Particuliere stichtingen versus openbare liefdadigheidsinstellingen: wat is het verschil?

Particuliere stichtingen versus openbare liefdadigheidsinstellingen: een overzicht

De Internal Revenue Service (IRS) heeft de oprichting van belastingvrije liefdadigheidsorganisaties mogelijk gemaakt. Deze groepen manifesteren zich op twee manieren: als particuliere stichtingen of als openbare liefdadigheidsinstellingen.

Private stichtingen

Een particuliere stichting is een liefdadigheidsinstelling zonder winstoogmerk die over het algemeen wordt opgericht door één enkele weldoener, meestal een persoon of bedrijf. Met behulp van deze eerste zaaddonatie wordt een investering gedaan om inkomsten te genereren, die vervolgens worden verspreid volgens de liefdadigheidsprioriteiten van het bureau. Het bereik van deze prioriteiten moet voldoen aan sectie 501 (c) (3) van de Internal Revenue Code en omvat gebieden als hulp aan de armen, bevordering van het onderwijs en het bestrijden van de achteruitgang van de gemeenschap.

Particuliere stichtingen maken doorgaans gebruik van subsidies aan individuen of andere goede doelen, in tegenstelling tot directe financiering van hun eigen programma’s. Een openbare liefdadigheidsinstelling daarentegen heeft de neiging om een ​​soort van directe activiteit uit te voeren, zoals het runnen van een daklozenopvang.

De belangrijkste kritiek op particuliere stichtingen komt voort uit hun operationele onafhankelijkheid. Dankzij hun particuliere financieringsbron kunnen ze de publieke opinie negeren en mogelijk sociaal omstreden projecten steunen.  Bovendien kunnen ze, zonder de sturende invloed van de markt, minder dan optimale resultaten genereren door hun inspanningen verkeerd te richten. Particuliere stichtingen hebben ook meer verplicht papierwerk (om het juiste gebruik van fondsen te garanderen) en hebben minimumvereisten voor de verdeling van activa (5% per jaar).3

Openbare liefdadigheidsinstellingen

Sommigen vinden openbare liefdadigheidsinstellingen misschien wenselijker omdat ze regelmatig om donaties van de gemeenschap moeten werven en dus een beroep moeten doen op publieke gevoelens. Bovendien wordt er een “markt voor liefdadigheid” gecreëerd, aangezien elke organisatie ernaar streeft de bijdrage van een individu binnen te halen.

De IRS vereist dat een goed doel ten minste een derde van zijn bijdragen van het grote publiek ontvangt, of voldoet aan de 10% feiten- en omstandigheden-test.  Daarom, terwijl de stichting de inkomsten uit haar investeringen en haar oprichtingsbron gebruikt, gebruikt de openbare liefdadigheidsinstelling de publiekelijk ingezamelde fondsen om haar initiatieven rechtstreeks te ondersteunen. Dit verschil in financiering speelt een rol bij de beslissing welke vorm de liefdadigheidsorganisatie kan aannemen. Veel beleggingsproducten kunnen een stabiel en consistent rendement bieden (denk aan uw eigen spaarrekening). Daarom biedt de schenkingsstructuur van particuliere stichtingen een consistente, stabiele en betrouwbare bron van doorlopende fondsen. Dit is belangrijk omdat budgetterings- en financieringsbeslissingen met meer vertrouwen kunnen worden genomen. Dit zorgt voor een tijdige en efficiënte toegang tot de hulp die de stichting wil bieden.

Belangrijkste verschillen

De enige wezenlijke verandering tussen de twee is de manier waarop fondsen worden verworven. Het “publiek” in “openbare liefdadigheid” verwijst naar het verzoeken om periodieke schenkingen van de gemeenschap. Het bedrag van deze donaties wordt gebruikt om een ​​kwantificeerbare intensiteit van publieke steun te bepalen, die nodig is om de status van “openbare liefdadigheidsinstelling” te verwerven.

Wat belastingen betreft, hebben openbare liefdadigheidsinstellingen over het algemeen hogere schenkingslimieten voor donateurs, evenals de mogelijkheid om steun aan te trekken van andere openbare liefdadigheidsinstellingen en particuliere stichtingen.  Vanuit een individueel perspectief zijn openbare liefdadigheidsinstellingen wenselijk vanwege de flexibiliteit die wordt geboden bij het doen van donaties. Hierdoor kunnen belastingstrategieën worden aangepast aan persoonlijke voorkeur.

Het oprichten van een stichting vereist vaak een grotere inkomensverplichting vooraf, zowel om de stichting te starten als om juridische kosten te betalen. Om een ​​zogroot mogelijke aftrek van inkomstenbelasting te krijgen, moet 30% van uw inkomen vóór belastingen naar de stichting gaan. Door regelmatige bijdragen kan een persoon tot 46% besparen op zijn of haar successierechten, waarbij een eventueel overschot tot vijf jaar kan worden “overgedragen”.  Het belangrijkste voordeel van het runnen van een stichting komt voort uit de mate van beschikbare controle. De persoon die verantwoordelijk is voor het runnen van de stichting kan beslissen wie of wat hij ondersteunt en kan de investeringsbeslissingen nemen. Uiteindelijk zijn beide nuttige voertuigen voor het verlenen van liefdadigheidsdiensten en zijn de verschillen eerder een kwestie van centimeters dan van kilometers.

Speciale overwegingen

Als u gewoon het meeste uit uw fiscaal aftrekbare donatie wilt halen, doneer dan aan een van de vele openbare liefdadigheidsinstellingen die worden aangeboden. Als u echter een erfenis wilt nalaten, een groot deel van het geld (bijvoorbeeld uit een erfenis) of een zeer gewaardeerde nalatenschap wilt hebben die u tegen belastingen wilt beschermen, dan kan een particuliere stichting nuttig zijn.