Aanbestedingspaneel
Wat is een aanbestedingspanel?
In de financiële sector verwijst de term “tenderpanel” naar een methode om eurobiljetten te verkopen door middel van een revolving underwriting facility (RUF).
Tenderpanels zijn groepen van commerciële banken en zakenbanken die in opdracht van een lener worden aangesteld. Ze zijn opgericht om projecten te helpen financieren door naar beste vermogen offertes in te winnen bij verschillende geldschieters.
Belangrijkste leerpunten
- Een tenderpanel is een methode om geld in te zamelen met schuldinstrumenten op korte en middellange termijn.
- Het omvat een fondsenwervingsproces in twee stappen waarbij een syndicaat van banken geïnteresseerde partijen vraagt om een bod uit te brengen op de bedrijfsleningen die de lener nodig heeft.
- Het staat kredietnemers vrij om te kiezen voor de goedkoopste financiering aangeboden door het tenderpanel, anders kunnen ze verder gaan met het best beschikbare bod van het bankensyndicaat.
Inzicht in aanbestedingspanels
Tenderpanels worden gebruikt om eurobiljetten op middellange termijn te verkopen aan grote aantallen investeerders, waardoor het risico van die bankbiljetten effectief wordt gespreid over een groot aantal deelnemende geldschieters. Vanuit het perspectief van de kredietnemer kunnen tenderpanels toegang geven tot een veel grotere pool van potentiële kredietverstrekkers dan anders mogelijk zou zijn. Als zodanig worden ze vaak gebruikt door instellingen, zoals universiteiten, die één toegangspunt tot de kapitaalmarkten wensen.
Vanuit het perspectief van de betrokken banken vertegenwoordigt het tenderpanel in feite een verkopende makelaar en een bron van nieuwe klanten. Belangrijk is dat tenderpanels de betrokken banken in staat stellen om het recht, maar niet de verplichting, te verkrijgen om nieuwe bedrijfsleningen te verstrekken. Als een bank voldoende kapitaal heeft en zin heeft om te lenen, kunnen ze een bod uitbrengen via het tenderpanel. Als de bank echter in magere tijden verkeert, kunnen ze in het tenderpanel blijven en zich onthouden van bepaalde rondes van fondsenwerving.
Voorbeeld uit de echte wereld van een aanbestedingspanel
Tenderpanels zijn een populaire methode om financiering op korte en middellange termijn aan te trekken. Beschouw ter illustratie eens een scenario waarin een bedrijf een kortlopende lening van 100.000 euro (EUR) wil afsluiten. De bank die de lening regelt, stelt een syndicaat samen van andere instellingen die gezamenlijk overeenkomen om het geleende bedrag te verstrekken. In dit stadium wordt ook een maximale rentevoet afgesproken.
De exacte rentevoet die de lener betaalt, is echter afhankelijk van de tweede fase van fondsenwerving. In dat stadium stelt de bemiddelende bank een aanbestedingspanel samen van andere instellingen die overeenkomen om wat kapitaal toe te voegen aan de fondsen die oorspronkelijk door de leden van het bankensyndicaat waren beloofd. De lener is dan vrij om leningen te aanvaarden van de instellingen in het tenderpanel die bereid zijn om de laagste rentetarieven te bieden.
Indien echter geen van de tender panelbanken kan een rentepercentage dat aanvaardbaar is voor de kredietnemer te bieden, dan is het bedrijf zal afhangen van de eerste banken syndicaat plaats. Daarom zijn tenderpanels, vanuit het perspectief van de lener, een manier om concurrerende rentetarieven te verkrijgen, terwijl ze toch verzekerd zijn van financiering van het bankensyndicaat als ze elders niet meer concurrerende tarieven kunnen vinden.