Telecomarbitrage
Wat is telecomarbitrage?
Telecomarbitrage is een strategie waarbij telecommunicatiebedrijven interlokale toegangsnummers aanbieden, waardoor klanten worden aangetrokken die op zoek zijn naar lagere kosten bij internationaal bellen door oproepen door een derde land te routeren. Deze bedrijven behalen winst door interconnectievergoedingen.
Telecomarbitrage wordt vaak beschouwd als een frauduleuze activiteit waarbij verschillen in langeafstandstarieven tussen landen worden uitgebuit ten koste van klanten. Operators kunnen telecomarbitrage tegengaan door ervoor te zorgen dat ze alleen minuten doorverkopen aan gerenommeerde bedrijven en hun partnerschappen met derden nauwlettend in de gaten houden.
Belangrijkste leerpunten
- Telecomarbitrage vindt plaats wanneer een telecommunicatiebedrijf internationale langeafstandsgesprekken door een derde land leidt om lagere afwikkelingspercentages te behalen.
- Deze strategie kan de internationale kosten voor klanten verlagen, maar biedt ook veel ruimte voor fraude die klanten uitbuit.
- Fraudeurs voor telecomarbitrage kunnen ook misbruik maken van FCC-de-regulering van intercarrierbetalingen voor gratis bellen, wat kan leiden tot ongewenste robocalling.
Inzicht in telecomarbitrage
Arbitrage, in een economische en financiële context, is de praktijk om te profiteren van prijsverschillen tussen twee of meer markten, waarbij de eindwinst het verschil is tussen de prijzen van markt tot markt. Mensen die arbitrage verrichten heten arbitrageurs.
Telecomarbitrage, ook wel “tromboning” genoemd, wordt gebruikt door telecommunicatiebedrijven die toegangsnummers verstrekken waarmee hun klanten met mobiele of mobiele telefoons internationale gesprekken kunnen voeren zonder interlokale kosten te betalen door bepaalde toegangsnummers te kiezen.
De bedrijven die zich bezighouden met deze arbitrage ontvangt een interconnect vergoeding van de mobiele netwerken, en ze gebruiken een deel of het grootste deel van deze vergoeding voor internationaal bellen routes te kopen tegen lage prijzen. Stel dat één land, B, lagere verrekeningspercentages heeft bedongen met land C dan met land A. In zo’n geval is het voor een telecombedrijf in land A vaak goedkoper om internationale gesprekken via land C naar land B te routeren.
Telecomarbitrage werkt omdat de kosten van langeafstandsgesprekken de afgelopen jaren zo sterk zijn gedaald dat ze vergelijkbaar of zelfs lager kunnen zijn dan de kosten van binnenlandse mobiele telefoongesprekken. Hoewel de marges op deze arbitrage-activiteit erg klein zijn, profiteren telecombedrijven ervan omdat hun mobiele klanten hun maandelijkse belminuten opgebruiken voor het voeren van deze zogenaamde gratis interlokale gesprekken. Hoewel dergelijke klanten geen interlokale kosten betalen, betalen ze er indirect voor via hun maandelijkse abonnementskosten.
Een prominente telecomarbitrageroute was dat oproepen tussen de VS en Australië eerst via respectievelijk Canada of Nieuw-Zeeland werden gerouteerd.
Hervorming van telecommunicatiearbitrage
Telecomarbitrage is vol misbruik. Volgens eenrapport van de Federal Communications Commission (FCC) uit2019 kost onethische telecomarbitrage Amerikaanse consumenten zelfs $ 60 tot $ 80 miljoen per jaar. Zo erg zelfs dat de FCC klaar lijkt om het huis schoon te maken. In juni 2018 begon de FCC met het onderzoeken van hervormingen van de kwaliteitsborging in het systeem dat toezicht houdt op intercarrierbetalingen voor gratis bellen.. “
Misbruikers van telecomarbitrage profiteren van de FCC-regels voor intercarrièrebetalingen voor gratis bellen: door de uitgaande toegangsvergoedingen na te jagen, houden providers zich bezig met onfrisse praktijken zoals robocalling, kunstmatige verhogingen van minuut-tot-minuut vergoedingen en onnodige en buitensporige nummers van vergoedingen aan de gratis provider.
In 2020 heeft de FCC een rapport uitgebracht en een bevel gegeven om gedeeltelijk over te gaan van het huidige vergoedingssysteem naar een “bill-and-keep” -systeem. Een factureringssysteem helpt vervoerders inkomsten van abonnees te behouden door ervoor te zorgen dat deze niet door anderen kunnen worden overgeheveld.
De FCC biedt op hun website verder inzicht in praktijken die onder een telecomarbitrageschema vallen. Daar schetsen ze de praktijk die ze verkeerspompen of toegangsstimulatie noemen .