Giftige activa
Wat zijn giftige activa?
Giftige activa zijn investeringen die tegen elke prijs moeilijk of onmogelijk te verkopen zijn, omdat de vraag ernaar is ingestort. Er zijn geen bereidwillige kopers voor giftige activa, omdat ze algemeen worden gezien als een gegarandeerde manier om geld te verliezen.
De term giftige activa werd bedacht tijdens de financiële crisis van 2008 om de ineenstorting van de markt voor door hypotheken gedekte effecten, collateralized debt obligaties (CDO’s) en credit default swaps (CDS) te beschrijven. Grote hoeveelheden van deze activa stonden in de boeken van verschillende financiële instellingen. Toen ze niet meer konden worden verkocht, werden giftige activa een reële bedreiging voor de solvabiliteit van de banken en instellingen die er eigenaar van waren.
Belangrijkste leerpunten
- Giftige activa zijn investeringen die waardeloos zijn geworden omdat de markt ervoor is ingestort.
- Giftige activa verdienden hun naam tijdens de financiële crisis van 2008, toen de markt voor door hypotheken gedekte effecten samen met de huizenzeepbel barstte.
- Zogenaamde gierkapitalisten zoeken in feite naar giftige activa die mogelijk ondergewaardeerd zijn en proberen ze weer winstgevend te maken.
Inzicht in giftige activa
Giftige activa werden oorspronkelijk onrustige activa genoemd. Het kostte de financiële crisis van 2008 om een levendigere term op te leveren. Op dat moment werd duidelijk dat enkele van de grootste financiële instellingen van de VS op een enorme hoeveelheid waardeloze activa zaten. In feite verloren ze waarde in een tempo dat velen niet voor mogelijk hadden gehouden.
Deze onderschatting van het neerwaartse risico was misschien gedeeltelijk een gebrek aan verbeeldingskracht, maar werd nog verergerd door een gebrek aan nauwkeurigheid bij de ratingbureaus.
Hoe een bezit giftig wordt
Een giftige asset kan het beste worden beschreven aan de hand van een voorbeeld. John koopt een huis en sluit een hypotheeklening van $ 400.000 af met een rentetarief van 5% via Bank A. Door het proces dat bekend staat als securitisatie, verandert Bank A de lening in een door een hypotheek gedekt pand en verkoopt het aan Bank B. Bank B is nu eigenaar van een inkomen genererend actief: de hypotheekrente van 5% die door John is betaald. John blijft zijn hypotheek betalen omdat de huizenprijzen stijgen en zijn hypotheek krimpt. Hij bouwt eigen vermogen op dat hij in de toekomst kan aanboren. Iedereen wint.
Dan beginnen de huizenprijzen te dalen. Het blijkt dat John meer heeft geleend dan hij zich kon veroorloven, en het huis is minder waard dan hij eraan verschuldigd is. John komt in gebreke met zijn hypotheek. Bank B ontvangt niet langer de uitkeringen waarop zij recht heeft. Het huis kan eventueel met verlies worden verkocht. De door hypotheek gedekte zekerheid van Bank B is een giftige activa geworden.
De financiële crisis van 2008 kan worden veroorzaakt door een onderschatting van het neerwaartse risico in combinatie met een gebrek aan nauwkeurigheid door de ratingbureaus.
Schaal dit met een factor miljoenen op en je hebt het verhaal van de ineenstorting van de hypotheek.
Omgaan met giftige activa
Er is geen definitief draaiboek over hoe om te gaan met giftige activa, maar er is een voorbeeld van een strategie die werkte.
In de nasleep van de financiële crisis van 2008 was het Troubled Asset Relief Program (TARP) de oplossing van de Amerikaanse regering. Het creëerde een wettelijk gemandateerde en door de overheid gesponsorde koper in laatste instantie die deze activa uit de boeken van financiële instellingen haalde en hen in staat stelde het bloeden te stoppen.
Dit, samen met de acties van de Federal Reserve om geld in het systeem te pompen, heeft de wereldeconomie waarschijnlijk behoed voor een diepe depressie in plaats van een ernstige recessie.
In december 2013 sloot de Schatkist TARP af en de regering concludeerde dat het programma meer dan $ 11 miljard voor de belastingbetaler had opgebracht. TARP recupereerde middelen van in totaal $ 441,7 miljard, vergeleken met $ 426,4 miljard geïnvesteerd.
De regering claimde ook krediet voor het voorkomen van het falen van de Amerikaanse auto-industrie en het redden van meer dan een miljoen banen, het helpen stabiliseren van banken en het herstellen van kredietbeschikbaarheid voor particulieren en bedrijven.
Wie wil giftige activa?
Sommige professionele beleggers zijn gespecialiseerd in het verzamelen van giftige activa. Ze zijn ervan overtuigd dat de waarde van deze activa ver beneden de niveaus ligt die hun fundamentals rechtvaardigen.
Deze zogenaamde gierinvesteerders hopen te profiteren als de angst is weggeëbd en de markt voor dergelijke activa terugkeert.