Variabel vooruitbetaald termijncontract
Het variabele vooruitbetaalde termijncontract: een overzicht
Een variabel vooruitbetaald termijncontract is een strategie die door aandeelhouders wordt gebruikt om sommige of al hun aandelen te verzilveren, terwijl de verschuldigde belastingen op de meerwaarden worden uitgesteld. De verkoopovereenkomst is niet meteen definitief, maar de aandeelhouder haalt het geld op.
Deze strategie wordt doorgaans gebruikt door beleggers die een groot aantal aandelen in één bedrijf bezitten en contanten willen ophalen en tegelijkertijd belastingen willen uitstellen.
Inzicht in het variabele vooruitbetaalde termijncontract
Een typische gebruiker van een variabel vooruitbetaald termijncontract kan een oprichter of topman zijn van een bedrijf dat een grote hoeveelheid bedrijfsaandelen heeft opgebouwd. Die persoon wil misschien zijn of haar investeringen diversifiëren, of winsten in de aandelen vastleggen, of op zijn minst een grote hoeveelheid contant geld ophalen.
Belangrijkste leerpunten
- Deze strategie stelt een grote aandeelhouder in staat om geld te verdienen, terwijl de verschuldigde belastingen op vermogenswinsten worden uitgesteld.
- De verkoop is nog niet afgerond. Dat is een voordeel voor houders van aandelenopties met een latere uitoefendatum.
- De strategie is controversieel en heeft de neiging om IRS-aandacht te trekken.
Door het gebruik van een variabel vooruitbetaald termijncontract kan die persoon de aandelen verkopen aan een beursvennootschap. De belegger krijgt onmiddellijk tussen 75% en 90% van de huidige waarde van de aandelen betaald, maar de transactie is niet afgerond Totdat deze is afgerond, zijn de belastingen op de meerwaarden niet verschuldigd. Op dat moment geeft de aandeelhouder de aandelen of het kasequivalent om, met een vooraf vastgestelde prijsvork ter bescherming tegen een aanzienlijk verlies.
De praktijk is bijzonder nuttig onder bepaalde omstandigheden. Zo mogen sommige leidinggevenden aan wie aandelenopties worden toegekend, deze gedurende een bepaalde periode niet verkopen. Ook maakt een grote aandelentransactie door een insider van het bedrijf beleggers op elk moment nerveus. Het variabele vooruitbetaalde termijncontract omzeilt deze obstakels netjes.
Aangezien het contract een bodem- en plafondprijs vaststelt voor de laatste transactie, beschermt het de belegger ook tegen een groot verlies als de voorraad dramatisch in waarde stijgt voordat de transactie wordt afgerond.
Onnodig te zeggen dat deze praktijk controversieel is en sommigen vinden dat het niet zou moeten worden toegestaan.
Technisch gezien is een vooruitbetaald variabel termijncontract een kraagstrategie, die een gebundelde long put-optie en short call-optie op een effect is. Het heeft echter een derde element: het te gelde maken van de transactie in de vorm van een lening tegen de onderliggende waarde. Hoewel dit soort strategieën ooit vrij geavanceerd waren, zijn ze steeds gewoner geworden dankzij de vooruitgang in financiële engineering.
Ze hebben natuurlijk ook de neiging om de aandacht te trekken van de IRS en financiële journalisten. In 2011 publiceerdeThe New York Times een artikel op de voorpagina waarin werd benadrukt hoe Ronald Lauder, de cosmetica-erfgenaam van Estée Lauder, zijn vergoeding “kunstzinnig beschermde” door middel van een vooruitbetaald variabel termijncontract. Aangezien de beloning van bestuurders vele veelvouden is van de gemiddelde beloningsniveaus van werknemers, zijn dit soort strategieën populaire doelwitten voor onderzoek.