicht nemen of betalen

Afname- of betaalbepalingen zijn over het algemeen opgenomen tussen bedrijven met hun leveranciers, die vereisen dat het inkopende bedrijf voor een bepaalde datum een ​​bepaalde levering van goederen van de leverancier overneemt, met het risico dat de leverancier een boete betaalt als ze dat niet doen. Dit soort overeenkomsten komt de leverancier ten goede doordat het risico wordt verkleind dat hij geld verliest op het kapitaal dat wordt uitgegeven om het product te produceren dat hij probeert te verkopen. Het komt de koper ten goede doordat hij een lagere onderhandelde prijs kan vragen, aangezien hij een deel van het risico van de leverancier op zich neemt. Het kan een algemene nettowinst voor de economie zijn, omdat het, door een betere verdeling van het risico tussen kopers en leveranciers, transacties mogelijk maakt die anders misschien niet zouden plaatsvinden, samen met de bijbehorende voordelen uit de handel. 

Take or pay-voorzieningen zijn heel gebruikelijk in de energiesector, vanwege de aanzienlijke overheadkosten voor leveranciers om energie-eenheden zoals aardgas of ruwe olie te leveren en de volatiliteit van de prijzen van energiegoederen. De overheadkosten voor het leveren van ruwe olie in vergelijking met bijvoorbeeld een knipbeurt zijn erg hoog. Contracten voor aannemen of betalen geven energieleveranciers een stimulans om vooraf kapitaal te investeren, omdat ze een zekere mate van zekerheid hebben dat ze hun producten kunnen verkopen. Bij gebrek aan voorzieningen voor acceptatie of betaling dragen leveranciers alle risico’s dat de voortdurende behoefte van de koper aan energie opdroogt of dat een prijsschommeling de koper ertoe zou kunnen brengen het contract te verbreken. Leveranciers kunnen ook worden opgehouden door de kopers als ze overheadinvesteringen hebben gedaan die waarde verliezen als de koper de output niet koopt zoals afgesproken, zonder de minimale gegarandeerde inkomsten van een take-or-buy-overeenkomst. Vertragingen zijn een soort transactiekosten, geïdentificeerd door econoom Oliver Williamson, die optreden bij dit soort relatiespecifieke activa.

Firma A kan bijvoorbeeld een contract afsluiten om 200 miljoen kubieke voet aardgas te kopen van de leverancier, firma B, gedurende 10 jaar tegen een overeengekomen tarief van 20 miljoen per jaar. Firma A kan echter ontdekken dat ze in een bepaald jaar slechts 18 miljoen nodig hebben. Als ze de geplande 20 miljoen niet kopen, worden ze onderworpen aan een vergoeding die in het oorspronkelijke contract is overeengekomen. Meestal zijn deze vergoedingen lager dan de aankoopprijs; Na af te zien van 2 miljoen kubieke voet aan gekocht aardgas, kan firma A worden onderworpen aan een vergoeding van 50% van de aanneemsom van 2 miljoen kubieke voet. 

Als alternatief, als de wereldgasprijzen in de loop van het contract dalen, kan firma A weigeren het gas in ontvangst te nemen en in plaats daarvan gas kopen van een andere leverancier, firma C, tegen de nieuwe, lagere prijs en in plaats daarvan de overeengekomen boete betalen aan Firma B. Het is in het belang van firma A om dit te doen als de totale kosten van het gas van firma C plus de boete lager zijn dan de oorspronkelijk onderhandelde prijs om het gas van firma B af te nemen.

In deze situatie profiteren beide partijen van de take or pay-voorziening. Firma A krijgt alleen de hoeveelheid gas die ze nodig hebben van firma C, tegen lagere totale kosten dan ze zouden hebben betaald; Firma B ontvangt de boete van firma A, in plaats van niets te krijgen als firma A gewoon van leverancier zou veranderen zonder de take- of pay-bepaling.